Είχαμε από καιρό επισημάνει από αυτές εδώ τις σελίδες τον κίνδυνο κατάλυσης του πολιτεύματος, που συνιστούσε η παρά φύσιν συμμαχία Τσιπρανέλ και η αδυναμία επίτευξης, έστω και μιας προσωρινής βάσης συνεννόησης με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Το αμάλγαμα ημιφασιστικών, λαϊκίστικων, θρησκοληπτικών και τύχης που συγκροτούσε την ιδεολογική πλατφόρμα του κόμματος του Καμμένου, παραμένει αναλλοίωτο, τσιμεντωμένο από τη λατρεία της εξουσίας. Το συνονθύλευμα παλαιοκομμουνιστικών στρατηγικών, με όλες τις ενδιάμεσες προσαρμογές τους και του πάλαι ποτέ μεταρρυθμισμού της αναθεωρητικής πτέρυγας του ΚΚΕ, έχει στρατολογήσει ευρύτατα και έχουν συρρεύσει κατά κόρον στις τάξεις της πλειοψηφίας λαμόγια του ΠαΣοΚ, άτυχα ή κατά τη γνώμη τους παραγνωρισμένα, εκπρόσωποι του κοινωνικού περιθωρίου, που διαμορφώθηκε στις μεγάλες πόλεις τα τελευταία χρόνια και βεβαίως αδαείς, ρυπαροί και θρασύτατα ανεύθυνοι αναρχικοί.
Πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας το κοινωνικό περιθώριο πήρε τόσο ογκώδεις διαστάσεις. Πρώτη φορά η αποχή χρησιμοποιήθηκε σε τόσο μεγάλη έκταση ως όπλο αμφισβήτησης των κρατούντων. Πρώτη φορά υπήρξε τέτοιας έντασης οικονομικό αδιέξοδο και συνεπακόλουθά του: οργή, αγανάκτηση και βαθύ αίσθημα αδικίας.
Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις, ιδεολογικές, προσωπικές, για να έρθουν στην επιφάνεια αυτοί που δεν γνωρίζουν πού να σταματήσουν και να ελπίζουν, ως εκ τούτου, ότι τα πιο τρελά τους όνειρα έγιναν πραγματικότητα.
Με μεθοδικότητα, χωρίς συστολή και απαλλαγμένοι από κάθε έννοια ήθους, επιδόθηκαν συστηματικά στη διάλυση της ελληνικής πολιτείας. Ο,τι με τους αγώνες του λαού μας και τις θυσίες τόσων γενεών είχε οικοδομηθεί, εκμηδενίστηκε, λοιδορήθηκε και κατεδαφίστηκε από τους ανθρώπους του ψεύδους και της προπαγάνδας.
Η κατάληψη του κράτους, δηλαδή των δημόσιων υπηρεσιών, ήταν εύκολη υπόθεση. Οι πόρτες ήταν ανοιχτές από τη φαυλοκρατία, που είχε προηγηθεί. Εμενε να εφευρεθούν και νέες μορφές κομματισμού, όπως η περιβόητη πια αδειοδότηση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Δυσκολότερη ήταν η διάβρωση της βασικής αρχής πάνω στην οποία στηρίζεται ένα σύγχρονο κράτος, δηλαδή της αρχής της διακρίσεως των εξουσιών. Μια κυβέρνηση ολοκληρωτική πέρασε πάνω από τα όρια, που είχαν σεβαστεί ακόμα και δικτατορίες και πολιτικές αρχές ξένης στρατιωτικής κατοχής. Οταν όμως έχουν αλωθεί ο Τύπος, η Διοίκηση και η Δικαιοσύνη, τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για το μέλλον της χώρας και πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, απλοί εργαζόμενοι, άνθρωποι με θέσεις-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, που δεν είναι έτοιμοι να υποκύψουν ή να εξωνηθούν, πρέπει να αναλάβουν αμέσως τις ευθύνες τους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
