Τα τελευταία νέα από την Καβάλα, δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Πρώτα έχουμε την κατακραυγή κάποιων φιλοζωϊκών οργανώσεων εναντίον της σφαγής ζώων με τον τρόπο που ορίζει η εβραϊκή θρησκεία και δεύτερου τη βεβήλωση του Μνημείου Ολοκαυτώματος για δεύτερη φορά. Η δημο-τική αρχή καυτηρίασε το συμβάν και μπράβο της, όμως είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθούν οι εκτελεστές αυτού του απαίσιου γεγονότος και να τιμωρηθούν, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους. Τα δύο αυτά γεγονότα, τα οποία συνέπεσαν σχεδόν την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο, οδηγούν τη σκέψη σε αντισημιτική ενέργεια. Ακόμη, πρέπει οπωσδήποτε να βρε-θούν οι ένοχοι της βεβήλωσης του Μνημείου Ολοκαυτώματος, για να απαλλαγούν της κατηγορίας της βρωμερής αυτής ενέργειας, οι κάτοικοι της Καβάλας, οι οποίοι γνωρίζω ότι τρέφουν αισθήματα μεγάλης συμπά-θειας προς τους 1.484 Καβαλιώτες Εβραίους, που εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου της Χιτλερικής Γερμανίας.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωση της Δημάρχου, μετά το αποτρόπαιο συμβάν: «Τέτοιες πράξεις δεν εκφράζουν την πλειονότητα των κατοίκων της Καβάλας». Όμως αφήνουν κάποιο στίγμα στην πόλη που σήμερα δεν έχει ούτε έναν Εβραίο. Ωστόσο, η Δήμαρχος κ. Τσανάκα, σχεδιάζει φέτος εκδηλώσεις σχετικές με την παλαιά Εβραϊκή Κοινότητα, που έχει προ-σφέρει πολλά στην πόλη της Καβάλας. Οι αντισημίτες ξεχνούν ακόμη και τους νεκρούς Εβραίους Καβαλιώτες, που έπεσαν στα πεδία των μαχών στον πόλεμο του 1940, για τη λευτεριά της Ελλάδας.
Αφορμή από τα γεγονότα αυτά, είναι η σκέψη μου να τρέξει γενικότερα στην εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης και φυσικά και της Ελλάδας. Είναι καλύτερα σήμερα η Ευρώπη χωρίς τους Εβραίους της; Ερώτημα δύσκολο, από πολλές πλευρές, ν’ απαντηθεί μ’ ένα ναι ή μ’ ένα όχι. Πολλοί ερευνητές του αντισημιτισμού της Ευρώπης, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ευρώπη, με την φρικτή εξαφάνιση 6.200.000 Εβραίων, έχει γίνει φτωχότερη σε πολλούς τομείς της ζωής, όπως της επιστήμης, της τέχνης, του διεθνούς εμπορίου, της διανόησης, του πνεύματος και πάνω απ’ όλα, της συνείδησης του κόσμου. Στο Άουσβιτς, η Ευρώπη έκαψε έναν πολιτισμό, μια δημιουργικότητα, ένα ταλέντο.
Υπάρχει η σοβαρή εντύπωση ότι η Ευρώπη σκότωση 6 εκατομμύρια Εβραίους και σήμερα τους έχουμε ήδη αντικαταστήσει με 20 εκατομ-μύρια, μέχρι στιγμής, μουσουλμάνους. Η διαφορά είναι απίστευτα μεγάλη. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι, από την αθρόα εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Όταν οι διωγμένοι Εβραίοι εξορίστηκαν από την πατρίδα τους από διά-φορους βάρβαρους κατακτητές, πήγαν σε διάφορες χώρες, ως φιλοξενού-μενοι. Δεν σήκωσαν ποτέ δική τους σημαία, ούτε καταχράστηκαν την φιλοξενία. Υπάκουσαν στους νόμους των χωρών υποδοχής, ενσωματώθη-καν τίμια και άρχισαν να προσφέρουν στις χώρες, στις νέες τους πατρί-δες, με τον ιδρώτα τους, με την τίμια δουλειά τους, με το πνεύμα τους, με τη δημιουργικότητά τους, τα πάντα για την πρόοδο των χωρών που τους αγκάλιασαν, άλλοτε κάτω από ομαλές συνθήκες και άλλοτε κάτω από αλαζονεία και πολλές φορές κάτω από καταπίεση. Όμως, σε οποιεσ-δήποτε συνθήκες βρέθηκαν, δεν σήκωσαν μπαϊράκι, ούτε αγανάκτησαν, συνέχισαν τη δουλειά τους με αφοσίωση στις νέες πατρίδες, ωστόσο, παρά την απομάκρυνση από τα χώματα της πατρίδας για 2.300 χρόνια, ποτέ δεν έπαψαν να σκέπτονται την επιστροφή στη γη του Ισραήλ.
Ακόμη και πριν λίγο καιρό, στις 10 Απριλίου, που γιορτάστηκε το εβραϊκό Πάσχα και όπου σε κάθε εβραϊκό σπίτι, σε όλο τον κόσμο της Διασποράς, διαβάστηκε η πανάρχαια ευχή: «και του χρόνου στην Ιερουσαλήμ». Αυτή η ευχή όμως, δεν αποξενώνει τον Εβραίο από την πατρίδα που τον φιλοξενεί αιώνες τώρα. Αγαπά, πονά, τιμά, σέβεται τη νέα του πατρίδα, δίνοντας και το αίμα του γι’ αυτήν, χωρίς ποτέ να ξεχνά ότι έχει μιαν άλλη μακρινή πατρίδα, που τον περιμένει, αιώνες να γυρίσει κοντά της. Ας καταλάβουν όλοι, εχθροί και φίλοι των Εβραίων, ότι η επιστροφή στη γη του Ισραήλ, δεν είναι σε καμία περίπτωση εχθρική προς τη νέα πατρίδα. Ο Έλληνας της Διασποράς ζει αιώνες τώρα, μακριά από την ελληνική γη, στα πέρατα του κόσμου, σε άλλες πατρίδες, κι αυτός όπως και ο Εβραίος, δεν νοσταλγεί, δεν περιμένει, να έλθει κάποτε η στιγμή, να επιστρέψει στην λατρεμένη του Ελλάδα; Ας μην ξεχνάμε τους ατέλειωτους φοβερούς διωγμούς που έζησε ο Εβραίος της Διασποράς, που τον κάνουν να σκέπτεται την επιστροφή του στη γη του Ισραήλ. Εδώ, θέλω να τονίσω το μίσος που υπάρχει κατά των Εβραίων, που δυστυχώς εκδηλώνεται ακόμη και σήμερα, με τις βεβηλώσεις Μνημείων νεκρών Εβραίων, στην Άρτα, στην Καβάλα, στην Αθήνα, πρόσφατα. Υπάρχουν ακόμη «άνθρωποι» που μισούν τους Εβραίους, ακόμη και νεκρούς.
Μέσα από κάθε αντισημιτική πράξη, έρχεται στο μυαλό μας μια σκοτει-νή σκέψη: Μήπως η Ευρώπη σιγά-σιγά ετοιμάζεται για ένα νέο Ολοκαύ-τωμα; Κι αυτό γιατί από ανθρώπους υπεράνω κάθε υποψίας, εισπράττει κανείς έναν υφέρποντα αντιεβραϊσμό. Μιλώ γενικά για τον αντισημιτι-σμό. Διάβαζα κάπου κάτι πολύ σωστό και θέλω να το μεταφέρω αυτού-σιο: «Όσο για τους λόγους που οι Εβραίοι διώκονται μετά μανίας στη Χριστιανική Ευρώπη του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Παρακολουθήστε μια φορά στην εκκλησία, ολόκληρη της λειτουργία της Ανάστασης και θα καταλάβετε…».
Καθώς γράφω, διάφορες σκέψεις πετάγονται ανακατεμένες στο μυαλό μου. Έχω τόσα μέσα μου, που είναι δύσκολο να τα ταξινομήσω και να τα βάλω σε μια λογική σειρά. Γι’ αυτό συγχωρείστε με, αν πετάγομαι πότε εδώ και πότε εκεί, στο τεράστιο θέμα του αντισημιτισμού στην Ευρώπη. Κάποιες αλήθειες πρέπει να λέγονται κι ας μην αρέσουν στους αμετανόητους αντισημίτες.
Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατέστρεψε ένα μεγάλο κομμάτι του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Είναι δυνατόν να ζήσει η Ευρώπη χωρίς Εβραίους; Πώς θα ζήσει η Ευρώπη χωρίς τον Μαρξ, τον Φρόυντ, τον Αϊνστάιν, τον Κάφκα, τον Βιτγκενστάιν, τον Μπένγιαμιν, τον Σενμπέργκ, τον Τσβάιχ, τον Πόππερ, τον Κανέτι, τον Κουρτβάιλ, τον Μ. Μέντελσον, τον Μαϊμωνίδη, τον Πασσάλ, τον Μπερνστάιν, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ,, τον Τρότσκυ, τον Καμένεφ, τον Ζηνόβιεφ, τον Κέλσεν, τον Ζακερμπεργκ (εφευρέτη του Facebook), τον Σπινόζα, τη Σαγκάλ, τον Πόρτμαν, τον Μαρκούζεφ, τον Χούσερλ, τον Λεβινά, τον Μ. Φρανς, τον Λ. Μπλουμ, τον Χάινε, τον Ντισραέλι, τον Μπερξόν, τον Οπενχάιμερ και κάποιους δικούς μας Εβραίους της Ελλάδας: Κ. Κουν, Α. Μπεναρόγια, Μ. Φριζή, Γ. Ελι-γιά και εκατοντάδες ακόμη από την Ευρώπη. Δεν είναι όλοι οι Εβραίοι σπουδαίοι επιστήμονες-διανοητές. Υπάρχουν και οι άλλοι Εβραίοι, με τα ταπεινά επαγγέλματα, δικηγόροι, γιατροί, υπάλληλοι, δάσκαλοι, χειρω-νάκτες, τσαγκάρηδες, τεχνίτες, γενικά άνθρωποι της δουλειάς, όπως είναι σ’ όλους τους λαούς.
Μπορεί η Ευρώπη να είναι φτωχότερη χωρίς τους Εβραίους της, όπως και η Ελλάδα χωρίς τους Εβραίους της και ιδιαίτερα η Θεσσαλονίκη, που οι Εβραίοι της «έφυγαν» σχεδόν όλοι, κατάντησε να είναι μια πόλη χωρίς ταυτότητα. Ακόμη και σήμερα μιλούν για την αγορά της Θεσσαλονίκης, την Μοδιάνο, χωρίς οι Θεσσαλονικείς να γνωρίζουν ότι ο Μοδιάνο ήταν Εβραίος.
Ο αντισημιτισμός, απ’ όπου κι αν προέρχεται, από οποιονδήποτε κι αν εκφράζεται, φανερώνει ότι στην Ευρώπη πέθανε, ίσως για πολύ καιρό, η εποχή του κλασσικού φιλελευθερισμού, η εποχή των ανοιχτών συνόρων, του ελεύθερου εμποδίου, της ατομικής ελευθερίας, του κοσμοπολίτικου πνεύματος, της ειρηνικής συνύπαρξης. Είναι επιτακτική ανάγκη να τονιστεί ότι η ποιότητα μιας Δημοκρατίας φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στις μειονότητες. Γι’αυτό οι Έλληνες αντισημίτες, ας καταλάβουν το λάθος που κάνουν στην Ελληνική Δημοκρατία. Εκτός κι αν δεν αγαπούν τη Δημοκρατία και τη μισούν φανατικά. Αν δεν σταματήσουν οι φωνές του φθόνου, δεν πρόκειται ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος.
Η Ευρώπη έχασε τους Εβραίους της, όχι μόνο στο Ολοκαύτωμα, αλλά και μετά απ’ αυτό, έφυγαν οι περισσότεροι, άλλοι πήγαν στο Ισραήλ κι άλλοι στις ΗΠΑ. Κι αυτό, γιατί ο αντισημιτισμός στην Ευρώπη δεν έσβησε. Δυστυχώς, πολλοί αντισημίτες χαίρονται που η Ευρώπη «ξεφορ-τώθηκε» τους Εβραίους της. Όμως, πιστεύω πως οι καλώς σκεπτόμενοι άνθρωποι, πενθούν μέσα τους, γιατί η Ευρώπη χωρίς τους Εβραίους της έγινε φτωχότερη, σε όλους τους τομείς της δημιουργίας.
Σήμερα, ο εβραϊκός λαός, στο Ισραήλ και στη Διασπορά, προχωρά μπρο-στα, παρά τις δυσκολίες, παρά τις φοβερές αντισημιτικές στάσεις, σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο, με βασικό στόχο την αναγέννηση της παλαιάς πατρί-δας, με ειρήνη και πρόοδο. Και παρά τη θέληση για εξαφάνιση του αντι-σημιτισμού, υπάρχει ακόμη ένα μίσος κατά του Εβραίου. Γιατί; Γιατί όλοι οι κρυφοί και φανεροί αντισημίτες, κτυπούν τα «μηλιά που έχει μήλα» και θέλουν τον ξεριζωμό της. Δεν θα το πετύχουν όμως, γιατί αυτή η μηλιά έχει ρίζες αιώνων.
