Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα

ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΗ και πρόσφορη, ανά πάσα στιγμή, η κινεζική ρήση ως προς την ακαταμάχητη πειθώ της εικόνας απέναντι στη λέξη. Η «συνταγή» εφαρμόζεται κατά τον πιο αποτελεσματικό –και συνάμα εντυπωσιακό –τρόπο σ’ ένα μεγάλων διαστάσεων και πλέον των 500 σελίδων (!) με χίλιες δυο φωτογραφίες λεύκωμα που εξιστορούν την καλαθοσφαιρική πορεία του ΠΑΟΚ επί 90 χρόνια. Πανόραμα Ιστορίας και παρέλαση ανθρώπων με τις καλαθιές τους –από το χωμάτινο ανοιχτό γήπεδο (όπου δεν έλειπαν και οι λακκούβες) μέχρι τα παλατάκια του σύγχρονου δημοφιλέστατου αθλήματος.

ΤΟ ΕΡΓΟ που ολοφάνερα απαιτούσε μόχθο, υπομονή, επιμονή, ιχνηλασία –στα αλήθεια όραμα που έγινε πράξη –οφείλεται στην πρωτοβουλία ενός διακεκριμένου έλληνα καλαθοσφαιριστή και προπονητή, του Νίκου Σταυρόπουλου. Δραστηριοποίησε μια ομάδα συνεργατών και ιδιαίτερα των Αθ. Κουμαντσιώτη (στην επιμέλεια της έκδοσης), Παν. Χορόζογλου (σχεδίαση και συγγραφή κειμένων), Ελ. Κυρίτσογλου (επεξεργασία φωτογραφιών), Γεωργίας Σταυροπούλου (φιλολογική επιμέλεια) και όχι μόνο, ώστε να δημιουργηθεί ένα πανόραμα Ιστορίας και Γνώσης.

ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ είναι «αφιερωμένο» σε αυτούς που ξεκίνησαν να παίζουν σε χωμάτινα γήπεδα, χάραζαν με κιμωλία τις γραμμές του γηπέδου και έγραφαν τα αρχικά του ΠΑΟΚ (αφετηρία στις 30 Μαρτίου 1926 το πρωτόκολλο ίδρυσης του αθλητικού και ποδοσφαιρικού σωματείου «Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Ομιλος Κωνσταντινουπολιτών»). Το πρώτο καταγεγραμμένο επίσημο παιχνίδι του μπασκετικού ΠΑΟΚ αναφέρεται με τον Αρη –τον έτερο πυλώνα της Θεσσαλονίκης –στις 24/10/1926 με σκορ 14-12.

ΜΑΚΡΥΣ και με το παραπάνω ο δρόμος μέχρι τον τερματισμό.

«Η συλλογή των φωτογραφιών κράτησε περίπου επτά χρόνια… Η επεξεργασία του φθαρμένου υλικού περίπου δύο. Η δυσπιστία στην αρχή να μας εμπιστευθούν τον θησαυρό τους αποτέλεσε σημαντικό πρόβλημα» γράφει ο Νίκος Σταυρόπουλος. Είναι προφανές ότι το μεράκι και η συναίσθηση ευθύνης για έναν στόχο δύσκολο αλλά και ωραίο απάλυναν τις αντιξοότητες. Δεν ξεχνά τους ηρωικούς πρωτοπόρους που «στις πρώτες δεκαετίες φορούσαν μυτερά παπούτσια μέχρι να αγοράσουν μεταχειρισμένα αθλητικά παπούτσια από τους αμερικανούς στρατιώτες και να τα κάνουν να φαίνονται καινούργια στον τσαγκάρη της γειτονιάς…».

ΦΥΣΙΚΑ κύλησε πολύ νερό –άλλωστε εννιά δεκαετίες δεν είναι παίξε-γέλασε. Και όταν ο πρόλογος τελειώνει με τη φράση «είναι αφιερωμένο σε όλους τους πρωταγωνιστές» πρόκειται για φόρο τιμής (και κατά περίπτωση μνήμης) σε επιφανείς και αφανείς. Ο κύκλος της εξιστόρησης μέσα από τον φωτογραφικό φακό έχει άλλωστε τόσα και τόσα γυρίσματα.