Το ότι ο εθνοπατριώτης επικεφαλής των ΑΝΕΛ, συγκυβερνήτης της πρώτης φοράς Αριστεροδεξιά, υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος είναι ένας ονειροπαρμένος στρατηλάτης με επικίνδυνη φιλοπολεμική ρητορική το παραδέχονται ακόμη και οι φίλοι του στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως ο συγκεκριμένος θερμοκέφαλος πολιτικός είναι ο χειρότερος άνθρωπος στη χειρότερη θέση στη σημερινή οριακή συγκυρία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις .Μπορεί -χωρίς να το πολυκαταλάβει – να εμπλέξει τη χώρα σε μια πολεμική σύγκρουση με τους Τούρκους που έτσι κι αλλιώς έχουν λυμένο το ζωνάρι τους για ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.
Έτσι είναι ακατανόητο γιατί ο κ. Τσίπρας (αλλά και ο κ. Κοτζιάς) παραμένει αμέτοχος θεατής και δεν τραβάει το αυτί του κατά φαντασία στρατηλάτη, για να κρατάει κλειστό το στόμα του στα ελληνοτουρκικά, αφήνοντας να μιλούν μόνον όσοι είναι νηφάλιοι κι έχουν την γνώση, την εμπειρία και την πολιτική επάρκεια να χειρισθούν τέτοια δύσκολα θέματα;
«Αν πατήσουν το πόδι τους στα Ίμια, να δούμε πως θα φύγουν μετά από εκεί…», απάντησε απειλητικά την Κυριακή ο κ. Καμμένος στον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου, ο οποίος με περίσσια θρασύτητα δήλωσε ότι «αν θέλαμε να πατήσουμε στα Ίμια, μπορούσαμε να το είχαμε κάνει…».
Είκοσι χρόνια μετά τα Ίμια, οι Τούρκοι δοκιμάζουν τις αντοχές της ελληνικής κυβέρνησης παίζοντας το παιχνίδι που ξέρουν άριστα τόσα χρόνια. Να προκαλούν και να στήνουν το σκηνικό ενός θερμού επεισοδίου από το οποίο κερδισμένοι θα είναι μόνον αυτοί: πρώτον, ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος ποντάρει στην εθνικιστική ψήφο του κ. Μπαχτσελί των Γκρίζων Λύκων για να πάρει την πλειοψηφία στο δημοψήφισμα στα μέσα Απριλίου. Δεύτερον, το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας που αναζητεί τρόπους για να υποχρεώσει την Ελλάδα να κάτσει σε ένα τραπέζι διμερών διαπραγματεύσεων για όλα τα ανοιχτά θέματα στο Αιγαίο.
Φυσικά, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Καμμένο που ζει και τρέφεται πολιτικά από τον άκρατο λαϊκισμό και τη στρατηγική της έντασης. Πότε φωνάζοντας στην Βουλή στην …προσκυνημένη αντιπολίτευση να πέσει «στα τέσσερα» αφού δεν μπορεί (δήθεν) να διαπραγματευτεί αλλιώς, πότε κοροϊδεύοντας τον κόσμο ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο για να δώσει ,λέει, ένα τέλος στα μνημόνια της υποτέλειας ,πότε να παροτρύνει τους πολίτες να λιντσάρουν τον δήμαρχο Αριστοτέλη Χαλκιδικής για το θέμα των ορυχείων στις Σκουριές και πότε να απειλεί τους Ευρωπαίους ότι η Ελλάδα θα ανοίξει τα σύνορά της στους μουσουλμάνους πρόσφυγες προωθώντας τους στη Δυτική Ευρώπη.
Γι’ αυτό και ο κ.Τσίπρας θα πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα και να τον επαναφέρει στην τάξη πριν είναι αργά για τη χώρα. Το 1996 όταν ο τότε υπουργός Άμυνας Γ.Αρσένης δεν μπόρεσε να ελέγξει μια κρίση που κόντεψε να εξελιχθεί σε πολεμική σύρραξη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού βρισκόταν ο Πρόεδρος Κλίντον και ο Χόλμπρουκ, οι οποίοι έσπευσαν να μεσολαβήσουν για να αποσυρθούν στρατιώτες ,πλοία και σημαίες από τα Ίμια και να αποφευχθεί ένας γενικευμένος ελληνοτουρκικός πόλεμος.
Αν το σκηνικό ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο που σκηνοθετούν περίτεχνα οι Τούρκοι επαναληφθεί από βλακώδεις δηλώσεις και απειλές,ποιόν περιμένει να βρει στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μέσα στη νύχτα ο κ. Τσίπρας για να μαζέψει τους Τούρκους; Τον κ.Τράμπ ο οποίος δεν κρύβει την συμπάθειά του για τον κ.Ερντογάν και θεωρεί ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να είναι ο χωροφύλακας του πλανήτη; Ή μήπως τον κ.Ολαντ(ρέου), ο οποίος βρίσκεται με το ένα πόδι «εκτός» και αγωνίζεται να διασώσει την γαλλική σοσιαλδημοκρατία από μία ταπεινωτική ήττα;
Βοήθειά μας!
