Το εάν αποδεικνύεται χρονοβόρος και επισφαλής η διαδικασία σχηματισμού μιας πανδημοκρατικής συμπαράταξης, υπό μορφήν νέου κόμματος, για την αποτίναξη του αυταρχικού, τυραννικού κυβερνώντος φάσματος, αυτό δεν σημαίνει, κατ’ ανάγκην, ότι αποκλείεται ο σχηματισμός μιας άτυπης αλλά ουσιαστικής πολυσυλλεκτικής πατριωτικής δημοκρατικής συμμαχίας, που θα σέβεται την αυτοτέλεια των δημοκρατικών κομμάτων, αλλά θα επεμβαίνει αποφασιστικά για την αποτροπή της καθεστωτικοποίησης του ολιγαρχικού κυβερνώντος συστήματος.
Ο δρόμος για τη λύση πολλών συμμαχικών αδιεξόδων είναι ήδη ανοικτός, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, γιατί είναι δεδομένη η θέληση της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας, να τερματιστεί η διάβρωση του δημοκρατικού πολιτεύματος και η εκτροπή του, σε καθεστωτικές μορφές που μας παραπέμπουν σε θλιβερά καθεστωτικά πρότυπα του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος.
Ενδεικτικά αναφέρω τις πρώην λατινοαμερικανικές δικτατορίες, τα νεότερα δημοκρατικοφανή αυταρχικά μορφώματα της Βενεζουέλας, ή τις αλήστου μνήμης ψευδο-λαϊκές «δημοκρατίες», με τα κλειστά για τους πολίτες τους σύνορα, το εφιαλτικό αστυνομικό κράτος, αλλά και την κατασπατάληση του εθνικού εισοδήματος από τις κυβερνώσες ολιγαρχικές κλίκες.
Προφανώς, η σύμπηξη αυτού του ευεργετικού Μετώπου βαρύνει εξ ολοκλήρου τις ηγεσίες της Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης. Και τονίζουμε τη λέξη «Δημοκρατικής», διότι εξ ορισμού αποκλείεται το κυβερνών συνονθύλευμα, που δεν έχει την παραμικρή σχέση με το δημοκρατικό ήθος και την ανάληψη ευθυνών σε οποιοδήποτε συμμαχικό δημοκρατικό σχήμα. Διότι, ήδη, από το 2010, κατά τον ελεεινότερο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ σαμποτάριζε προεκλογικά και μετεκλογικά όλες τις προσπάθειες, για συμμαχική κυβέρνηση πολιτικής συνευθύνης. Μόνον και μόνον για να εξασφαλίσει ένα μονολιθικό καθεστώς, που εγγυάται την εδραίωση μιας τυραννικής ολιγαρχίας.
Αλλά, όσο οι αντιδράσεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, για την αντιμετώπιση της καθεστωτικοποίησης της πολιτειακής εκτροπής περιορίζονται σε απλές ανακοινώσεις των γραφείων Τύπου των δημοκρατικών κομμάτων και δεν προχωρούν στη δραστική συμμαχική αντίδραση από όλες τις διακεκριμένες εξουσίες, άλλο τόσο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προχωρούν απρόσκοπτα στην εδραίωση της κυβερνώσας ολιγαρχίας.
Τα εντελώς πρόσφατα κρούσματα με κυβερνητικές παρεμβάσεις στη λειτουργία του Συμβουλίου της Επικρατείας και μάλιστα με συστράτευση προς αυτή την απόπειρα και εντύπου, με παρελθόν κάθε άλλο παρά αποσταθεροποιητικό του συνταγματικού μας πολιτεύματος, το πρωτόγνωρο λοιπόν αυτό φαινόμενο, που προχωρεί ακόμη και σε σπίλωση και διασυρμό διακεκριμένων δικαστών εγνωσμένου κύρους, με στόχο την πειθαρχική τους δίωξη με εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης (!) αυτό λοιπόν το κρούσμα στοχεύει στην αποδυνάμωση της Δικαστικής Εξουσίας. Μιλάμε λοιπόν για εκφασισμό της κυβερνητικής συμπεριφοράς προς τις άλλες εξουσίες, όπως υπογραμμίζεται σε θαρραλέα ανακοίνωση των δικαστικών ενώσεων της χώρας.
Συμπέρασμα: Το καθεστώς του αυταρχικού ολιγαρχικού κυβερνητικού διδύμου Ν. Παππά-Αλ. Τσίπρα, αφού δεν κατόρθωσε, με διαδικαστικές «νομοθετικές» λαθροχειρίες, να εξουδετερώσει συντεταγμένους φορείς του κράτους, προχωρεί σε μεθόδους παρεμβάσεων, που μας παραπέμπουν στον παρακρατικό υπόκοσμο!
Και κλείνει αυτό το σημείωμα με μια και μόνον έκκληση προς τη δημοκρατική αντιπολίτευση και την πλειοψηφούσα Κοινή Γνώμη που την αντιπροσωπεύει: Φύλακες της δημοκρατικής νομιμότητας, γρηγορείτε!
