Μετά από επτά χρόνια μνημονίων, η χώρα κατόρθωσε αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο. Με το αίμα και τα δάκρυα των φορολογουμένων τιθάσευσε το δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο εφέτος θα περιοριστεί κάτω από 2% του ΑΕΠ (!). Στον κόσμο των οικονομολόγων ισοδυναμεί με θαύμα, δεδομένου ότι όλη αυτή η προσπάθεια στηρίχθηκε μόνο στην εσωτερική υποτίμηση και τις αλλαγές που έγιναν στην οικονομία.
Την ίδια ώρα, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμη και η Πορτογαλία, που βγήκε πέρυσι από το Μνημόνιο, βρίσκονται ξανά στην κόκκινη ζώνη, με ελλείμματα από 3 ως 4,5 μονάδες του ΑΕΠ.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, μια αλήθεια.
Η δεύτερη αλήθεια όμως είναι ότι το μεγάλο ζήτημα της χώρας, η ελάφρυνση του δυσθεώρητου δημοσίου χρέους, δεν έχει επιλυθεί. Ολοι γνωρίζουν ότι αυτό θα μπορούσε ίσως να έχει τακτοποιηθεί από το 2014, αν δεν είχαμε μπει στην πολιτική περιπέτεια του 2015 και στα παιχνίδια των δανειστών. Αυτό δεν συνέβη και το μόνο παρήγορο πλέον είναι ότι το χρέος τουλάχιστον δεν αυξάνεται.
Η τρίτη αλήθεια όμως είναι αυτή που πονάει. Αυτό που ξαναφουντώνει είναι ο λαϊκισμός και αυτό που κυριαρχεί είναι το περίφημο φίλτρο του «πολιτικού κόστους».
Το πολιτικό κόστος, όπως το αντιλαμβάνονται κόμματα και κυβερνήσεις, οι οποίες αναβάλλουν αποφάσεις, υπονομεύουν λύσεις που καλούνται να εφαρμόσουν ως κυβέρνηση όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση και εν τέλει το μόνο που καταφέρνουν είναι να κρατούν τη χώρα στο τέλμα.
Δυστυχώς, εν αντιθέσει με τα κόμματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών που τήρησαν υπεύθυνη στάση στηρίζοντας τη χώρα τους για την έξοδο από το Μνημόνιο, η ΝΔ τηρεί ακριβώς την ίδια στάση που τηρούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Πρακτική που ακολούθησε και ο προκάτοχος του κ. Μητσοτάκη, ο κ. Σαμαράς, όταν με τα «Ζάππεια» τορπίλιζε την κυβέρνηση Παπανδρέου.
Ομως οι κίνδυνοι γίνονται κάθε ημέρα και μεγαλύτεροι για τους εργαζομένους και τις επιχειρήσεις που έχουν κλονιστεί. Αρκεί να διαβάσουν με προσοχή τις δηλώσεις που κάνουν οι έλληνες τραπεζίτες, ο ΣΕΒ και επιχειρηματίες και τα μηνύματα αγωνίας που εκπέμπουν γιατί όσο αργούμε, αυτό που έρχεται είναι ο μαρασμός των επιχειρήσεων και ο αφελληνισμός…
Εφτασε πλέον η ώρα, σήμανε ο χρόνος, οι πολιτικοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ