Ανεργία, η ωμή αλήθεια των μνημονίων

Τώρα που βρισκόμαστε στο φόρτε μίας ακόμη διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους δανειστές για το μέλλον της χώρας θα ήταν σκόπιμο να είμαστε ξεκάθαροι. Να δούμε την αλήθεια κατάματα, γιατί η διανομή των ρόλων που έχει γίνει στο πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια αλλοιώνει την πραγματικότητα την οποία βιώνουν τα νοικοκυριά, που στο τέλος πληρώνουν τον λογαριασμό.

Ναι, η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου θα έπρεπε να είχε κλείσει από τον περασμένο Δεκέμβριο.

Ναι, η Ελλάδα στα επτά χρόνια των μνημονίων πέτυχε να μηδενίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο το 2009 μετρήθηκε στα 34 δισ. ευρώ ή 15% του ΑΕΠ (!) και να ισοσκελίσει το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Δηλαδή κατάφερε να απαλλαγεί από τα δίδυμα ελλείμματα.

Στα χρόνια όμως αυτά η βαθιά ύφεση και οι πολιτικές λιτότητας προκάλεσαν, ή, για να είμαστε ακριβείς, γιγάντωσαν δύο μεγάλα προβλήματα που απειλούν όχι μόνο την οικονομική σταθερότητα αλλά και την κοινωνική συνοχή.

Το πρώτο είναι η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, από τους 350.000 ανέργους το 2009 στο 1.100.000 ανέργους το 2016. Και το δεύτερο είναι η εκτίναξη του αριθμού των συνταξιούχων στα 2,5 εκατομμύρια.

Το ερώτημα που καλούνται σήμερα να απαντήσουν, όχι μόνο η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα αλλά και οι θεσμοί, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιβάλλουν την οικονομική πολιτική, είναι πώς θα μειωθεί η ανεργία και όχι πώς θα κοπούν κι άλλο οι μισθοί, θα κοπούν κι άλλο οι συντάξεις, που σε κάθε περίπτωση αποτελούν το δίχτυ ασφαλείας, όχι μόνο για τους ίδιους τους συνταξιούχους αλλά για τα παιδιά τους που βρίσκονται στην ανεργία.

Με αυτά τα δεδομένα είναι τουλάχιστον προκλητικό τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αδιαφορούν για την απόφαση του τελευταίου Eurogroup να εξαιρεθούν από τις δαπάνες, άρα και από τον στόχο για τα πλεονάσματα, κονδύλια 3 δισ. ευρώ που θα διατεθούν άμεσα μέσα σε έναν χρόνο για τη δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας.

Και είναι τραγικό να περνά απαρατήρητο σχεδόν χωρίς κανένα σχόλιο το δράμα των χιλιάδων ανέργων προς τους οποίους έπρεπε να κατευθύνονται κατά προτεραιότητα οι πλεονάζοντες πόροι από τη βαριά φορολογία που έχει επιβληθεί σε όλους όσοι εργάζονται και σε κάθε οικονομική δραστηριότητα.

Η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία με τα «αντίμετρα» κατά της λιτότητας, τα οποία βρίσκονται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης με κίνητρα και ελαφρύνσεις για την πρόσληψη ανέργων στις επιχειρήσεις, νέα προγράμματα στήριξης για την είσοδο νέων στην αγορά εργασίας και να λάβει μέριμνα για τους μακροχρόνια ανέργους με τους γκρίζους κροτάφους.

Τα δείγματα γραφής πρέπει να φανούν άμεσα. Ισως η ευκαιρία είναι η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Δευτέρας που θα καθορίσει το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και το μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας.