Η Ελλάδα ισορροπεί για ακόμη μία φορά «στο φτερό του καρχαρία», όπως λέει χαρακτηριστικά και ένας φίλος από τα παλιά, που έχει μακρά εμπειρία από της πολιτικής τις αβελτηρίες.
Η αξιολόγηση, ανεξαρτήτως των λόγων, καρκινοβατεί, οι προθεσμίες τρέχουν, οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται στην ώρα τους και η χώρα κινδυνεύει να περιπέσει στη δίνη ενός προβληματικού ευρωπαϊκού πια πολιτικού κύκλου, όπου τον πρώτο λόγο δεν θα έχουν οι υπερασπιστές της ενωμένης Ευρώπης και της όποιας αλληλεγγύης αλλά εκείνοι της εθνικιστικής διαίρεσης, του αποκλεισμού και της τιμωρίας.
Αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους και τους δανειστές εγκαίρως, εντός του Φεβρουαρίου, το ελληνικό πρόβλημα θα επανέλθει δριμύτερο, θα εξελιχθεί σε μείζον θέμα πρώτα των ολλανδικών εκλογών, ακολούθως των γαλλικών και εν τέλει των γερμανικών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης που θα μας έχουν απομείνει.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης ή έγκυρος πολιτικός και οικονομικός αναλυτής για να κατανοήσει ότι εδώ που έχουμε φθάσει δεν υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν του γρήγορου και κατά το δυνατόν έντιμου συμβιβασμού.
Και αυτό γιατί τα όρια και οι αντοχές ένθεν κακείθεν εξαντλούνται και κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει τις όποιες αντιδράσεις.
Οι διεθνείς συνθήκες είναι ασταθείς και αβέβαιες, εξελίσσονται με δυναμικό τρόπο και τίποτε δεν μπορεί να βεβαιώσει είτε ότι εμείς θα αντέξουμε εσωτερικά σε μια μακρά διαδικασία αναμονής και αβεβαιότητας, είτε ότι εκείνοι, οι εταίροι εν προκειμένω, θα συνεχίσουν για αντίστοιχους δικούς τους λόγους να στηρίζουν χωρίς σκληρά προαπαιτούμενα μια ασταθή χώρα και μια ατελή Δημοκρατία.
Ας μη διατηρούμε λοιπόν άλλες αυταπάτες, η χώρα κινδυνεύει να μπει ξανά σε μεγάλη περιπέτεια. Ηδη, όπως βεβαιώνουν πηγές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το περίφημο QE του κ. Ντράγκι είναι χαμένο για την Ελλάδα. Και, το χειρότερο, επανήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα της αποχώρησης από την ευρωζώνη.
Το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή γράφτηκε, με σχεδόν επίσημο τρόπο, στην πολιτική ατζέντα. Στο άμεσο μέλλον, στις επόμενες εκλογές, θα υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις με πλατφόρμα δραχμής. Και δεν μιλάμε μόνο για τη ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη και τη Χρυσή Αυγή του κ. Μιχαλολιάκου. Και άλλα σχήματα θα προπαγανδίζουν ανοιχτά την επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα.
Εντυπωσιάζει δε το γεγονός ότι και ο «ευρωπαϊκός», κατά δήλωσή του, κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να διατηρεί επαφή με αυτή την εκδοχή, όπως βεβαιώνει η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του «να μη δαιμονοποιούμε τη συζήτηση για τη δραχμή».
Και είναι ακόμη εντυπωσιακότερο το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που έχουμε φάει τον γάιδαρο και έχει μείνει η ουρά του.
Το δυστύχημα είναι ότι όλα τούτα συμβαίνουν επειδή οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες δεν είχαν το κουράγιο να σηκώσουν το βάρος, το κόστος της εξόδου από την κρίση.
Κλείστε τη ρημάδα την αξιολόγηση, κύριε Πρωθυπουργέ, αναλάβετε το κόστος που σας αναλογεί, η χώρα δεν αντέχει νέο γύρο αμφισβήτησης και απομόνωσης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
