Την περασµένη Τρίτη το ΔΝΤ αναθεώρησε προς τα κάτω την εκτίµησή του για τον ρυθµό ανάπτυξης του 2017 από το 2,7% στο 2,2% και την επόµενη ηµέρα ακολούθησε η Κοµισιόν, η οποία προανήγγειλε ότι και αυτή θα χαµηλώσει τον πήχη για τη µεγέθυνση του ΑΕΠ εφέτος. Στο ίδιο µήκος κύµατος βρίσκονται και οι προβλέψεις εγχώριων και ξένων τραπεζών και επενδυτικών οίκων, οι οποίοι προσγειώνουν την ανάπτυξη σε πολύ χαµηλότερα επίπεδα του 0,5% έως 1,5%. Ανεξάρτητα µε ποιες εκτιµήσεις είναι σωστές και ποιες λάθος, η τάση είναι η ίδια: αναθεώρηση προς τα κάτω. Οπως ίδια είναι και η αιτιολογία: η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Και εδώ είναι που βρίσκεται το οξύµωρο. Η κυβέρνηση δεν προχωρεί στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης διότι επιδιώκει να πάρει κάτι για το χρέος. Δεν γνωρίζουµε τι προσδοκά στην παρούσα φάση όταν οι δύο ισχυρότερες χώρες της ευρωζώνης, Γαλλία και Γερµανία, βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο και στην ουσία δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα υπογράψει µια συµφωνία για το ελληνικό χρέος.
Οσο όµως καθυστερεί να κλείσει της αξιολόγηση προσδοκώντας κάποια ανταλλάγµατα για το χρέος, η βιωσιµότητά του, που είναι το ζητούµενο των µέτρων, επιβαρύνεται καθιστώντας δυσκολότερη την επίλυση του θέµατος. Και τούτο διότι ο βασικός δείκτης που συνδέεται µε τη βιωσιµότητα είναι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Οµως όσο ο παρανοµαστής του κλάσµατος (το ΑΕΠ) υποχωρεί ή εξελίσσεται χαµηλότερα από τις προβλέψεις, τόσο η εξέλιξη του δείκτη σε βάθος χρόνου επιδεινώνεται.
Το στοιχείο αυτό υπενθύµισε την περασµένη εβδοµάδα ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισµού Σταθερότητας (ESM)ΚλάουςΡέγκλινγκ. «Το 2014», είπε, «ήταν η πρώτη χρονιά που η Ελλάδα εµφάνισε ανάπτυξη, οι πρώτες επιτυχίες του προγράµµατος έγιναν ορατές, η ανεργία υποχώρησε κατά δύο ποσοστιαίες µονάδες, η Ελλάδα εξέδωσε οµόλογα δύο φορές, η ανάπτυξη των εξαγωγών ήταν ισχυρή, η ανταγωνιστικότητα είχε ανακάµψει. Αλλά οι ψηφοφόροι δεν βλέπουν, τουλάχιστον όχι αµέσως, αυτά που οι οικονοµολόγοι βλέπουν στα νούµερα. Ετσι στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 υπήρξε µία νέα κυβέρνηση που προσπάθησε να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό. Και αυτό οπισθοδρόµησε τροµερά την ελληνική οικονοµία. Μπορεί κανείς να δει τις προβλέψεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονοµία τον Δεκέµβριο του 2014, που έβλεπε ανάπτυξη 2,7% για το 2015 µε βάση την υπόθεση ότι όλα θα συνεχίζονταν ως είχαν, και στο τέλος υπήρξε και πάλι ύφεση διότι η νέα κυβέρνηση επί έξι µήνες κινούνταν στη λάθος κατεύθυνση».
Οταν η χώρα µπήκε στα µνηµόνια το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν κάτω από 130%. Παρά τη µείωσή του εξαιτίας του PSI, σήµερα διαµορφώνεται λίγο κάτω από το 180% του ΑΕΠ, κάνοντας τη διαχείρισή του εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Η εξέλιξη αυτή είναι αποκλειστικά αποτέλεσµα της κατάρρευσης του ΑΕΠ, το οποίο από το 2010 έχασε πάνω από 50 δισ. ευρώ. Και όσο το κλείσιµο της αξιολόγησης καθυστερεί στο όνοµα του χρέους, τόσο η αβεβαιότητα θα κυριαρχεί στην αγορά επιδεινώνοντας το ΑΕΠ και τη βιωσιµότητα του χρέους που είναι το ζητούµενο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ