Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του λαϊκισμού είναι να βρίσκει εχθρούς για να πολεμήσει μαζί τους. Χωρίς βαρβάρους ο λαϊκισμός ως «είδος» δεν ευδοκιμεί. Σε περιόδους ιδιαίτερα κρίσης, που όλα βρίσκονται σε μια διαρκή μεταβολή, ο λαϊκισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος.
Στην περίπτωσή μας ο κυβερνητικός λαϊκισμός ψάχνει εχθρούς μέσα και έξω από τη χώρα για να νοηματοδοτήσει τις πολιτικές επιλογές του. Προς τα έξω οι εχθροί μας είναι οι δανειστές και μέσα η αντιπολίτευση που συνωμοτεί με τους δανειστές.
Βέβαια οι δανειστές, τα μνημόνια και οι αυταπάτες έφεραν στην εξουσία την ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ διακυβέρνηση. Χωρίς την «ριζοσπαστική», λαϊκιστική «αντιμνημονιακή» ρητορεία ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε περιορισμένη απήχηση στο εκλογικό σώμα και οι ΑΝΕΛ δε θα υπήρχαν. Η αντιμνημονιακή ρητορεία ως γνωστόν επενδύθηκε και με το διχαστικό λόγο του «εμείς» και οι «άλλοι», «ο λαός» και το «κατεστημένο», το «παλιό σύστημα», «ή μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε».
Τον φόβο και την ανασφάλεια του λαού, από τη χιονοστιβάδα των περιοριστικών μέτρων και τις συνέπειες, εκμεταλλεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και με
τη φαντασιακή ρητορεία της κατάργησης των μνημονίων και της Τρόικα, ήρθε στην εξουσία. Αλλά πριν αλέκτωρ λαλήσει ο κ. Τσίπρας κατάλαβε ότι τα υποσχόμενα ήταν μια μεγάλη αυταπάτη. Όσο για το μόρφωμα των ΑΝΕΛ, ο δεξιός λαϊκισμός τους πέραν της αντιμνημονιακής ρητορείας είχε και έντονα εθνικιστικά, ευρωσκεπτικιστικά και πολεμικά χαρακτηριστικά. Οι ύβρεις για τους αντιπάλους ως «γερμανοτσολιάδες», «πουλημένους» και «προσκυνημένους», δεν είχαν τελειωμό.
Δυστυχώς και σήμερα η διακυβέρνηση, ο δημόσιος λόγος των κυβερνόντων έχει έντονα λαϊκίστικά στοιχεία. Η αξιολόγηση, παραδείγματος χάρη, θυμίζει το γεφύρι της Άρτας: «ολημερίς το κτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν». Ο κυβερνητικός λαϊκισμός ψάχνει εχθρούς μέσα και έξω από τη χώρα. Η διγλωσσία δεν έχει τελειωμό.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός διατυμπανίζει ότι ήρθε η «άνοιξη της ανάπτυξης» τα στατιστικά στοιχεία για την ανάπτυξη μας βεβαιώνουν ότι η ύφεση στην οικονομία μας καλά κρατεί. Η κυβέρνηση των τεχνοκρατών, των θεσμών στο Χίλτον ζητάει κατ’ ελάχιστο νέα μέτρα 3,6 δις ευρώ. Τα ποσά αυτά θα προκύψουν από τη μείωση του αφορολόγητου και την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στους παλιούς συνταξιούχους. Παρ’ όλα αυτά ο κ. Τσίπρας καθησυχάζει τους πολίτες ότι «ούτε ένα ευρώ μέτρα» δεν θα ληφθούν εκ νέου. Η σύγχυση και η αμφισημία δεν έχουν προηγούμενο.
Η κυβέρνηση για να ηρεμήσει τα πλήθη διατυμπανίζει ότι θα πάρει αντίμετρα για να εξισορροπήσει τις παράπλευρες απώλειες!!! Θυμάται όμως ο λαός το παράλληλο πρόγραμμα που εξήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιστάθμισμα στο 3ο Μνημόνιο και τρελαίνεται. Έσχατη δικαιολογία του κυβερνητικού λαϊκισμού η προσπάθεια ανεύρεσης εχθρών στα κόμματα της
αντιπολίτευσης που συνωμοτούν με τους θεσμούς (ΔΝΤ –Σόιμπλε) για να στριμώξουν το ΣΥΡΙΖΑ!!!
Δεν είναι σοβαρά και υπεύθυνα πράγματα αυτά. Οι μεταλλάξεις του πολιτικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ και ο αριστεροδεξιός λαϊκισμός της κυβέρνησης, προσλαμβάνουν πλέον χαρακτήρα σοβαρού κινδύνου για την πορεία της χώρας. Μπορεί ο λαϊκισμός ως ένα είδος πολιτικού –επικοινωνιακού στυλ, που εκμεταλλεύτηκε το φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών, να έφερε στην εξουσία το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σήμερα ο κυβερνητικός αριστεροδεξιός λαϊκισμός βλάπτει τη χώρα. Οι διαχωριστικές γραμμές «εμείς» και οι «άλλοι», ο «λαός» και το «κατεστημένο» το παλιό σύστημα και «εμείς οι άφθαρτοι και αμόλυντοι»: «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» δεν εντυπωσιάζουν, δεν έχουν θεατές.
Ας αφουγκραστούν την κοινωνία οι κυβερνώντες. Όλα τα κοινωνικά στρώματα βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού και πολέμου ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές και τα μέτρα. Η φοροεπιδρομή έχει κυριολεκτικά γονατίσει τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα και τους ελευθεροεπαγγελματίες. Η φορολογικό – ασφαλιστική επέλαση έχει μουδιάσει την αγορά, τις επιχειρήσεις και την αγροτιά. Με τα νέα μέτρα μείωσης του αφορολόγητου και κατάργησης της προσωπικής διαφοράς στους συνταξιούχους θα ολοκληρωθεί το νέο κοστούμι της «βαλκανοποίησης του κοινωνικού μοντέλου» της χώρας μας. Όσο για τη νεολαία η φυγή 250 χιλιάδων στο εξωτερικό και την ανεργία καταγράφουν την πιο οδυνηρή, τραγική πραγματικότητα της χώρας.
Με αυτά τα πραγματικά δεδομένα σε ποιες κοινωνικές συμμαχίες προσδοκά η κυβέρνηση. Σε ποιες πολιτικές συναινέσεις στη βάση του εθνικού συμφέροντος, μπορεί να ελπίζει η κυβέρνηση; Όταν την μια μέρα καθυβρίζει
συλλήβδην την αντιπολίτευση (για «γερμανοτσολιάδες», για θιασώτες του ΔΝΤ, για ξεπουλημένους κ.α.) και την ίδια στιγμή τους εγκαλεί για να ψηφίσουν τα μέτρα!!!
«Παλιά μου τέχνη κόσκινο» λέει ο κ. Τσίπρας. Αφού το 2015, όταν έφυγε η αριστερά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, σύσσωμη η «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση ψήφισε το 3ο Μνημόνιο, το ίδιο θα πρέπει να κάνει και σήμερα για να μη θεωρηθούν εχθροί!! Οι πολιτικές του θεάματος και των εντυπώσεων, δεν βρίσκουν πλέον ακροατήριο. Οι πρακτικές ελέγχου, είτε για τον έλεγχο των ΜΜΕ, είτε για τον έλεγχο της δικαιοσύνης, είτε για την ποδηγέτηση των ανεξάρτητων αρχών, είτε για συνταγματικές και εκλογικές μεταρρυθμίσεις δεν ευδοκιμούν για πολύ καιρό. Όπου επιχειρήθηκαν στις δυτικοευρωπαϊκές δημοκρατίες δεν καρποφόρησαν. Και όπου η σημερινή διακυβέρνηση προσπάθησε να ανοίξει ένα πολιτικό ή κοινωνικό μέτωπο σε αυτά τε πεδία πανηγυρικά απέτυχε.
Συμπέρασμα: ο κυβερνητικός αριστεροδεξιός λαϊκισμός βλάπτει την πορεία της χώρας. Οι λογικές της «δημιουργικής ασάφειας», της αμφισημίας, του διχασμού και της αναζήτησης εχθρών, βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον. Οι πολιτικές του θεάματος και των εντυπώσεων ξεφτίζουν υπό το βάρος των δεινών της οικονομικής κρίσης, αλλά και των εθνικών μας θεμάτων. Το αξιακό οπλοστάσιο του αριστεροδεξιού λαϊκισμού βουλιάζει στον ολισθηρό δρόμο της βαλκανοποίησης της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Μεγάλα εθνικά θέματα που επηρεάζουν την πορεία της χώρας μας όπως: η πρόκληση της Τουρκίας, η ανοιχτή πληγή της Κύπρου, η ανάπτυξη της χώρας, η ανεργία και η φτώχεια δεν αντιμετωπίζονται με λόγια του αέρα. Τα παραμύθια τελείωσαν. Η διαρκής αντιπαράθεση και η σύγκρουση με τον αριστεροδεξιό λαϊκισμό είναι το πρώτο και αναγκαίο βήμα για να αλλάξει πορεία η χώρα μας.
