Η περίπτωση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα είναι ξεχωριστή.
Δεν είναι επαγγελματίας της πολιτικής, έχει ωστόσο συγκεκριμένη πολιτική διαδρομή, αλλά ταυτόχρονα και επάγγελμα.
Προέρχεται από το ΚΚΕ, από το οποίο διαγράφηκε την περίοδο του 1990, μετά την περιβόητη συγκυβέρνηση, και βρήκε διέξοδο –γλίτωσε το ψυχιατρείο, όπως λέει –στους Γιατρούς του Κόσμου, στις διεθνείς αποστολές σε χώρες που αντιμετώπιζαν προσφυγικές, επισιτιστικές και γενικώς ανθρωπιστικές κρίσεις, όπου πήγαινε τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο.
Εχει εμπειρίες λοιπόν κρίσεων και μαζί είναι επαγγελματίας γιατρός, επιτυχημένος χειρουργός, που θέλει κάποια στιγμή να επιστρέψει στη δουλειά του, χωρίς να φέρει το στίγμα του αποτυχημένου.
Ανέλαβε ίσως την πιο δύσκολη αποστολή σε καιρούς ειρηνικούς, χειρίστηκε και χειρίζεται τη μεταναστευτική βόμβα, ένα πρόβλημα οικουμενικών διαστάσεων, που κατ’ αυτόν υπερβαίνει εκείνο της οικονομικής κρίσης και της χώρας ολόκληρης.
Εχει, με άλλα λόγια, την ευαισθησία, γνωρίζει από πρώτο χέρι τη συνθετότητα του θέματος και την πολυπλοκότητα της διαχείρισής του, αλλά ταυτόχρονα είναι σε θέση να κατανοεί την ένταση του προβλήματος, αλλά και να εκτιμά τις αντοχές της χώρας.
Αντιμετωπίζει έτσι με στωικότητα τις βολές των υπερευαίσθητων της άκρας Αριστεράς που ορίζονται από πολιτικές και πρακτικές ΜΚΟ, επικρίνει με σφοδρότητα τους εθνικιστικούς κύκλους που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, μη δυνάμενοι να αντιληφθούν ότι οποιαδήποτε αναζωπύρωση της συριακής κρίσης και της αφρικανικής επισιτιστικής θα επαναφέρει το πρόβλημα με ένταση στο Αιγαίο.
Γι’ αυτό παλεύει στην Ευρώπη ώστε να διατηρηθεί η συμφωνία με την Τουρκία και να διατηρηθεί το ανάχωμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου…
Είναι φανερό ότι ο κ. Μουζάλας αγωνιά τούτες τις μέρες.
Κατά τις πεποιθήσεις του η Αριστερά είναι συνέχεια του Διαφωτισμού και η Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι γραμμένη από κύματα μετανάστευσης.
Ταυτόχρονα όμως δεν τρέφει αυταπάτες. Γνωρίζει ότι τυχόν ανεξέλεγκτα κύματα μετανάστευσης είναι ικανά να ανατινάξουν στην κυριολεξία την Ελλάδα, η οποία την ίδια στιγμή παλεύει να αποφύγει την πτώχευση, τις συνέπειες της οποίας έχει βιώσει προσωπικά σε χώρες που έχει επισκεφθεί. Ο ίδιος προσέγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο Πρωθυπουργός υπέγραψε το καλοκαίρι του 2015 τη συμφωνία με εταίρους και δανειστές, προκειμένου ακριβώς να αποφύγει την πτώχευση.
Είπαμε, η περίπτωση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής είναι ξεχωριστή. Το ότι χειρίστηκε επιτυχώς το πέρασμα 1.000.000 προσφύγων αρκεί.
Μακάρι ο κ. Τσίπρας να είχε στη διάθεσή του τρεις – τέσσερις ακόμη τέτοιες προσωπικότητες.
