Στο πρωθυπουργικό του ξεκίνημα ο κ. Τσίπρας έδειχνε ξεκούραστος, χαμογελαστός, αισιόδοξος, και το φωτεινό του πρόσωπο γεννούσε ελπίδα. Ολα αυτά έχουν χαθεί. Το κουρασμένο, αγέλαστο πια και γεμάτο προσποίηση πρόσωπο που το διαδέχθηκε βλάπτει και εκείνον και όσους στήριξαν σ’ αυτόν ελπίδες. Και εγώ που τόσο σκληρά τον επικρίνω, ακόμα και από την εποχή που ηγείτο ως εκκολαπτόμενος εθνικός ηγέτης επικεφαλής του δεκαπενταμελούς, με καταλήψεις, κοπάνες και χαβαλέ, λέω χρονιάρες μέρες να του κάνω ως δώρο μερικές σοφές διαπιστώσεις που μπορεί να τον βοηθήσουν στην άσκηση της εξουσίας με ψέματα ή έστω αυταπάτες.
Διακήρυξε μεν ο Ανελόρ ντε Γκασπαρέν ότι «η λέπρα της εποχής μας είναι το παγκόσμιο ψέμα», όμως ο πρωταπόστολος του μαρξισμού Λένιν καθησύχαζε βεβαιώνοντας τους διεκδικούντες την εξουσία ότι «η αλήθεια είναι μια μικροαστική συνήθεια». Μικροαστός δεν είναι ο κ. πρωθυπουργός, γι’ αυτό άλλωστε και δεν φοράει γραβάτα. Αλλά και η διάσημη ποιήτρια και ακαδημαϊκός κυρία Κική Δημουλά τον καθησυχάζει: «Νομίζω», έγραψε πρόσφατα, «ότι είναι πολύ σκληρά τα πράγματα αν τα κοιτάξει κανείς κατάματα. Γι’ αυτό μισώ τις αλήθειες. Είναι το ψέμα πιο ανακουφιστικό, καθώς είμαστε όλοι ψεύτες». Αλλωστε, «μπορεί όταν είσαι δεξιός να θεωρείσαι για όλα ένοχος, αλλά δήλωνε αριστερός και σου συγχωρούνται τα πάντα» καθησυχάζει ο νεοφιλόσοφος Πασκάλ Μπρικνέρ. Επιπλέον ο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ βεβαιώνει ότι «η πρώτη δύναμη που οδηγεί τον κόσμο είναι το ψέμα». «Η δε πολιτική είναι η τέχνη της ψευδολογίας» ενθαρρύνει ο Βολταίρος. «Γιατί άλλωστε να λέει κανείς την αλήθεια όταν τον συμφέρει το ψέμα;» διερωτάται ο φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν. Και ουδείς λόγος ανησυχίας για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, καθώς ο διαπρεπής οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ (ο πατέρας του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, που είχατε, κύριε Τσίπρα, σύμβουλό σας μαζί με τον κ. Βαρουφάκη) σας διαβεβαιώνει ότι «τίποτα δεν είναι τόσο θαυμαστό στην πολιτική όσο η φτωχή μνήμη». Μπορείτε μάλιστα να αναφωνήσετε μαζί με τον μέγα φιλόσοφο της Αριστεράς Ζαν-Πολ Σαρτρ: «Κακόμοιροι ηλίθιοι, πιστέψατε στην αλλαγή πολιτικής. Δεν έχετε παρά αλλαγή προσωπικού». Είναι αλήθεια ότι, εμπνεόμενος από τον λατρευτό Τσε Γκεβάρα, μπορεί να διεκδικήσατε τη νίκη στις εκλογές αφού «χωρίς εξουσία οι ιδεολογίες δεν εφαρμόζονται». Σας παρηγορεί όμως ο ίδιος προσθέτοντας ότι «με εξουσία δεν επιβιώνουν». Για του λόγου το αληθές συνηγορεί και ο διαπρεπής γάλλος σοσιαλιστής Μισέλ Ροκάρ βεβαιώνοντας ότι «οι ιδεολογίες χρησιμεύουν για να καταλάβεις την εξουσία, όχι για να την ασκήσεις». Σας καθησυχάζει ακόμα και ο Μαρκ Τουέιν βεβαιώνοντάς σας πως «είναι πιο εύκολο να ξεγελάσεις κάποιον παρά να τον πείσεις ότι έχει ξεγελαστεί».
Τώρα πώς μου ήρθε πρωτοχρονιάτικα να προσπαθώ, ανοιχτοχέρης και εγώ όπως και εσείς κύριε Τσίπρα, που μοιράζετε επιδόματα, να ξαναφέρω το χαμόγελο στο πρόσωπό σας και με τη σάτιρά μου στις ψυχές των απογοητευμένων συνελλήνων; Μα γιατί, όπως διακηρύσσει και ο Νίκος Καζαντζάκης, «εγώ, έστω και μονάχος μου, έχω χρέος να σώσω τη γη. Και αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω». Ετσι ίσως εξηγείται γιατί θέλετε να μας φιμώσετε. Εγώ πάντως γενναιόδωρα εύχομαι για το 2017 και μη χειρότερα…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ