Η επίσκεψη του απερχόμενου προέδρου της Αμερικής, Μπαράκ Ομπάμα, ήταν ένα επιτυχές και ευχάριστο γεγονός για την Ελλάδα. Βέβαια, ο Αμερικανός δεν ήρθε να δει την πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά να αποτίσει τιμή στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, που στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες : Φιλοσοφία, Δημοκρατία, Αθλητισμό και Ορθοδοξία. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, βαθύς στοχαστής της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, κατάφερε με τον μακροσκελέστατο λόγο του στο ίδρυμα Νιάρχου, να διατυπώσει τις βάσεις και της αρχές της σύγχρονης δημοκρατίας.
Όμως επισκεπτόμενος την σημερινή Ελλάδα, ως ευφυής πολιτικός, ήξερε να χαδέψει τα αυτιά της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας, μιλώντας για «κούρεμα» του χρέους, ώστε αυτό να γίνει βιώσιμο, μια και η ελληνική κυβέρνηση πασχίζει, πέρα – δώθε, ως άλλος επαίτης να ζητά να μας χαρίσουν πάλι οι ξένοι πιστωτές τα δις που μας δάνεισαν. Αλλά πριν «αλέκτωρ φωνήσαι τρις» ήρθε η άρνηση από τους Γερμανούς, γιατί λένε πως αν μας υποσχεθούν κάτι τέτοιο, θα σταματήσουμε τις μεταρρυθμίσεις, οπότε δεν πρόκειται να φτιάξει ποτέ η οικονομία μας.
Το άλλο αίτημα, που υποστήριξε τόσο ο πρόεδρος της δημοκρατίας, όσο κι ο Αμερικανός, είναι ο τερματισμός της λιτότητας, για να πάρουμε λέει ανάσα. Τι σημαίνει όμως «λιτότητα» ; Λιτότητα θα πει, πως οφείλουμε να ξοδεύουμε λιγότερα. Βλέπεις, εμείς παράγουμε και παράγουμε κι οι εταίροι δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε τους κόπους μας.
Κακά τα ψέματα ! Η Ελλάδα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση: 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, 300 χιλιάδες και βάλε, κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις, μισθοί κουτσουρεμένοι, συντάξεις της πείνας, νοσοκομεία σε ελεεινή κατάσταση, σχολεία χωρίς δασκάλους, φόροι επί φόρων, «κόκκινα δάνεια», που θα οδηγήσουν τα σπιτάκια του κοσμάκη σύντομα σε πλειστηριασμούς για ένα κομμάτι ψωμί και οι άνθρωποι θα κοιμούνται στους δρόμους. Εκατοντάδες νέοι έχουν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς, όπως στη δεκαετία του 1960.
Από την άλλη μεριά ο Ερντογάν μιλά για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, οι Αλβανοί ζητούν την Τσαμουριά και οι Σκοπιανοί συνεχίζουν το ίδιο τραγούδι περί της σλαβικής Μακεδονίας, που τα σύνορά της φτάνουν μέχρι τον Όλυμπο. Και κοντά σ’ όλ’ αυτά έχουμε το χρέος, που ξεπέρασε τα 320 δις Ε. και όπως λέγεται, έτσι είμαστε δεμένοι για εκατό χρόνια. Και η παραγωγή πού βρίσκεται ; Δυστυχώς, το ΑΕΠ έπεσε κάτω από τα 180 δις Ε.
Αυτή η γενική κατρακύλα δεν έχει τελειωμό, καθόσον καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα βλέπουμε μόνο καυγάδες που γίνονται για τα δίκια της κάθε συντεχνίας. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση με μπακαλίστικους λογαριασμούς προσθαφαίρεσης προσπαθεί να τα φέρει βόλτα, αλλά η τρόϊκα δεν συμφωνεί σε τίποτε, θέτοντας συνεχώς νέους όρους. Καθώς τόσο τις δόσεις για τα χρέη προς το εξωτερικό όσο και τα ανοίγματα του δημοσίου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις του εσωτερικού, πληρώνουν οι εταίροι μας. Από τα 2,8 δις που παίρνουμε από την τελευταία δόση των 86 δις του τρίτου μνημονίου, το 1,8 δις θα πάει στους ιδιώτες, για να καλυφθεί μέρος από τα δέκα περίπου δις χρέους του δημοσίου στους ιδιώτες.
Η αντιπολίτευση από την πλευρά της κάνει απλά καθημερινά κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης και υπόσχεται πως όλα θα αλλάξουν όταν έρθει αυτή στην εξουσία, χωρίς να λέει κάτι συγκεκριμένο, πώς θα επιτευχθεί αυτός ο άθλος.
Ένα είναι πάντως σίγουρο, πως φως στο τούνελ δεν φαίνεται, αφού κυβέρνηση και αντιπολίτευση σκέφτονται και ενεργούν με τους κλασικούς τρόπους, ενώ η παρούσα κατάσταση απαιτεί ανορθόδοξες και ριζοσπαστικές λύσεις
Πώς αντιμετωπίζεται η τραγική κατάσταση ;
Πρωταρχικά όλοι οι Έλληνες πρέπει να κατανοήσουμε ότι εδώ που φτάσαμε δεν πρόκειται να μας σώσουν οι ξένοι, παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Αν αυτό γίνει κατανοητό απ’ όλους, τότε θα πρέπει να αποβάλουμε την καθιερωμένη νοοτροπία του καταναλωτισμού και να ανασκουμπωθούμε όλοι μας, για να δουλέψουμε περισσότερο. Καλή η κατανάλωση, αλλά αυτό που παράγουμε είναι μικρότερο απ’ αυτό, που καταναλώνουμε. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε στον αυτό ρυθμό, υποχρεούμαστε να το παράγουμε.
Εδώ και πολλά, πολλά χρόνια ζούμε με δανεικά. Δεν πάει άλλο. Παρ’ όλες τις θυσίες που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια, ακόμη οι προϋπολογισμοί και οι ισολογισμοί είναι ελλειμματικοί. Το δε έλλειμμα το πληρώνουν οι εταίροι μας κάθε χρόνο. Με δυο λόγια οφείλουμε να αυξήσουμε τον πλούτο που παράγουμε, ώστε να καλύπτουμε όσα τρώμε. Το ερώτημα βέβαια είναι πώς; Η απάντηση είναι με πατριωτισμό, έξυπνες ιδέες και πολλή δουλειά όλων μας.
Το χρέος , που έχουμε στην πλάτη μας, δεν μπορούμε να το κουρέψουμε σήμερα, για δυο λόγους : Ο ένας είναι ότι οι μικρές χώρες που είναι στη ζώνη του Ευρώ και μας δανείζουν, ζουν σε πολύ χαμηλότερα βιοτικά επίπεδα από εμάς, ώστε δεν μπορούν να ανεχθούν κάτι τέτοιο. Ο άλλος είναι ότι στις πλούσιες χώρες του βορά οι σημερινοί πολιτικοί μας θεωρούν τεμπέληδες και διεφθαρμένους, που προσπαθούμε να καλοπερνάμε σε βάρος τους. Εδώ χρειάζεται μεγάλη επιμήκυνση αποπληρωμής, χαμηλό επιτόκιο και μακρά περίοδο χάριτος. Αργότερα, όταν θα έχουν φύγει από το προσκήνιο οι σημερινοί πολιτικοί, τότε η Ελλάδα θα μπορεί να θέσει με αξιώσεις το κούρεμα του χρέους.
Η αντιμετώπιση των απειλών από τους άσπονδους γείτονές και φίλους μας
Μπορεί οι πόλεμοι στην Ευρώπη να σταμάτησαν σε γενικές γραμμές μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η κατάληψη και προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, δημιούργησε κακό προηγούμενο και ως εκ τούτου πολλοί την έχουν στημένη και περιμένουν ευκαιρίες για να δράσουν. Στην ελληνική Θράκη υπάρχει η τουρκική μειονότητα, που κυμαίνεται γύρω στις 150 χιλιάδες ανθρώπους.
Όμως στην ανατολική Βουλγαρία και στα σύνορα προς την Τουρκία υπάρχει πολλή μεγαλύτερη τουρκική μειονότητα. Μόνο πάνω από την Κομοτηνή στα 50 χιλιόμετρα από τα ελληνικά σύνορα υπάρχει μια βουλγαρική πόλη, το Κάρτζαλι με 150 χιλιάδες κατοίκους, που είναι Τούρκοι. Το ίδιο και η ευρύτερη περιοχή.
Οι Τούρκοι έχουν ιδρύσει επίσημα πολιτικό κόμμα, που μπαίνει κάθε φορά στο βουλγαρικό κοινοβούλιο. Με την υποστήριξη και την παρότρυνση της Τουρκίας υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος σε κάποια στιγμή οι Τούρκοι της Βουλγαρίας με τους Τούρκους της Ελλάδας, μια και συνορεύουν άμεσα, να ζητήσουν την ανεξαρτησία τους και η Τουρκία να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον μας. Πολλοί ψευτόμαγκες συμπατριώτες μας θεωρούν πως σε έναν πόλεμο με την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων, μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.
Οι άμοιροι δεν ξέρουν ότι μόνο η τουρκική στρατιά του Αιγαίου , που βρίσκεται στα παράλια της Μεσογείου και στην ανατολική Θράκη, αριθμεί 250 χιλιάδες άνδρες, άριστα εξοπλισμένους με σύγχρονα όπλα. Τόσους , που δεν μπορούμε εμείς να έχουμε και σε περίοδο γενικής επιστράτευσης.
Προ ετών ένα «Think Tank» της Νέας Υόρκης έγραψε ότι η Ελλάδα δεν έχει για την Αμερική καμιά στρατηγική σημασία, γιατί τις ανάγκες των ΗΠΑ στην εγγύς Ανατολή καλύπτει πλήρως η Τουρκία. Σήμερα όμως οι σχέσεις αυτών των δύο χωρών έχουν διαταραχθεί σε μέγα βαθμό, ώστε οι Αμερικανοί, όσον αφορά τη βάση τους στο Ίνσιρλικ, κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα», γιατί δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στον έξαλλο Ερντογάν. Ιδού λοιπόν η ευκαιρία, να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με την Αμερική, πείθοντάς τους να μεταφέρουν την αναφερθείσα βάση σε ελληνικό έδαφος.
Οι Αμερικανοί έχουν κι άλλα συμφέροντα στα Βαλκάνια, που εξυπηρετούνται από τους Σκοπιανούς. Μια σύσφιξη των σχέσεων με τους παραδοσιακούς μας συμμάχους θα εξασφάλιζε τη χώρα από τους κινδύνους των γειτόνων μας και θα τους είχαμε συμπαραστάτες αργότερα για δραστική παρέμβαση στην απομείωση του χρέους. Βέβαια, σε μια τέτοια πολιτική οι κουκουλοφόροι των Εξαρχείων δεν θα συμφωνούσαν, αλλά γι’ αυτούς λέμε : «αφαισ’ αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».
