Το θράσος ως πολιτική

Προχθές, με αφορμή τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ, μια ομάδα συριζαίων συνδικαλιστών και πολιτικών απηύθυνε πρόσκληση υπέρ των φίλων τους.

Με άλλα λόγια, οι εκπρόσωποι του πολιτικού χώρου που διέλυσε την ασφάλιση των δημοσιογράφων παρείχαν υποδείξεις στους δημοσιογράφους για τα περαιτέρω.

Σαν να μην τρέχει τίποτα. Υποθέτω ότι κάποιοι ίσως πήγαν και ατάραχοι να ψηφίσουν.

Μεταξύ αυτών, ο Ν. Φίλης. Ο οποίος, αφού κατήργησε ως υπουργός και βουλευτής το αγγελιόσημο με τα χεράκια του, προσφέρει αγωνιστικές νουθεσίες στους υπολοίπους.

Βεβαίως, το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ πάτωσε. Πήρε κάτω από 10%. Αλλά το θράσος παραμένει. Ως θράσος.

Το ίδιο ισχύει στον χώρο της Παιδείας. Ουδείς έως τώρα στη δημοκρατική Ελλάδα είχε διανοηθεί να αναθέσει κάποιον, έστω στοιχειώδη, ρόλο ευθύνης στον Γαβρόγλου και στον Ζουράρι.

Είχαν την πλάκα τους αλλά μόνο ως πλάκα.

Τώρα και σε προχωρημένη ηλικία πασχίζουν αμφότεροι να μετατρέψουν την πλάκα σε πολιτική. Καμία αντίρρηση, σε όλα τα καφενεία της επικράτειας το ίδιο κάνουν οι συνομήλικοί τους.

Αλλά, δυστυχώς, αυτοί το πασχίζουν σε βάρος παιδιών που καλούνται να κατακτήσουν έναν κόσμο, τον οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ούτε ξέρει ούτε καταλαβαίνει ούτε καν υποψιάζεται.

Μη μου πείτε ότι αυτό δεν περιέχει ένα στοιχείο θράσους.

Μια ξεπερασμένη από τη ζωή ηγεσία υπηρετεί τις βρικολακιασμένες προσλήψεις μιας ανυπόληπτης ομάδας ανθρώπων για «δημοκρατία στο Πανεπιστήμιο» με κομματικές παρατάξεις και άσυλα ανομίας. Πασχίζει να αναστήσει χθεσινά πτώματα.

Στον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη του Χάρβαρντ και του Γέιλ, το ημέτερο υπουργείο Παιδείας απαντά «ΔΑΠ, ΔΑΠ, Νου Δου Φου Κου»!

Και το θράσος τους γίνεται τρόπος ζωής όταν φθάνουν να πλαστογραφούν τον Γιώργο Θεοτοκά στις εξετάσεις για να μην υποψιαστούν τα παιδιά πως με τη φράση «κακός Πρωθυπουργός» εννοείται ο… Τσίπρας!

Εκτός κι αν είναι απλώς μέθοδος επιβίωσης. Διότι μόνο με περίσσιες ποσότητες θράσους μπορεί κάποιος να οδηγηθεί σε τέτοια έλλειψη ντροπής.

Φυσικά όλα αυτά θα αποτελέσουν σύντομα μια δυσάρεστη ανάμνηση. Η Ελλάδα θα επανέλθει στα ίσα της και στην εποχή της. Οι νέοι θα μπορούν ξανά να μάθουν και να διαπρέψουν.

Και τότε θα μιλούμε για τους ανθρώπους που προσπάθησαν να κάνουν το θράσος τους πολιτική, προτού τους εξοντώσει και η πολιτική και το θράσος.