Ο επίμονος επιστολογράφος

Δεν ξέρω εάν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (φωτογραφία) μείνει στην ιστορία ως καλός υπουργός Οικονομικών (δεν θα στοιχημάτιζα σε αυτό), αλλά σίγουρα θα μείνει στην ιστορία ως δεινός… επιστολογράφος. Να σας θυμίσω πως η καριέρα τους ως «κυβερνητικού επιστολογράφου» ξεκίνησε στις 23 Ιουλίου του 2015, όταν είχε στείλει στην Κριστίν Λαγκάρντ την περίφημη επιστολή-αίτημα με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αιτούνταν μιας νέας δανειακής διευκόλυνσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εκείνη η επιστολή ουσιαστικά συνεπαγόταν την «παράδοση» του ΣΥΡΙΖΑ μετά την πολύμηνη μάχη χαρακωμάτων με στρατηγό τον ταλαντούχο Γιάνη Βαρουφάκη…

nnn

Εξίσου σημαντική είναι η απολογητική επιστολή Τσακαλώτου μετά τη μονομερή απόφαση της κυβέρνησης για τη χορήγηση της 13ης σύνταξης. Αυτή εστάλη στις 23 Δεκεμβρίου του 2016 (προσοχή στην ημερομηνία… 23) και ξεκαθάριζε πως οι ελληνικές αρχές όχι μόνον παραμένουν απολύτως δεσμευμένες στην εκτέλεση της συμφωνημένης δημοσιονομικής πορείας, αλλά και ότι θα ενεργοποιήσουν τον έκτακτο δημοσιονομικό μηχανισμό (contingency fiscal mechanism), δηλαδή τον «κόφτη», σε περίπτωση που τα στοιχεία τα οποία θα επικυρώσει η Eurostat δείξουν πως οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί.

nnn

Προτού καλά-καλά περάσει ένας μήνας από αυτή την επιστολή ο κ. Τσακαλώτος ετοιμάζει, όπως με πληροφορούν συνεργάτες του, μια νέα επιστολή «θέσεων, προθέσεων και διαθέσεων» η οποία θα περιγράφει το «πακέτο εγγυήσεων» που είναι διατεθειμένη να περάσει η κυβέρνηση από τη Βουλή ώστε να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Και η επέκταση του «κόφτη» τουλάχιστον έως το 2021 και η μείωση του αφορολογήτου και οι περικοπές συντάξεων εκτιμάται πως περιλαμβάνονται στις εγγυήσεις αυτές. Δεν ξέρω εάν ο υπουργός θα ζητήσει ως αντάλλαγμα την προκαταβολική περιγραφή της μεσοπρόθεσμης μείωσης του χρέους, αλλά η έως τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι η κυβέρνηση στις συζητήσεις με τους θεσμούς είναι εκείνη που δίνει και όχι εκείνη που παίρνει.

Ας κάνω με την ευκαιρία αυτή δύο παρατηρήσεις: Κατά πρώτον, δεδομένου ότι η τρίτη αυτή επιστολή θα σταλεί τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου στους θεσμούς, δεν μπορώ παρά να εξαγάγω το συμπέρασμα πως ο Ευκλείδης έχει ένα κόλλημα με το συγκεκριμένο νούμερο, το 23 (ίσως να είναι θαυμαστής του Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος είχε τη φανέλα με το 23 στους Σικάγο Μπουλς). Κατά δεύτερον, για το φιλολογικό μέρος του πράγματος θα συνιστούσα στον κ. Τσακαλώτο να διαβάσει τις επιστολές του Οδυσσέα Ανδρούτσου για να δει πώς γράφει κάποιος που σκέπτεται ελληνικά και διαπνέεται από εθνικό αίσθημα. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η επιστολή του Ανδρούτσου προς τον Υψηλάντη, από την οποία έχω ξεχωρίσει αυτό το απόσπασμα: «…Πρέπει λοιπόν να λείψουν από το γένος μας τα κρυφά, και σαν αληθινοί πατριώται να κηρύττωμεν την αλήθειαν εις όλους χωρίς κανένα φόβον. Εκείνοι όμως όπου λυσσιάζουν διά αξιώματα ας γράφουν διπλωματικά, ας λέγουν κρυφά και ας προσπαθή να γελά ο ένας τον άλλον. Αυτοί είναι σαν πανούκλα εις την Ελλάδα και πρέπει ο λαός να χωρισθή απ’ αυτούς και να τους κάμη κουτουμάτζια διά να μη μολευθούμεν όλοι μας και χαθούμεν»… Τώρα, θα μου πείτε τι κοινό έχουν ο Τσακαλώτος και ο Ανδρούτσος. Τις επιστολές, σας απαντώ. Τα γραπτά όλων μένουν και καθίστανται ιστορικό τεκμήριο.

Σίγουρα ο ίδιος δεν το περίμενε. Και σίγουρα αυτό που θα κάνει θα το κάνει με βαριά καρδιά. Αλλά φαίνεται πως δεν γινόταν αλλιώς. Για αυτό και την Κυριακή το βράδυ ο Λάκης Λαζόπουλος δίνει την τελευταία παράσταση με το «Αποχαιρετιστήριο Δείπνο» στο θέατρο Γκλόρια. Εως την τελευταία στιγμή ήλπιζε πως το κοινό του δεν θα του γυρίσει την πλάτη. Ηλπιζε πως τα πολιτικά πηγαινέλα στον ΣΥΡΙΖΑ και οι αγκαλιές με τον Αλέξη θα ξεχνιόνταν από τη μια στιγμή στην άλλη και ότι ο κόσμος θα τον χειροκροτούσε σε κάθε του νούμερο, όπως έκανε τον παλιό καλό καιρό με τις επιθεωρήσεις του. Μόνο που τότε στεκόταν απέναντι στην εξουσία χωρίς φανατισμούς και εμμονές και έκανε χιούμορ, σάτιρα. Γιατί αυτή ήταν η δουλειά του. Μετά αποφάσισε να σηκώσει το δάχτυλο και να παραστήσει τον κριτή και τον επικριτή των πάντων. Με μονόλογο, χωρίς αντίλογο. Και όταν άρχισε να μετράει τους θεατές του, τους βρήκε λίγους, τόσο λίγους που πήρε την απόφαση να κατεβάσει τα ρολά.

Τελευταίο επεισόδιο στο γνωστό σήριαλ… «ρόδα είναι αλλά… δεν γυρίζει» σημειώθηκε στη Δημοτική Ομάδα της Παράταξης «Δικαίωμα στη Πόλη» και στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου ο δήμαρχος ανακοίνωσε τον διάδοχο του Χρήστου Τεντόμα (που παραιτήθηκε για τη Ρόδα στο Σύνταγμα) στη διοίκηση του ΟΠΑΝΔΑ. Η επιλογή του Κώστα Μπιτζάνη, διευθύνοντος συμβούλου στην Τεχνόπολη, μη εκλεγμένου, και έχοντος στενές σχέσεις με το Ποτάμι, προκάλεσε έντονη αναστάτωση σε πολλούς δημοτικούς συμβούλους. Η δυσαρέσκεια εκδηλώθηκε, όχι στη διάρκεια της διαδικασίας για την εκλογή του νέου προέδρου, αλλά στην ψηφοφορία για τα… τραπεζοκαθίσματα στην οδό Βουκουρεστίου. Σε αυτήν, η πλειοψηφία των μελών της Παράταξης ψήφισε, μαζί με την αντιπολίτευση, κατά της πρότασης που προέκρινε ο δήμαρχος στην προσύσκεψη, με αποτέλεσμα αυτή να μην εγκριθεί!