Η κλιμάκωση της έντασης

Το οριακό υπέρ του Ερντογάν αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος στην Τουρκία αποδεικνύεται (µε όλες τις απαράδεκτες προκλήσεις που κλιµακώνονται τις ηµέρες αυτές) ότι δυστυχώς υπήρξε η χειρότερη δυνατή εξέλιξη. Διότι υποχρεώνει τον νέο Σουλτάνο όχι µόνο να συνεχίσει την έξαλλη εθνικιστική πολιτική που πρόβαλε κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και να την ενισχύσει ακόµη περισσότερο για να αποκρούσει τις πιέσεις που δέχεται ταυτόχρονα από την κεµαλική αντιπολίτευση και την εθνικιστική Ακροδεξιά. Πράγµα που φυσικά δεν θα είχε συµβεί αν είχε λάβει µια καθαρή εντολή ή και αν ακόµη είχε χάσει µε ένα υψηλό ποσοστό, που θα ανέτρεπε τα νεοθωµανικά του όνειρα. Ετσι όσοι είχαν πιστέψει ότι µετά το δηµοψήφισµα η κατάσταση στη χώρα θα µπορούσε ενδεχοµένως να οδηγηθεί σε µια περίοδο νηνεµίας διαψεύσθηκαν και τώρα πληθαίνουν τα ερωτηµατικά για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Μέσα στο κλίμα αυτό δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται και πάλι κυρίως προς τον συνήθη εύκολο στόχο που αποτελεί το δίδυμο Αιγαίο και Κύπρος. Δεν περιορίζεται όμως μόνο εκεί. Διότι η Αγκυρα έχει ανοίξει ταυτόχρονα πολλά μέτωπα στην προσπάθειά της να αναδειχθεί σε μια μουσουλμανική περιφερειακή υπερδύναμη, έχοντας αντιληφθεί ότι το χαρτί της ευρωπαϊκής ένταξης έχει πλέον καεί οριστικά. Και για να είμαστε ειλικρινείς, την ευθύνη γι’ αυτό δεν τη φέρει μόνο η Αγκυρα αλλά και οι Ευρωπαίοι οι οποίοι ουδέποτε ανταποκρίθηκαν θετικά στο τουρκικό ενταξιακό αίτημα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι επί σειρά ετών είχαν καλυφθεί πίσω από τις γνωστές ελληνικές αντιρρήσεις, οι οποίες ήρθησαν όμως με τη συμφωνία του Ελσίνκι, αφήνοντας έτσι στις υπόλοιπες χώρες το βάρος των αποφάσεων. Αποφάσεις που ουδέποτε ελήφθησαν, με αποτέλεσμα να μετατραπεί βαθμιαία και το Κόμμα του Ερντογάν από φιλοευρωπαϊκό, που εμφανίσθηκε αρχικά, σε γνήσιο φιλοϊσλαμικό, με όλα τα γνωστά αποτελέσματα.

Οι εξελίξεις στην περιοχή (Συρία – Ιράκ – ISIS) βοήθησαν άλλωστε προς την κατεύθυνση αυτή, με αποτέλεσμα να κορυφωθεί και πάλι η εμφύλια διαμάχη με τους Κούρδους που οδήγησε σε ανοιχτή διάσταση με τις ΗΠΑ, οι οποίες θεωρούν τους κούρδους μαχητές ως ισχυρή δύναμη στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. Και ενώ η παράλληλη σύγκρουση με την Ευρώπη δεν δείχνει να μπορεί να εξομαλυνθεί, αυξάνοντας τους κινδύνους για νέα ανεξέλεγκτα κύματα προσφύγων, η Αγκυρα εντείνει τώρα τις παρασκηνιακές επεμβάσεις της και στα Βαλκάνια, ενισχύοντας τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, την στιγμή που αναβιώνουν επικίνδυνα οι εθνικιστικές εξάρσεις και αυξάνεται η ρωσική επιρροή στην περιοχή. Κυοφορείται έτσι ένα νέο εκρηκτικό μείγμα στη γειτονιά μας, που απαιτεί από την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την κατάσταση με την αναγκαία φρόνηση και αποφασιστικότητα, χωρίς περιττές εθνικοπατριωτικές ρητορείες.