Να δράσουμε για να μπει τέλος στον τουρκικό ολοκληρωτισμό

Ένα νέο κύμα μαζικής καταπίεσης πλήττει το τουρκικό Κουρδιστάν, μέσα σε σχεδόν πλήρη διεθνή σιωπή. Την περασμένη εβδομάδα, οι δυο συνδήμαρχοι του Ντιγιάρμπακιρ συνελήφθησαν βιαίως και φυλακίστηκαν.

Πρόσφατα ήμουν στο γραφείο του Φιράτ Ανλί, ενός από τους δυο δημάρχους, ως επικεφαλής διεθνούς αποστολής αποτελούμενης από ευρωβουλευτές και υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρά τις έντονες καθημερινές πιέσεις, ο δήμαρχος μας έδειξε με την βοήθεια χάρτη την ωμή και ολοκληρωτική καταστροφή της ιστορικής καρδιάς της πόλης _ του Σουρ _ από τον τουρκικό στρατό.

Εκεί όπου βρίσκονταν αιωνόβια κτίσματα υπάρχουν σήμερα σωροί από μπάζα. Είκοσι τρεις χιλιάδες άνθρωποι απομακρύνθηκαν δια της βίας και εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν έγγραφο που βεβαίωνε ότι για την καταστροφή ευθύνεται το ΡΚΚ. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα λάβουν αποζημίωση από το κράτος και θα αντικατασταθούν από πληθυσμό που πρόσκειται στο ΑΚΡ.

Η αντικατάσταση πληθυσμών, η αλλαγή της εθνοτικής και θρησκευτικής σύνθεσης μιας περιοχής έχει όνομα: εθνοκάθαρση.

Η Φελεκνάζ Ουζά έχει γερμανική και τουρκική υπηκοότητα. Πρώην ευρωβουλευτής, σήμερα βουλευτής του φιλοκουρδικού HDP στην Άγκυρα, αυτοπροσδιορίζεται ως Γεζίντι. Η Ουζά συνελήφθη βιαίως την περασμένη εβδομάδα.

Η Αϊλά Ακάτ είναι πρόεδρος του Ελεύθερου Κογκρέσου Γυναικών (KJA). Πρώην βουλευτής, αγωνίζεται για την ισότητα ανδρών και γυναικών. Και αυτή συνελήφθη ενώ δυο μέρες αργότερα, η αστυνομία εισέβαλε στα γραφεία του KJA.

Στην κατάμεστη αίθουσα του συνδικάτου εκπαιδευτικών Egitim Sen, ένα επτάχρονο κορίτσι μάς διάβασε ένα σύντομο κείμενο για τον πατέρα της, έναν από τους 11.000 απολυμένους εκπαιδευτικούς, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή. Όλοι όσοι συμμετείχαν στη συνάντηση εξέφρασαν την βεβαιότητα ότι θα τους ανακρίνει η αστυνομία επειδή μας μίλησαν.

Η Ροζερίν ήταν 16 χρονών όταν την σκότωσε ο τουρκικός στρατός πριν από μερικούς μήνες. Είναι μία από τους πολλούς αμάχους που έχασαν την ζωή τους στο Σουρ. Ύστερα από δυο μήνες αναμονής, οι γονείς της αναγκάστηκαν να κάνουν απεργία πείνας για να τους παραδοθεί το πτώμα της και να την θάψουν.

Ποιο μέλλον έχουν τα παιδιά του Νουσάιμπιν; Είναι μια πόλη-φάντασμα, πάνω στα σύνορα Τουρκίας και Συρίας, εντελώς κατεστραμμένη σαν το Χαλέπι ή το Γκρόζνι.

Όλα αυτά συμβαίνουν σιωπηρά διότι υπάρχει λογοκρισία: όλοι οι τούρκοι δημοσιογράφοι που εργάζονταν στην περιοχή έχουν συλληφθεί ή εξαναγκαστεί σε εξορία, η κυβέρνηση έκλεισε τα τοπικά μέσα ενημέρωσης και οι ξένοι δημοσιογράφοι δέχονται απειλές ώστε συχνά αρνούνται να καλύψουν την περιοχή αυτή.

Οι τουρκικές αρχές αρνήθηκαν πρόσφατα σε αντιπροσωπείες του Ευρωκοινοβουλίου και του ΟΗΕ να δώσουν την άδεια που απαιτείται για να επισκεφθούν την περιοχή. Ευρωβουλευτής που επρόκειτο να συμμετάσχει στην δική μας αποστολή ακύρωσε όταν είδε ότι συνάδελφός του κρατήθηκε και ανακρίθηκε από την τουρκική αστυνομία.

Υπάρχουν όμως τρόποι δράσης για να μπει ένα τέλος σ’ αυτή την καταπίεση.

Η Ευρώπη μπορεί να πιέσει μέσω της πολιτικής, της οικονομικής, ακόμη και της διπλωματικής οδού. Ωστόσο λόγω του φόβου και του πανικού που προκαλούν οι πρόσφυγες σε ορισμένους Ευρωπαίους και του ότι ο Ερντογάν τους χρησιμοποιεί για να εκβιάζει, η Ευρώπη κάνει τα στραβά μάτια σ’ αυτά που συμβαίνουν στα σύνορά της.

Οι τουρκικές Αρχές έχουν συμφέρον να παραμείνουν οι σύριοι πρόσφυγες στο τουρκικό Κουρδιστάν. Σε βραχυχρόνιο επίπεδο, ασκούν οικονομική πίεση στην περιοχή. Σε μακροχρόνιο, αν αποκτήσουν υπηκοότητα και δικαίωμα ψήφου, αποτελούν χρυσορυχείο ψήφων για το ΑΚΡ, το οποίο θα αλλάξει την πολιτική ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Η μεταβολή της σύνθεσης του πληθυσμού μιας περιοχής είναι μια παλαιά και μοιραία παράδοση του τουρκικού εθνικισμού. Η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 επέτρεψε μια τέτοια μεταβολή. Η αλλαγή της σύνθεσης του πληθυσμού του Κουρδιστάν μέσω της εγκατάστασης Σύριων συνεχίζει αυτή την παράδοση, αυτή την φορά εναντίον του κουρδικού κινήματος.

Συνεπώς, ο Ερντογάν δεν θα αφήσει τους πρόσφυγες να φύγουν μαζικά προς Ευρώπη, ούτε καν προς την δυτική Τουρκία. Είναι ένα ανέντιμο παιχνίδι, το οποίο έχει τελειοποιήσει με τους Ευρωπαίους χάρη στο ότι αυτοί απορρίπτουν τους πρόσφυγες. Ο εθνικισμός στην Ευρώπη και το παρόν σύστημα εξουσίας στην Τουρκία _ ένα μείγμα ισλαμισμού και εθνικισμού _ μοιάζουν σύμμαχοι που ενισχύουν αμοιβαία ο ένας τον άλλο.

Αν δεν δράσουμε τώρα για να βάλουμε ένα τέλος στον τουρκικό ολοκληρωτισμό, θα συνεχιστεί η καταπίεση όχι μόνο των Κούρδων αλλά και της ίδιας της Τουρκίας η οποία, μέσω των μεθοδικών επιθέσεων εναντίον όποιου εκπροσωπεί την έννομη τάξη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία _ διανοούμενων, δημοσιογράφων, ακτιβιστών, συνδικαλιστών, δικηγόρων, εκπαιδευτικών _, θα κλίνει προς ένα πολιτικό σύστημα –απειλή προς την περιοχή και τους γείτονές της, περιλαμβανομένης της ΕΕ, οι οποίοι τελικά θα υποστούν τις δυσάρεστες συνέπειες.

Μπροστά τα ερείπια του Νουσάιμπιν, μια φίλη που έζησε τους πολέμους της Τσετσενίας στο Γκρόζνι μου είπε μια τσετσενική παροιμία από την οποία είναι υπερβολικά αργά για να διδαχθεί η χώρα της, για την Τουρκία όμως υπάρχει ακόμη χρόνος: «Η πόρτα του στάβλου πρέπει να κλειδωθεί όσο η αγελάδα είναι ακόμη μέσα, όχι μετά».