Η εισαγγελική παρέμβαση για την κατάσταση που επικρατεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, με αφορμή την επιστολή των 471 φοιτητών αποτελεί και μια ηχηρή απάντηση στα φληναφήματα του υπουργού Παιδείας. Θυμίζουμε ότι ο κ.Γαβρόγλου υποστήριξε ότι ο έλεγχος και η αντιμετώπιση των διακινητών ναρκωτικών μέσα σε πανεπιστημιακό χώρο είναι υπόθεση ενός…ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος και όχι της αστυνομίας !
Αν και πανεπιστημιακός ο υπουργός Παιδείας είτε αδιαφορεί για την κατάσταση που επικρατεί, είτε θέλει να χαϊδέψει τα αυτιά μιας μειοψηφίας που θεωρεί το πανεπιστήμιο άβατο και χώρο διακίνησης,όχι ιδεών, αλλά βίας και παρανομίας.
Με πρόσχημα το άσυλο εδώ και χρόνια κτίρια και περιβάλλοντες χώροι των ανώτατων -και όχι μόνο- εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ,έχουν μετατραπεί σε χώρους όπου βασιλεύει η βία, η ανομία και η κάθε λογής παραβατικότητα.
Δεν υπάρχει πανεπιστημιακό ίδρυμα στον πολιτισμένο κόσμο που να παρουσιάζει την εικόνα φθοράς,εγκατάλειψης και παρανομίας που επικρατεί στη χώρα μας. Μια ελάχιστη μειοψηφία φοιτητών ,διαπομπεύει καθηγητές που τολμούν να αντιδράσουν,απειλεί φοιτητές και επιτρέπει εν ονόματι του ασύλου σε περιθωριακές ομάδες να χρησιμοποιούν τους πανεπιστημιακούς χώρους ως εφαλτήριο τρομοκράτησης με πρόσχημα την …κοινωνική διαμαρτυρία.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης και προσωπικά του υπουργού Παιδείας είναι τεράστιες.Όχι μόνο γιατί αρνούνται την αυτονόητη για κάθε ευνομούμενο κράτος αντιμετώπιση της βίας και της παραβατικότητας, αλλά και γιατί προσπαθούν να κατεδαφίσουν όποια προσπάθεια έστω και θολή, έγινε στο παρελθόν για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση.

Είναι προφανές ότι δεν αρκεί η παρέμβαση της αστυνομίας για αλλάξει το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς. Χρειάζεται η συνολική αλλαγή νοοτροπίας και των φοιτητών και των διδασκόντων,αλλά δεν επιτρέπεται η αστυνομία να παραμένει θεατής. Τα πανεπιστήμια αποτελούν δημόσια περιουσία και οφείλει η πολιτεία να τα προστατεύει. Είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών και όχι ανεξέλεγκτης χρήσης ναρκωτικών και διακίνησης κάθε μορφής βίας.

Ο κ.Γαβρόγλου που προφανώς – και δικαίως – ως υπουργός απολαμβάνει αστυνομικής προστασίας ας αντιληφθεί ότι δεν μπορεί, αφού διαχειρίζεται κρατική εξουσία,να παριστάνει τον επαναστατημένο νέο. Επιτέλους ζούμε σε καθεστώς δημοκρατίας, όπου ο καθένας οφείλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του.

ΤΟ ΒΗΜΑ