Το επταήμερο του Διόδωρου

Μαύρη Παρασκευή ξημέρωσε και στα μεγάλα μαγαζιά και στη Μόρια της Λέσβου. Πατείς με πατώ σε οι πελάτες να προλάβουν τις ευκαιρίες, πατείς με πατώ σε οι πρόσφυγες να γλιτώσουν από την πυρκαγιά –η γιαγιά και το εγγονάκι της δεν γλίτωσαν από την έκρηξη της φιάλης υγραερίου, δύο άλλοι είναι σε κρίσιμη κατάσταση, διαβάζω.

Γιατί να έρχονται κακές ειδήσεις όταν αρχίζουμε να ετοιμαζόμαστε για τα Χριστούγεννα και τα μελομακάρονα; Γιατί είναι έτσι ανάποδος ο κόσμος; Δεν θα μπορούσε να γίνει εκεχειρία να μη συμβαίνουν άσχημα γεγονότα σε γιορτινές εποχές; Μήπως φταίει που για τους μουσουλμάνους της Μόριας δεν πλησιάζει καμιά γιορτή; Αν έκαναν όλες οι θρησκείες κοινό εορτολόγιο, μήπως έτσι γινόταν κάτι, ημερολόγιό μου;

Ψάχνω χρόνια να βρω κάποιο λόγο ύπαρξης των θρησκειών πέρα από τις γιορτές που οργανώνουν, και δεν τον βρίσκω. Ας κάνουν κάτι λοιπόν να παραμείνουν χαρούμενες οι γιορτές, γιατί αλλιώς θα γίνουν εντελώς περιττές.

Επομένως κάθε άλλο παρά «αμερικανιά» είναι η «Μαύρη Παρασκευή» –και λέει βλακείες το τμήμα μικρομεσαίων επιχειρήσεων του ΣΥΡΙΖΑ που τη χαρακτήρισε έτσι γιατί ευνοεί τις πολυεθνικές, ισχυρίζεται. Υποπτεύομαι πως η «αμερικανιά» που τους ενοχλεί περισσότερο από όλες είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία· αλλά δεν μπορούν να το πουν, και ανακαλύπτουν συνεχώς άλλες.

Το όνειρο των μικρομεσαίων του ΣΥΡΙΖΑ, και γενικώς των μικρομεσαίων, είναι να πλουτίζουν πουλώντας τα ίδια προϊόντα που έχουν και τα μεγάλα καταστήματα σε ακριβότερες τιμές. Δεν γίνεται: ή θα βάλουν προστιθέμενη αξία στα προϊόντα τους (ακόμα και η σωστή επιλογή καλών εμπορευμάτων, είναι τέτοια) ή θα εξαφανιστούν. Τα χιλιάδες μικροκαταστήματα που ευημερούν σε όλες τις μεγαλουπόλεις, για τούτο το κατάφεραν –όσοι δεν θέλουν να γίνουν υπάλληλοι, πρέπει να βάλουν να δουλέψει και το μυαλό και τα χέρια τους.

Οι μεγάλες γιορτές ήταν πάντα ευκαιρία «επιδεικτικής κατανάλωσης», ημερολόγιό μου, σε όλες τις εποχές και σε όλη τη Γη. Για όλους τους ανθρώπους, εκτός ίσως από τους ασκητές. Τον μοντέρνο ασκητισμό που τα βάζει με όσους τρέχουν στα μαγαζιά για να αγοράσουν φθηνά αυτά που λαχταρούν αδυνατώ να τον καταλάβω –πρέπει να τον ασκούν αυτοί που μπορούν να αγοράσουν οποιαδήποτε ημέρα αυτά που λαχταρούν χωρίς να κοιτάνε τις τιμές.

Εθνικοί κίνδυνοι

Απαράδεκτη «αμερικανιά» θεωρεί και η Μπέτυ Μπαζιάνα το να την αποκαλούν «πρώτη κυρία», διάβασα –ενώ το να αποσπάσαι στο πανεπιστήμιο από τη μέση εκπαίδευση είναι καταξιωμένη ελληνικούρα: όλοι οι παροικούντες στα πανεπιστήμια γνωρίζουν πολύ καλά με πόσο αξιοκρατικά κριτήρια κάνει αυτές τις αποσπάσεις το υπουργείο Παιδείας. Με τα ίδια αξιοκρατικά κριτήρια που και η Νατάσα Καραμανλή, του Μικρού βεβαίως, από νηπιαγωγός (ή κάτι τέτοιο) έγινε διδάκτωρ της Ιατρικής.

Το «αμερικανικό όνειρο» της κοινωνικής ανέλιξης είναι αμερικανιά και αυτό –στην Ευρώπη οι ταξικές διαστρωματώσεις ήσαν και είναι πιο ανθεκτικές. Αλλά οι σύντροφοι ισχυρών ανδρών δεν παραλείπουν να το υλοποιήσουν. Το χειρότερο είναι πως προσπαθούν να πουλήσουν ως φεμινισμό την διά της ανδρικής προστασίας άνοδό τους.

–Χα! Και η δική σου σχέση με την πριγκιπέσα Ιζαμπώ των Βιλλαρδουίνων, αυτό δεν είναι κοινωνική ανέλιξη διά της συντρόφου;

Αυτή τη λεπτομέρεια την είχα ξεχάσει –δίκιο έχει ο Μπούφος.

Δύσκολο να προχωρήσει το Κυπριακό, αν σκεφθούμε όλα όσα κάνει στη χώρα του αλλά και διακηρύσσει ο Ταγίπ Ερντογάν –ακόμη και αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης θέλει. Προφανώς έχει παράκρουση μεγαλείου ο άνθρωπος, ο επικίνδυνος και για τη χώρα του και για τους γείτονες.

Αυτό που με ανησυχεί όμως είναι πως η Ελλάδα θεωρεί επικίνδυνο και τον Εντι Ράμα της Αλβανίας, που λογικά πράγματα μου φαίνεται να λέει τόσο για τους Τσάμηδες όσο και για το Ιόνιο –πότε θα τελειώσει αυτή η νοοτροπία των ελληνικών κυβερνήσεων να δημιουργούν περισσότερους εχθρούς από όσους αντέχουμε;

Αυτή τη νοοτροπία η συριζανέλ κυβέρνηση τη συνδύασε με την αναζήτηση φίλων εκεί που δεν υπάρχουν –στη Μόσχα, ας πούμε. Είναι η μόνη σημαντική χώρα που έχει συμφέρον να μην επιλυθεί το Κυπριακό. Οι Κύπριοι και οι Τούρκοι αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Νίκος Κοτζιάς έκανε παρεμβάσεις που δυσκόλεψαν τη συμφωνία.

Για τούτο λοιπόν έμεινε στην κυβέρνηση ο πρωτεργάτης (μαζί με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη) της περυσινής ρωσόφιλης πολιτικής; Προσβλέπει ακόμα στη Ρωσία ο Αλέξης Τσίπρας; Απίθανο μου φαίνεται. Ή μήπως είναι ο 8ος υπουργός του Παναγιώτη Καμμένου στην κυβέρνηση, η «όγδοη φάλαγγα» του εθνικισμού; Ετσι ή αλλιώς, υπουργός Εξωτερικών με το παρελθόν και τη νοοτροπία του Νίκου Κοτζιά είναι μεγάλο ρίσκο, ημερολόγιό μου.

Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στη Θράκη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ηπειρο –ας μην ανησυχούμε για τα σύνορα. Εγώ όμως ανησυχώ σφόδρα για τα εντός συνόρων: την άλλη εβδομάδα τελειώνει ο μήνας και το βουνό των πληρωμών ορθώνεται απειλητικό μπροστά μου. Πώς θα το ανέβαινα αν κουβάλαγα και παιδιά στην πλάτη μου; Μακριά από εμένα.