Τα αντικειμενικά δεδομένα της συζήτησης έχουν ως εξής.
Πρώτον, η κυβέρνηση κατέληξε σε μια τεχνική συμφωνία με τους δανειστές, η οποία αποτελεί ουσιαστικά ένα νέο Μνημόνιο.
Ο λόγος είναι απλός: εμπεριέχει δεσμεύσεις της ελληνικής πλευράς για μετά το τέλος του τρίτου Μνημονίου, το οποίο ολοκληρώνεται στις 31 Ιουλίου 2018.
Εννοώ την εκ προοιμίου νομοθέτηση μέτρων για το 2019 και το 2020, κάτι το οποίο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει «ξένο προς το ελληνικό Σύνταγμα», «ξένο προς τους κανόνες της δημοκρατίας» και «ξένο προς το ευρωπαϊκό κεκτημένο» (25.1.2017).
Δεύτερον, το υποτιθέμενο αντάλλαγμα γι’ αυτό το νέο Μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση δεν είναι φυσικά κάποια ανύπαρκτα «αντίμετρα» αλλά μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Μόνο που το EuroWorking Group, το ESM και το Βερολίνο έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι αυτά τα μέτρα θα εξεταστούν σύμφωνα με τη συμφωνία του Μαΐου του 2016, δηλαδή για μετά την ολοκλήρωση του Μνημονίου.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δίνει τώρα για να πάρει αν και κάποτε.
Πρόκειται για υποδειγματικό διαπραγματευτικό Βατερλό. Εμπλεξαν δύο διαπραγματεύσεις και αντί να δουν πώς θα κλείσουν την αξιολόγηση δέχθηκαν να συζητήσουν τι θα γίνει μετά την ολοκλήρωση του Μνημονίου. Εχασαν και στα δύο ταμπλό.
Τρίτον, ο Μητσοτάκης άνοιξε τα χαρτιά του προς τα μέσα και προς τους έξω.
Σε τηλεοπτική του συνέντευξη (Alpha) ο πρόεδρος της ΝΔ είπε κάτι που δεν αναδείχθηκε αρκετά.
«Δεν υπογράφουμε καμία δέσμευση η οποία πηγαίνει πέρα από το τρίτο πρόγραμμα, το οποίο και εμείς η αλήθεια είναι ότι το έχουμε υποστηρίξει».
Η δήλωση αυτή λέει, σε απλά ελληνικά, ότι η αντιπολίτευση θεωρεί πως δεσμεύεται μόνο για ό,τι και για όσο έχει συμφωνήσει, δηλαδή μόνο για τη διάρκεια του τρίτου Μνημονίου. Για τίποτε άλλο.
Ψηφίζοντας προχρονολογημένα μέτρα ή αντίμετρα θα νομιμοποιούσε την οιονεί παράτασή του.
Πράγμα που δείχνει κατ’ αρχήν πόσο ανόητα δεσμευτική κίνηση ήταν η σύμπραξη στο τρίτο Μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015, και μάλιστα χωρίς καμία συμφωνία ή αντάλλαγμα.
Ταυτοχρόνως όμως επαναφέρει τα πράγματα στη λογική τους βάση: αν απαιτούνται νέες δεσμεύσεις, χρειάζεται νέα διαπραγμάτευση και νέα συμφωνία. Τόσο απλό.
Ουσιαστικά δηλαδή ο Μητσοτάκης εντοπίζει τη «διπλή διαπραγμάτευση» και θεωρεί πως δεν δεσμεύεται από το δεύτερο σκέλος της. Το «μετά το 2018» είναι κατ’ αυτόν υπόθεση χωριστής κουβέντας.
Δεν ξέρω πόσο κατάλαβαν οι μέσα τι είπε. Υποψιάζομαι όμως ότι οι έξω πήραν μια χαρά το μήνυμα και υποθέτω ότι θα τους το κάνει λιανά όλο και περισσότερο.
Αυτά είναι τα αντικειμενικά δεδομένα της συζήτησης και μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει να κινηθεί η κυβέρνηση. Προς το παρόν βαράει παλαμάκια στον εαυτό της.
Εχει όμως δύο προοπτικές μπροστά της.
¢ Είτε να δημιουργήσει τώρα όσο κλίμα ευεξίας γίνεται και βοηθούντος του θέρους να πάει σε εκλογές τον Οκτώβριο ελπίζοντας να περισώσει ό,τι μπορεί.
Είναι μια στρατηγική που τουλάχιστον διασφαλίζει (με τα σημερινά δεδομένα) στον ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη θέση.
¢ Είτε να ποντάρει σε θετικές εξελίξεις στην οικονομία και να επιχειρήσει να φτάσει ως τον Σεπτέμβριο του 2018 υποσχόμενη και εμπορευόμενη την «έξοδο από το Μνημόνιο».
Θα κερδίσει μήνες εξουσίας αλλά κινδυνεύει να το πληρώσει βαριά στην κάλπη.
Φυσικά όλες οι ενδιάμεσες Κυριακές βάζουν εκλογική υποψηφιότητα. Ως γνωστόν τα γεγονότα δεν προεξοφλούνται αλλά ούτε και η πρόσκαιρη ηλιοφάνεια που μπορεί αναπάντεχα να κερδίσει μια κυβέρνηση.
Πράγμα που σημαίνει κάτι απλό.
Οτι μόλις γυρίσει από τις διακοπές του ο Πρωθυπουργός έχει να πάρει μια σημαντική απόφαση: να αξιολογήσει αν το δεύτερο σενάριο συγκεντρώνει πιθανότητες επιτυχίας.
Είμαι βέβαιος ότι αυτό προτιμά.
Αλλά αν δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, τότε πρέπει άμεσα να αρχίσει προπόνηση για αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη.
Που είμαι βέβαιος ότι δεν το προτιμά καθόλου!..

Φούρναρης!

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πληροφορήθηκα ότι ο ανεπανάληπτος Βαρουφάκης έγραψε άλλο ένα βιβλίο για τον εαυτό του, το οποίο κυκλοφόρησε υπό τον εύγλωττο τίτλο «Η μάχη μου με το βαθύ κατεστημένο της Ευρώπης».
Το βιβλίο είναι απολύτως διαφωτιστικό διότι είναι προφανές πως μόνο ο Βαρουφάκης μπορεί να αναδείξει τη μάχη του Βαρουφάκη εναντίον των εχθρών του Βαρουφάκη.

Οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, εκτός από τον Βαρουφάκη βλάπτουν και την Ευρώπη διότι δεν ακούν τον Βαρουφάκη όταν τους λέει τι πρέπει να κάνουν – για την Ευρώπη…

Μαθαίνω ότι θα ακολουθήσει η μεγάλη επιτυχία «Ο Βαρουφάκης και το καταραμένο φίδι».
Και προσεχώς: «Ο Βαρουφάκης φούρναρης». Παιδικό εισιτήριο. Πρωινές παραστάσεις.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ