Ο τυφώνας Τραμπ δεν επέπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.
Πολλά ήσαν τα πρόδρομα φαινόμενα και ακόμη περισσότερες οι εκδηλώσεις αμφισβήτησης παντού στον κόσμο.
Πολύ πριν ξεσπάσει η μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 είχε αναπτυχθεί διεθνώς το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.
Οι συγκρούσεις στο Σιάτλ ήταν ενδεικτικές μιας ατμόσφαιρας μεγάλης αντίθεσης που γεννιόταν στις ΗΠΑ. Και αργότερα ανεπτύχθησαν και στην Ευρώπη αντίστοιχα σχήματα αμφισβήτησης.
Οταν εκδηλώθηκε η κρίση του 2008, ήταν το κίνημα εναντίον της Γουόλ Στριτ που καλλιέργησε την αντίθεση απέναντι στο 1% που ορίζει το υπόλοιπο 99%.
Για όλα τα κακά του κόσμου έφταιγαν οι πλούσιοι, οι τραπεζίτες, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ και πάνω από όλα τα διαπλεκόμενα και συντονισμένα μέσα ενημέρωσης.
Ο σπόρος της υπεραπλουστευτικής αντίθεσης και αμφισβήτησης φυτεύτηκε από τότε στις κοινωνίες της Δύσης.
Στην αρχή από αναρχικές και ακροαριστερές δυνάμεις και ακολούθως από ακροδεξιές και εθνικιστικές, οι οποίες ανέπτυξαν ρητορική μίσους και μεγάλης αντίθεσης απέναντι στις υποτιθέμενες συστημικές δυνάμεις.
Στην ελληνική κρίση η αμφισβήτηση πήρε μορφή με το κίνημα των Αγανακτισμένων, της πάνω και της κάτω πλατείας.
Από τις διεργασίες εκείνης της περιόδου γεννήθηκαν μύθοι και συγκροτήθηκαν ακλόνητα ψεύδη, τα οποία νομιμοποίησαν και γιγάντωσαν τη Χρυσή Αυγή, κατέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικητή της εξουσίας, γέννησαν τους ΑΝΕΛ και επέτρεψαν σε κάθε πικραμένο να θεωρεί ότι έχει τις λύσεις για τη χώρα στο τσεπάκι.
Η Ελλάδα προσέφερε πρώτη έδαφος για την ανάπτυξη της αντισυστημικής ρητορικής. Και επειδή η χώρα έχει ιδιοχαρακτηριστικά, ανέδειξε την αριστερή εκδοχή της αμφισβήτησης.
Αλλού, όπου άλλες είναι οι παραδόσεις, το κύμα της αμφισβήτησης έδωσε προβάδισμα στην Ακροδεξιά ή στις ούλτρα συντηρητικές εθνικιστικές δυνάμεις.
Το Brexit στη Βρετανία ήταν αποτέλεσμα της ανάδειξης των συντηρητικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, στη Γαλλία ευνοήθηκε και ευνοείται η Μαρίν Λεπέν, στη Γερμανία ενισχύθηκαν τα νεοφυή φιλοναζιστικά σχήματα, στην Ιταλία ένας τσαρλατάνος και τώρα στις ΗΠΑ επέλεξαν τον Ντόναλντ Τραμπ, έναν απόλυτα συντηρητικό, ακροδεξιό σύμφωνα με τα ελληνικά μέτρα, πολιτικό, με αντισυμβατικό, βαθιά διχαστικό και ρατσιστικό λόγο, που ομνύει στον προστατευτισμό, δοξάζει τα όπλα, επιτίθεται στις γυναίκες, στους διαφορετικούς, στις εφημερίδες και στα μέσα ενημέρωσης, καταρρίπτοντας όλα τα ταμπού του πολιτικώς ορθού, που είχαν καταχωρηθεί στη λαϊκή συνείδηση ως αρχές και κανόνες της διεφθαρμένης ελίτ.
Πολλοί ελπίζουν ή υπολογίζουν ότι τα θεσμικά αντίβαρα του αμερικανικού συντάγματος θα συγκρατήσουν τον τυφώνα Τραμπ.
Πλανώνται πλάνην οικτράν. Οπως πλανήθηκαν και οι δικοί μας εδώ.
Κακά τα ψέματα, ο κόσμος έχει εισέλθει σε αχαρτογράφητα νερά, έχοντας στο πηδάλιο καπεταναίους άπειρους και θρασείς –για να μην πούμε άσχετους –που νομίζουν ότι μπορούν, αλλά στην πραγματικότητα πάνε στα τυφλά, χωρίς σχέδιο και επεξεργασμένες λύσεις.
Θα χρειασθούν δυστυχώς πολλές πικρές και κακές εμπειρίες για να κατανοηθεί το μέγα λάθος και να αποκαλυφθεί ότι η στροφή που παίρνει ο κόσμος μόνο τις συγκρούσεις θα ευνοήσει, τη δυστυχία και τη σκοτεινιά θα φέρει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
