Η επικράτηση Τραμπ, πέρα από τις αυτονόητες συνέπειες που θα έχει στις ίδιες τις ΗΠΑ, είναι ένα γεγονός με ιστορικές διαστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι ένα βαρύτατο πλήγμα στην καρδιά της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που τουλάχιστον μεταπολεμικά διαμόρφωσε τον κόσμο της Δύσης. Δεν μπορούμε πλέον να δείχνουμε το δέντρο και να μη βλέπουμε το δάσος. Εχουμε μπροστά μας μια τεκτονική μετατόπιση ευρύτατων και ανομοιογενών κοινωνικών στρωμάτων που αναδιαμορφώνει πλήρως τους κανόνες της πολιτικής, όπως τουλάχιστον τη ζήσαμε τις μεταπολεμικές δεκαετίες.
Το υποκείμενο της πολιτικής στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, τα κόμματα και οι επαγγελματίες πολιτικοί που κατά κανόνα τα εκπροσωπούσαν, βρίσκεται όχι απλώς σε παρακμή αλλά σε προϊούσα κατάρρευση. Ενα κύμα μνησικακίας και φθόνου απέναντι στις ελίτ, ένα κλίμα ζόφου, αγανάκτησης και εκδικητικότητας απέναντι στους διαχειριστές της εξουσίας, διαπερνά οριζόντια το κοινωνικό σώμα. Η πολιτική και τα κόμματα ως διαμεσολαβητές της βούλησης των πολιτών δίνουν τη θέση τους σε λιγότερο ή περισσότερο χαρισματικούς δημαγωγούς και αδίστακτους λαϊκιστές που κατασκευάζουν πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς και με μια απλουστευτική ρητορική δίνουν την ψευδαίσθηση ότι θα εκφράσουν τις αγωνίες του λαού και κυρίως θα εκδικηθούν τις διεφθαρμένες ελίτ…
Η πολυπλοκότητα της σύγχρονης δημοκρατίας, αλλά και η τεράστια εξάρτηση των πολιτικών από επιχειρηματικά συμφέροντα και λόμπι, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, η γενική αίσθηση απαξίωσης των πολιτών δημιούργησαν το έδαφος για να απονομιμοποιηθεί το πολιτικό σύστημα και να ανθήσουν τύποι όπως ο Τραμπ. Με τη βοήθεια των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης, ο αναχωρητισμός και η αδιαφορία των πολιτών που κυριαρχούσε τα προηγούμενα χρόνια μετατράπηκε τώρα σε ενεργητική υποστήριξη κάθε λογής «αντισυστημικών» τσαρλατάνων και δημαγωγών.
Το χειρότερο ίσως από όλα είναι ότι όσοι εξακολουθούμε να θεωρούμε τη φιλελεύθερη δημοκρατία ως μια μοναδική κατάκτηση δεχόμαστε τη μία ήττα μετά την άλλη και ανεχόμαστε ως φυσιολογική συνέπεια την αποσύνθεση της δημοκρατικής συναίνεσης και την ηγεμονία του λαϊκισμού. Είναι ώρα να υπερασπιστούμε τους θεσμούς και τα δικαιώματα που κληρονομήσαμε από τη μεγάλη εποχή των μεταρρυθμίσεων του απαξιωμένου 20ού αιώνα…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
