Χαιρετάμε το 2016 σκεπτικοί, ανήσυχοι και προβληματισμένοι για την Ελλάδα μας, την οικονομία και την κοινωνία. Οι ευχές για ένα καλύτερο χρόνο δεν είναι αρκετές για να αλλάξουν τα πράγματα. Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Θυμόμαστε την αξιολόγηση ’15 προς ’16 και ανακατευόμαστε. Φαίνεται ότι δεν βάζουμε μυαλό και επιδιώκουμε μια νέα ψυχρολουσία με την πρόσφατη αξιολόγηση να παραπέμπεται στο ΄17. Λιοντάρια στο εθνικό σκηνικό, γατάκια με τους θεσμούς. Τελευταία μάλιστα οι κυβερνώντες κάνουν και ψυχαναλυτικές διαπιστώσεις για τους δανειστές. Περηφανεύονται ότι είναι καλοί παίκτες με ψυχικό σθένος, αλλά γκολ δεν ξέρουν να βάζουν. Είναι καιρός να σοβαρευτούν οι ταγοί μας. Όταν κυβερνάς κρίνεσαι από τα έργα και όχι από τα λόγια και τους σχεδιασμούς επί χάρτου.

Βαρέθηκε ο κόσμος τα «σούρτα –φέρτα» και τα καυγαδάκια για το θέαμα με τους θεσμούς. Κουράσθηκαν οι πολίτες το παραμύθι των σκιαμαχιών. Και σα να μην μας έφθαναν αυτά, ξεκίνησε το γαϊτανάκι για το αν γίνονται ή δεν γίνονται εκλογές. Περιοδείες, εξορμήσεις, δηλώσεις, διαψεύσεις ένθεν –κατεύθεν του πολιτικού κόσμου κοντεύουν να μας τρελάνουν. Η κοινωνία τα έχει χαμένα. Σοβαρευτείτε κύριοι που φέρετε δημόσιο λόγο, το διακύβευμα των ημερών είναι η ίδια η Ελλάδα μας. Η εικόνα της, η θέση και ο ρόλος της στο νευραλγικό χώρο του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Είναι η παραγωγή βάση που κάνει ισχυρή ή αδύναμη την Πολιτεία μας. Και σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι απλά δύσκολα, είναι επικίνδυνα να μας πάνε πολύ χειρότερα. Είναι οι κεντρικοί θεσμοί της Δημοκρατίας μας που εφησυχάζουν και χάνουν συνεχώς τη διαπραγματευτική –ζωογόνο πνοή και ισχύ τους προς το κράτος και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Είναι καιρός τα πράγματα να αλλάξουν. Οι πολιτικοί φορείς και τα κινήματα να βάλουν φραγμό –φρένο στον παρακμιακό δημόσιο λόγο του θεάματος και του λαϊκισμού. Να αφουγκραστούν τις ανάγκες και τα προβλήματα του τόπου. Να κατανοήσουν οι κυβερνώντες ότι όλοι μας ταξιδεύουμε με το ίδιο καράβι. Όλοι είναι χρήσιμοι και έχουν λόγο σ’ αυτό το ταξίδι για την υπέρβαση της κρίσης.
Οι παραγωγικοί φορείς και οι Περιφέρειες να αρθρώσουν τον δικό τους κοινωνικό και πολιτικό λόγο. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι οι Περιφέρειες, τα Επιμελητήρια και οι Επαγγελματικές Ενώσεις είναι οι πραγματικοί ζωντανοί οργανισμοί που μπορούν να σχεδιάσουν ένα σοβαρό –ρεαλιστικό και Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας.
Η επιστημονική κοινότητα και το πολιτικό προσωπικό μπορεί και πρέπει να συμπαρασταθεί σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες. Προσωπικά πιστεύω ότι τα κομματικά επιτελεία δεν μπορούν να σχεδιάσουν Παραγωγικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης της χώρας χωρίς τη δημιουργική συμμετοχή των παραγωγικών φορέων. Πολλά τέτοια σχέδια έμειναν στα ράφια ή στην πρώτη αναμέτρηση με την πραγματικότητα απέτυχαν παταγωδώς. Συνεπώς, οι Περιφέρειες θεσμικά έχουν ευθύνη να σχεδιάσουν την Περιφερειακή Ανάπτυξη. Τα Επιμελητήρια, ως σύμβουλοι του κράτους και των παραγωγικών κλάδων, έχουν επίσης ευθύνη για την Ανάπτυξη. Είναι καιρός να πάρουν πρωτοβουλίες και να ακουσθούν.
Η έξοδος από την κρίση δεν θα γίνει με τον αυτόματο πιλότο των μνημονίων. Η παραγωγική ανάκαμψη θα γίνει μονάχα αν κινητοποιηθούν οι εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις. Έχουν χρέος οι παραγωγικοί φορείς να κεντρίσουν, να πείσουν τον επιχειρηματικό κόσμο να συμμετάσχει στο εθνικό προσκλητήριο της παραγωγικής Ελλάδας.