Μπορεί το υπουργείο Οικονομικών να μας φορτώνει με δυσβάστακτους φόρους, έκτακτες εισφορές, ΕΝΦΙΑ κ.ά., όμως το υπουργείο Παιδείας αφαιρεί διδακτέα ύλη και καταργεί μαθήματα, προκειμένου να δώσει στην εκπαίδευση τόνο μεταμοντέρνας σκέψης. Το παλαιό δασκαλίστικο λεγόμενο ότι «της παιδείας οι ρίζες πικρές, όμως οι καρποί της γλυκείς» δεν ισχύει πια. Ετσι, το υπουργείο με πρόσφατη εγκύκλιο ορίζει να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στις Α’ και Β’ τάξεις του Γενικού Λυκείου τα εξής θέματα της Ιστορίας: «Ο κυκλαδικός, ο μινωικός και ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Ο πρώτος και δεύτερος ελληνικός αποικισμός. Η σημασία των Περσικών πολέμων. Τα γεγονότα μετατροπής της συμμαχίας σε ηγεμονία και η δράση του Κίμωνα. Ο Φίλιππος Β’. Το οικουμενικό κράτος του Μ. Αλεξάνδρου. Ο ελληνιστικός κόσμος και η διάσπαση του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου». Σύμφωνα με την υπουργική εγκύκλιο, ο λόγος αυτής της έκπτωσης είναι «να αποφευχθεί ο κατακερματισμός των υπό μελέτη φαινομένων, οι συνεχείς επαναλήψεις και η στεγανοποίηση (;) των γνώσεων, ώστε να αποφευχθεί η στείρα απομνημόνευση, να διατεθεί διδακτικός χρόνος σε ενεργητικούς (;) τρόπους μάθησης (π.χ. διερεύνηση, κριτικός σχολιασμός των πηγών) και να δοθεί η ευκαιρία στους μαθητές να εμβαθύνουν στη μελέτη και κατανόηση των ιστορικών φαινομένων».
Κρίνω ότι αυτό το ελληνόγλωσσο κείμενο (πέρα από το περιεχόμενό του) δεν έχει συνταχθεί από τον υπουργό. Μπορεί να διαφωνούμε με τον κ. Φίλη, αλλά πιστεύουμε ότι δεν θα έγραφε τέτοιες ασυναρτησίες σε τέτοια γλώσσα. Καθώς η εγκύκλιος αποπνέει μια έντονη «νεωτερικίστικη ιστορικίλα» (ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός), ο συντάκτης της πρέπει να ανήκει σε «νεωτεριστικούς ιστορικούς» της τάξεως, ας πούμε, της κυρίας Ρεπούση. Διαπρεπής εκπρόσωπος αυτής της «νεωτερικίστικης ιστορικίλας» εργάζεται παρά τω Υπουργώ. Μάλιστα, σε πρόσφατη επιφυλλίδα του απέδωσε στον υφυπουργό Παιδείας «επικίνδυνη ασυναρτησία» για όσα εκείνος εν τη ρύμη του λόγου ανέφερε για το Ολοκαύτωμα και τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Σε αυτή την επιφυλλίδα του, ο ιστορικός διατυπώνει διάφορες θεωρίες και περί του ιστορείν. 1. «Η Ιστορία των ιστορικών και η δημόσια Ιστορία είναι διαφορετικές προσεγγίσεις στο παρελθόν» (sic). Με απλά ελληνικά, θέλει να πει ότι άλλο πράγμα είναι η Ιστορία για τους ιστορικούς, και άλλο πράγμα για τον λαό. Μάλιστα (συνεχίζει) στην Ελλάδα «καραδοκούν διάφορες συμμορίες παρα-ιστορίας, έτοιμες να σκυλεύσουν το παρελθόν για να διασύρουν πρόσωπα και πολιτικές απόψεις στο παρόν». 2. «Στις δημόσιες αναφορές στην Ιστορία (=σε δημόσιους λόγους που αφορούν ιστορικά γεγονότα) υπεισέρχονται ζητήματα ηθικής, παραδειγματισμού, συναισθήματος που δεν έχουν θέση στην Ιστορία των ιστορικών»! 3. Αναφερόμενος στην «ασυναρτησία» του υφυπουργού Παιδείας να συνδέσει Ολοκαύτωμα με τη Μικρασιατική Καταστροφή γράφει. «Αλλά η λεξιλογική (!) ανακρίβεια είναι πταίσμα μπροστά στην πρόταση εργαλειοποίησης της [μικρασιατικής] καταστροφής από την Ακαδημία έως τα νήπια! (κάτι παρεμφερές και εξίσου φαιδρό, προφανώς των διεθνών εκστρατειών για τα Ελγίνεια ή το όνομα της Μακεδονίας)».
Δεν παραθέτω τα παραπάνω για να θίξω τον κ. Σύμβουλο. Προς Θεού! Ούτε δα και έχω διάθεση να χλευάσω την «Ιστορία των ιστορικών» στην οποία δεν χωρούν «ζητήματα ηθικής, παραδειγματισμού, συναισθήματος». Αναφέρομαι σε αυτές τις «θεωρίες» επειδή δεν είναι άσχετες με τη «συνοπτική» εξιστόρηση σημαντικών περιόδων της ελληνικής Ιστορίας, όπως εντέλλεται η υπουργική εγκύκλιος. Καθώς μάλιστα δεν δίδεται κανένα παράδειγμα «σύνοψης», θα ήθελα να βοηθήσω τους μαθητές της Α’ και Β’ Λυκείου συνοψίζοντας το κεφάλαιο το σχετικό με τον Μ. Αλέξανδρο. Θα το επιχειρήσω με βάση την ψυχρή και αδέκαστη «Ιστορία των ιστορικών».
«Μέγας Αλέξανδρος. Καταχρηστική ονομασία ενός τυραννικού ανθρώπου που βασίλεψε στη χώρα της σημερινής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ο πατέρας του βασιλιάς. Η μάνα του βασίλισσα. Πήγαινε στο ιδιωτικό σχολείο του Αριστοτέλη. Εσφαξε χιλιάδες έλληνες αντιστασιακούς. Προσέβαλε τους Λακεδαιμόνιους επειδή δεν συμμετείχαν στη μάχη του Γρανικού. Υποδούλωσε τους λαούς της Τουρκίας, της Συρίας, της Αιγύπτου, του Αφγανιστάν. Μεθούσε. Βίαζε. Πέθανε νωρίς. Αγάλματά του μπορεί να δει κανείς στην πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας».
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
