Ο σημερινός Κυβερνήτης χρειάζεται απαραιτήτως
να ομολογεί πίστη στην Αριστερά
για να του επιτρέπονται όλα
και όλα να του συγχωρούνται.

N.G. Davila, Αποφθέγματα
Είναι σχεδόν κοινός τόπος το ότι οι ηγέτες που έπαιξαν σημαντικό και κρίσιμο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας τους θα κριθούν από την Ιστορία (με ψύχραιμη αξιολόγηση των ντοκουμέντων από ειδικούς) και από τον λαό τους (με βάση τη δύναμη της μνήμης και τη διάρκεια των ανδραγαθημάτων).
Τα παραπάνω ισχύουν τόσο για τον Ομπάμα όσο και για τον Φιντέλ Κάστρο.
Τα υπόλοιπα που γράφονται εν θερμώ συνιστούν αντικείμενο ένθεν/κακείθεν προπαγάνδας, ιδεολογικών εκτιμήσεων και υποκειμενικών/βιωματικών προσεγγίσεων.
Το ερώτημα όμως παραμένει ανοικτό.
Η δοξολόγηση από ένα κόμμα ή έναν πρόεδρο κόμματος της ιστορίας του ξένου ηγέτη τι μπορεί να σημαίνει;
  • Οτι οικειοποιούνται en bloc όλες οι αποφάσεις και πράξεις του;
  • Οτι υιοθετείται συνολικά ο προσωπικός τρόπος ζωής του;
  • Οτι μεταλαμπαδεύεται αυτομάτως το πολιτικοκοινωνικό σύστημα, με βάση το οποίο κυβέρνησε, στο κράτος το οποίο εκπροσωπούν οι αξιωματούχοι-θαυμαστές του;
  • Οτι ο πλανήτης (και οι λαοί) εξακολουθούν να διαιρούνται με όρους ψυχρού πολέμου και διπολισμού (καλοί/κακοί);
  • Οτι η χώρα μας πρέπει να δηλώνει εξαρχής και in abstracto τους συμμάχους της ανεξάρτητα από τις γεωστρατηγικές κινήσεις των «φίλων» της;
  • Οτι όποιος λαός είναι με τους μεν καθίσταται αυτοδικαίως εχθρός των δε;
Επικίνδυνες απόψεις σε δύσκολες εποχές.
Αν η ιδεολογία πολλών εξακολουθεί να εμπνέεται από τα όποια «ινδάλματα του 20ού αιώνα», κρίνω σκόπιμο η πολιτική πραγματικότητα και συγκυρία, καθώς και η πολιτική ηθική, να συγχρονίζονται με τις προτεραιότητες της πατρίδας και των Ελλήνων και να μην παρα-σύρονται από τις(δικαιωμένες ή μη) ζωές των Αλλων.
ΥΓ.: Ούτε οι κραυγές μίσους/λατρείας ούτε οι ταυτίσεις/δαιμονοποιήσεις με πρόσωπα και πράγματα μας απαλλάσσουν από τα δικά μας λάθη.
Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρώην υπουργός.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ