ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ εθνικιστικής υστερίας που σημειώνονται τελευταία και στην Ελλάδα, σε περιορισμένη βέβαια κλίμακα, όπως και κάποια κρούσματα ρατσισμού δεν θα πρέπει να μας αφήσουν ασυγκίνητους, όταν μάλιστα διεκδικούμε ισότιμη θέση στην ευρωπαϊκή κοινότητα εθνών και λαών και όταν, δικαίως, υπερηφανευόμαστε για την οικουμενικότητα και τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της δικής μας πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι αντιδράσεις που σημειώνονται ακόμη και από εκπροσώπους του κράτους και από το ίδιο το υπουργείο των Εξωτερικών, με σοσιαλιστική, υποτίθεται, κυβέρνηση, στην «αδελφοποίηση» πόλεων ελληνικών με τουρκικές (μια διαδικασία τελικά συμβολική) και οι ανοίκειες επιθέσεις όχι μόνο από γνωστές φασιστικών τάσεων ομαδούλες και έντυπα αλλά και από πρώην και νυν βουλευτές του ΠαΣοΚ εναντίον επιχειρηματιών και άλλων πολιτών που προωθούν την ελληνοτουρκική συνεργασία σε διαφόρους τομείς είναι εξαιρετικά επιζήμιες για τα πραγματικά εθνικά μας συμφέροντα και για την εικόνα του σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε.
Παρά τις σημερινές δυσκολίες, παρά τις θρασύτητες της κυρίας Τσιλέρ που καπηλεύεται τον «τουρκισμό» και τον κίβδηλο πατριωτισμό της, παρά τα όσα θλιβερά και απαράδεκτα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται στην Κύπρο από τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι καταδικασμένες από τη γεωγραφική τους θέση, από την αιώνια γειτονία τους να ζήσουν μαζί και να συνεργαστούν ειρηνικά. Αυτό το είχαν αντιληφθεί όλοι οι σοβαροί έλληνες πολιτικοί ηγέτες, μεγάλοι και μεσαίοι, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ώς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και Τούρκοι, όπως ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ι. Ινονού κ.ά. Ταυτόχρονα λοιπόν με τις συνεχείς καταγγελίες της επιθετικότητας της τουρκικής ηγεσίας και των επεκτατικών επιδιώξεών της θα πρέπει με όλους τους τρόπους να ενθαρρύνουμε την προσέγγιση και τη συνεργασία των δύο λαών. Αυτό το έχουν αντιληφθεί διανοούμενοι και επιχειρηματίες και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Και ίσως περισσότερο από όλους το έχουν αντιληφθεί οι δύο λαοί· οι Ελληνες που, παρά τα όσα δυσάρεστα και προκλητικά συμβαίνουν, δεν σταματούν τις επισκέψεις τους στην Τουρκία και οι Τούρκοι μη επίσημοι που, σε κάθε ευκαιρία, σε πόλεις και χωριά της χώρας τους, υποδέχονται σχεδόν πάντα οι θλιβερές εξαιρέσεις είναι ελάχιστες με εγκαρδιότητα τους έλληνες επισκέπτες, τουρίστες, επιχειρηματίες και άλλους. Και στους δύο λαούς γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο συνείδηση ότι όπως τόνισε πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξή του στα «Νέα» και ο Λεωνίδας Κύρκος «οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες ακυρώνουν τις προσδοκίες οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και των δύο λαών, ενώ παράλληλα ενθαρρύνουν αντιδημοκρατικές και αυταρχικές συμπεριφορές και στις δύο χώρες». Δεν είναι περιττολογία να πούμε για μία ακόμη φορά ότι για την Ελλάδα και την Τουρκία, για τους Ελληνες και τους Τούρκους, που τόσα τραγικά στην ιστορία τους τούς χωρίζουν, αλλά και τόσα γόνιμα και παραδοσιακά τούς ενώνουν, ζωντανό παράδειγμα για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν στις αμοιβαίες σχέσεις είναι εκείνο της Γαλλίας και της Γερμανίας, των Γάλλων και των Γερμανών, που επί αιώνες αλληλοσφάζονταν για να γίνουν όμως τώρα, μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, η καρδιά και, σε μεγάλο βαθμό, ο εγκέφαλος της νέας ενωμένης και αύριο ενιαίας Ευρώπης.
Τα κρούσματα του εθνικισμού συμβαδίζουν συχνά με εκείνα του ρατσισμού, του φυλετικού μίσους και των διακρίσεων, που είναι ακόμη πιο αποτρόπαια. Είναι εις βάρος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας που φέρει το ελληνικό όνομα Μιλτιάδης, αλλά το βαυαρικής προελεύσεως επίθετο Εβερτ ότι δεν ζήτησε από το κόμμα του να αποβάλει αμέσως από τις τάξεις του τον βουλευτή κ. Γ. Καρατζαφέρη που απετόλμησε να επικαλεσθεί εναντίον του υφυπουργού κ. Ροζάκη την εβραϊκή του καταγωγή! Γιατί ο κ. Εβερτ είναι σε θέση να γνωρίζει ότι οι εβραϊκής καταγωγής Ελληνες δεν υστέρησαν από τους άλλους συμπατριώτες μας σε αγώνες και σε θυσίες κατά τις ώρες του πολέμου και της συμφοράς. Και ασφαλώς θα γνωρίζει από τις μελέτες του ο πρόεδρος, έστω υπό προθεσμίαν, της ΝΔ ότι ένας από τους πρώτους έλληνες αξιωματικούς που έπεσαν στο αλβανικό μέτωπο ήταν ο Μαρδοχαίος Φραζής, εβραϊκής καταγωγής. Και ότι στις διαδηλώσεις και στους αγώνες κατά των κατακτητών στην Κατοχή σκοτώθηκαν, εκτελέστηκαν ή πέθαναν από τις στερήσεις αρκετοί νέοι εβραϊκής καταγωγής, όπως ο Εδμόνδος Τορόν, ο Σολομών Μπεράχας, η Νταίζη Μπενβενίστε… Ας κάνει λοιπόν ένα φροντιστήριο για την πρόσφατη ελληνική ιστορία στους βουλευτές του ο πρόεδρος της ΝΔ.
