Η θέση του υπουργού Οικονομικών σε μια κυβέρνηση θεωρείται από τις κρισιμότερες και τις πιο επικίνδυνες βεβαίως.
Ιδιαιτέρως σε καιρούς μεγάλης οικονομικής κρίσης, στη διάρκεια των οποίων δοκιμάζονται δυνάμεις και δυνατότητες των υπευθύνων.
Επιπλέον η θέση του υπουργού Οικονομικών διακρίνεται για την ιδιαιτερότητα των καθηκόντων.
Οποιος αναλαμβάνει τα συγκεκριμένα καθήκοντα οφείλει να αποβάλλει κάθε άλλο καπέλο και να αφιερώνεται αποκλειστικά στην προστασία των πόρων που συγκεντρώνει από τον ελληνικό λαό και διανέμει στην οικονομία και στην κοινωνία.
Κατά καιρούς το υπουργείο Οικονομικών κόσμησαν ξεχωριστές προσωπικότητες, οι οποίες όντως αφιερώθηκαν σε αυτόν τον ευγενικό σκοπό, ακόμη και επί ζημία της πολιτικής τους καριέρας.
Ορισμένοι μάλιστα έφθασαν στο σημείο να αμφισβητήσουν ακόμη και τους προϊσταμένους τους πρωθυπουργούς όταν διαπίστωσαν ότι υπήρχε σύγκρουση μεταξύ της εθνικής αποστολής και του κομματικού συμφέροντος.
Η περίπτωση του Μεσσήνιου Δημήτρη Κουλουριάνου είναι παροιμιώδης. Προτίμησε να αποχωρήσει από τον δημόσιο βίο και να ασχοληθεί ως άλλος Κιγκινάτος με τα κτήματά του παρά να ζημιώσει με τη στάση του τα ευρύτερα συμφέροντα του ελληνικού λαού προς χάριν κομματικών και άλλων επιδιώξεων.
Στην παρούσα περίοδο ο νυν υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει επιφορτισθεί με το ομολογουμένως δύσκολο έργο της οικονομικής σταθεροποίησης και της εξόδου της χώρας από τη μακροχρόνια κρίση.
Οι απόψεις του είναι συγκεκριμένες, όπως και η θεώρησή του για τον χειρισμό του δυσεπίλυτου οικονομικού προβλήματος. Και σεβαστές βεβαίως. Ωστόσο ιδιοτυπεί. Διαχειριζόμενος τις διαπραγματεύσεις για την περιβόητη δεύτερη αξιολόγηση ζητεί πολιτική κάλυψη από τον Πρωθυπουργό και επιμερισμό της ευθύνης.
Επικαλείται γι’ αυτό μάλιστα τη μακρά πολιτική παρουσία του στα εσωκομματικά πράγματα του κυβερνώντος κόμματος. Τυγχάνει να ηγείται της «ομάδας των 53» και έτσι προβάλλει κι αυτό το «καπέλο», πέραν εκείνου του υπουργού Οικονομικών.
Γεγονός όμως που αναστέλλει τις αποφάσεις, νοθεύει τις επιλογές και οδηγεί σε καθυστερήσεις επικίνδυνες για τη χώρα και την οικονομία της.
Η σύγκρουση συμφερόντων στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανής.
Αν εξαιτίας της προβαλλόμενης κομματικής ιδιότητας καθυστερήσει αλόγιστα η αξιολόγηση και επικρατήσουν συνθήκες ανασφάλειας και νέας μακράς αβεβαιότητας στην οικονομία, η ιδιότητα του υπουργού Οικονομικών κάμπτεται και ο όρκος που έχει δώσει καταρρίπτεται.
Με απλά λόγια, ο κ. Τσακαλώτος οφείλει να αποφασίσει ποιο καπέλο θα φορεί.
Δεν μπορεί να είναι και υπουργός Οικονομικών και ηγέτης των «53».
Ειδικά στην παρούσα φάση που διακυβεύονται τόσα και τόσα.
Οπως λέει και ο λαός, ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς, κύριε Τσακαλώτε!