Το τέλος του παιχνιδιού

Ιανουάριος 2017. Συζητούσα με κορυφαίο στέλεχος της αντιπολίτευσης την κρίση στον ΔΟΛ.

Κυρίως τα φαραωνικά σχέδια του Μεγάρου Μαξίμου να χρησιμοποιήσει την κρίση για να δημιουργήσει έναν εκδοτικό κολοσσό με ΔΟΛ, Πήγασο, Mega κ.λπ., ο οποίος θα ελέγχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ με φίλους επιχειρηματίες.

Το κλείσιμο των εντύπων του ΔΟΛ αποτελούσε το plan B της κυβέρνησης. Προείχε ο έλεγχός τους.

Δεν ήταν παρά η ελληνική εκδοχή του σχεδίου που είχε εφαρμόσει ο Ερντογάν για να καθυποτάξει τον τουρκικό Τύπο.

–Μην ανησυχείς μού λέει ο συνομιλητής μου. Τίποτα δεν θα καταφέρουν. Θα την πατήσουν όπως με τις τηλεοπτικές άδειες.

–Το λες για να με παρηγορήσεις αντέτεινα.

–Oχι, το λέω επειδή είναι ανίκανοι!

Ομολογώ ότι τότε η αισιοδοξία του δεν με έπεισε. Τώρα οφείλω να αναγνωρίσω τη διορατικότητά του.

Ιούνιος 2012. Μια ομάδα αστοιχείωτων αλλά αδίστακτων νεαρών από το πουθενά παραλίγο να κερδίσει τις εκλογές.

Μετά την ήττα κατέληξαν σε δύο συμπεράσματα.

Αφενός ότι μπορούν να κερδίσουν και αφετέρου ότι έχασαν όχι επειδή έλεγαν ανοησίες αλλά επειδή τους πολέμησε ένα «σύστημα εξουσίας».

Στο πρώτο είχαν δίκιο. Η κοινωνία ζούσε σε καθεστώς ψυχολογικής διαταραχής και οι ίδιοι φάνταζαν φρέσκοι και άφθαρτοι απέναντι στους παλιούς. Απόδειξη ότι δυόμισι χρόνια αργότερα έγιναν κυβέρνηση.

Στο δεύτερο είχαν εν μέρει δίκιο. Κέρδισαν λέγοντας τις ίδιες ανοησίες αλλά και επειδή το αστικό μέτωπο απέναντί τους είχε εν τω μεταξύ εξασθενίσει –ελλείψει αστών.

Από αυτό συμπέραναν ότι δεν αρκεί να κυβερνήσουν τη χώρα αλλά πρέπει να την εξουσιάσουν. Να οικοδομήσουν δηλαδή ένα πανίσχυρο «σύστημα εξουσίας» σαν εκείνο που (φαντάζονταν ότι) έδρασε απέναντί τους.

Ζητούμενο; Να καταστήσουν την έλευσή τους στην εξουσία αμετάκλητη. Και να καταπολεμήσουν το άγχος της «παρένθεσης» που τους κατατρέχει ακόμη.

Ιούλιος 2017. Με τον διαγωνισμό για τον ΔΟΛ και την απόφαση του ΕΣΡ να δώσει τελικά επτά τηλεοπτικές άδειες (ουσιαστικά σε όποιον θέλει…), η παρανοϊκή αυτή επιδίωξη εξόκειλε και επισήμως.

Με κόστος αλλά εξόκειλε.

Δεν κατάφεραν καμία από τις επιδιώξεις τους, πέρα ίσως από μερικά επικερδή νταραβέρια με ασυνείδητους πλουσίους.

Ανίκανοι; Κυρίως ανεπίδεκτοι.

Διότι, καλώς ή κακώς, το παιχνίδι της εξουσίας ούτε ψηφίζεται ούτε εξαγγέλλεται ούτε κατακτάται ούτε απονέμεται.

Μαθαίνεται. Με μακρά μαθητεία. Και ασκείται. Ενδεχομένως με κάποιες ικανότητες.