To ναυάγιο μιας (αυτ)απάτης

Το πρωί της Δευτέρας, 22 Μαΐου, ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μπρούνο Λεμέρ έφυγε από το Παρίσι.

Δεν πέταξε στις Βρυξέλλες, όπου το ίδιο απόγευμα θα συνεδρίαζε το Eurogroup. Πήγε στο Βερολίνο όπου είχε μια πρώτη συνάντηση με τον γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Από το Βερολίνο πέταξαν μαζί το μεσημέρι για τις Βρυξέλλες.

Το ίδιο πρωί, στην Αθήνα, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας. Θα μιλήσουν στο τηλέφωνο περίπου για τριάντα λεπτά.

Περιέργως το τηλεφώνημα δεν ανακοινώθηκε από το Μαξίμου. Το έδωσαν στη δημοσιότητα οι Γάλλοι μέσω του Reuters. Η δημοσίευση συνοδευόταν από δήλωση «κύκλων» της γαλλικής προεδρίας ότι ο Μακρόν είπε πως συμφωνεί για μια ελάφρυνση του χρέους αλλά «σε βάθος χρόνου».

Μετά τη δημοσιοποίηση της συνομιλίας, το Μαξίμου πανηγύρισε φυσικά για την υποστήριξη του Μακρόν ενώ ο γάλλος πρόεδρος είχε πει ουσιαστικά στον Τσίπρα «μη βιάζεστε».

Είναι προφανές ότι κανείς δεν θέλει να πιέσει τους Γερμανούς σε προεκλογική περίοδο.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, η διάψευση των κυβερνητικών προσδοκιών απεδείχθη παταγώδης. Ευτυχώς, αυτή τη φορά έχουμε τα πρακτικά της συνεδρίασης που αποκάλυψε το Euro2day και δείχνουν πώς εξελίχθηκαν τα πραγματικά περιστατικά.

Πρώτον, ο Σόιμπλε διευκρινίζει από την αρχή ότι «δεν μπορώ να διαπραγματευτώ μια νέα εντολή (…), δεν έχω εξουσιοδότηση».

Ο Ντάισελμπλουμ επιβεβαιώνει ότι «δεν μπορούμε να πάμε πίσω στα κοινοβούλια (…) σας το λέω ότι η Ολλανδία θα πει όχι».

Συνεπώς η συζήτηση γίνεται στη βάση της ομόφωνης απόφασης του Μαΐου 2016 (έχει συμφωνήσει και η Ελλάδα) ότι αν χρειάζονται μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, θα ληφθούν το 2018, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος.

Δεύτερον, έπειτα από δυο προσχέδια που απορρίπτονται, ο πρόεδρος διακόπτει τη συνεδρίαση λέγοντας ότι «θα ζητήσω από το ΔΝΤ να μπει στο πρόγραμμα, ακόμη κι αν δεν δώσει χρήματα, προτού κλείσει το θέμα του χρέους».

Ο Τσακαλώτος διαμαρτύρεται. Αυτό «είναι ο χειρότερος των κόσμων για την Ελλάδα».

Και εξηγεί «κάναμε μεγάλες προσπάθειες ως μέρος ενός αφηγήματος και τώρα αυτό το αφήγημα δεν είναι στο χρονοδιάγραμμα».

Με άλλα λόγια, το πρόβλημα είναι ότι η πραγματικότητα διαψεύδει το κυβερνητικό αφήγημα!

Τρίτον, επιστρέφουν μετά τη διακοπή και ο Ντάισελμπλουμ ανακοινώνει ότι έκανε ξεχωριστές επαφές με ΔΝΤ, Γερμανία, Γαλλία και Ελλάδα και ότι η πρότασή του «δεν βρίσκει σύμφωνη την Ελλάδα».

Συνεπώς ΔΝΤ, Γερμανία και Γαλλία είχαν συμφωνήσει –αυτό για όσους κατάλαβαν ότι «απομονώθηκε ο Σόιμπλε».

Τέταρτον, ο Τσακαλώτος εξηγεί ότι «αν υπέγραφα αυτό τώρα θα δημιουργούσε μια μείζονα πολιτική κρίση στην Ελλάδα, και αν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να σκεφτώ».

Ενσταση καθαρά πολιτική. Πώς θα γυρίσω πίσω με άδεια χέρια;

Πέμπτον, ο Λεμέρ διευκρινίζει «κατανοώ τη θέση που εξέφρασε ο Ευκλείδης (…), αλλά επίσης συμφωνώ με τη θέση που εξέφρασε ο Βόλφγκανγκ».

Τον έναν τον κατανοεί. Με τον άλλον συμφωνεί.

Εκτον, ο Ντάισελμπλουμ πάει να κλείσει τη συνεδρίαση αλλά ο Σόιμπλε παίρνει τον λόγο. Προσέξτε τι λέει:

Και προσθέτει:

Με άλλα λόγια, το παραμύθι που έστησε η ελληνική κυβέρνηση ναυάγησε στο λιμάνι διότι η άλλη πλευρά δεν γουστάρει παραμύθια, ούτε φιγούρα.

Α! Και η πρόταση της 22ας Μαΐου δεν θα γίνει καλύτερη στις 15 Ιουνίου.