Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Ο φόβος. Το 83% των ελλήνων πολιτών διακατέχεται από φόβο για το χειρότερο (δημοσκόπηση της Marc). Και ανάμεσα σε αυτό το καταθλιπτικό ποσοστό περιλαμβάνονται και εκείνοι οι τραγικοί συμπολίτες μας που παραδόθηκαν στη μοίρα τους, έχοντας πια χάσει κάθε αίσθηση φόβου. Οι μακροχρόνια άνεργοι, οι άστεγοι και πένητες που καταφεύγουν στα συσσίτια της κακοσυκοφαντούμενης Εκκλησίας και κάποιων δήμων, αν δεν αρκούνται στα αποφάγια των σκουπιδοτενεκέδων. Οι ανάπηροι που τους κόβουν την ήδη πενιχρή σύνταξη, οι ανήμποροι γέροντες που τους έχει εγκαταλείψει η πρόνοια του κράτους, οι άλλοτε φίλοι, ακόμα και τα παιδιά τους καθώς και αυτά αγωνίζονται για να επιβιώσουν.
Είναι μετά ο φόβος των νεότερων γενεών για το αύριο, με ανά χείρας χιλιάδες άχρηστα πτυχία καθώς η ανεργία μαστίζει ενάμισι εκατομμύριο συνέλληνες, Δημόσιο και ΔΕΚΟ σταμάτησαν να προσλαμβάνουν, κλείνουν η μία μετά την άλλη οι λίγες απομένουσες μεγάλες επιχειρήσεις και κατά δεκάδες χιλιάδες οι μικρομεσαίες, αν δεν προλάβουν να εγκαταλείψουν τα αφιλόξενα πια σύνορα της Ελλάδας όπως και οι περισσότεροι ταλαντούχοι και προικισμένοι με τις αναγκαίες γνώσεις νέοι μας αναζητώντας καλύτερη τύχη στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους.
Είναι μετά η απελπισία των ήδη ασθενών που αναμένουν μάταια στις ουρές των νοσοκομείων ή των άλλοτε περήφανων γηρατειών που πληρώνουν από την τσέπη τους τα φάρμακα που δεν τους χορηγούν πια τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Παράλληλα και η μεγάλη μάζα των ήδη εργαζομένων που υπάλληλοι ζουν με τον καθημερινό φόβο πως θα βρεθούν στον δρόμο από τις συρρικνούμενες επιχειρήσεις που αγωνίζονται για να επιβιώσουν. Εναν φόβο που ζουν και οι περισσότεροι πια από όσους εργάζονται ακόμα και σε υγιείς επιχειρήσεις, τις οποίες απειλεί το ανελέητο και παμφάγο κράτος και οι πολιτικοί του διαχειριστές επιβάλλοντας τον έναν φόρο μετά τον άλλον, αυξάνοντας τους συντελεστές ακόμα και στους ήδη δυσβάσταχτους ισχύοντες και εφευρίσκοντας κάθε είδους προσχήματα για να γεμίσουν τα τρύπια δημόσια ταμεία.
Είναι ακόμα ο φόβος όχι μόνο των ήδη συνταξιούχων, αλλά και των εργαζομένων ή των ήδη νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας καθώς και ο ήδη ανελέητος ασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου είναι βέβαιο ότι δεν τους εγγυάται ούτε στοιχειωδώς αξιοπρεπή σύνταξη όσο υψηλές εισφορές και αν υποχρεώνονται να καταβάλλουν και αυτοί και οι εξίσου απομυζούμενοι εργοδότες τους.
Ακόμα πιο ξαφνικός και ασήκωτος είναι ο φόβος των ελεύθερων επαγγελματιών, που τους ανακάλυψε για να τους χαρατσώσει ανελέητα το μέχρι τώρα χαριστικό προς αυτούς πολιτικό σύστημα, σε μια εποχή που πολλοί εξ αυτών (μηχανικοί, αρχιτέκτονες ή ακόμα και οι απερίσκεπτα πλεονάζοντες δικηγόροι) κυνηγούν με το ντουφέκι την πελατεία των ανύπαρκτων αγοραστών ακινήτων λόγω ΕΝΦΙΑ.
Ακόμα και νησίδες βολεμένων ή διαφευγόντων τη φορολόγηση του στυγνού κράτους λόγω της ροβεσπιερικής αναλγησίας των ασκούντων έστω και νομίμως την εξουσία δεν μπορούν πια να αποφύγουν τον φόβο του αύριο, καθώς η Δάντεια Κόλαση τους προειδοποιεί χαιρέκακα ότι θα πρέπει να χάσουν και αυτοί κάθε ελπίδα.
Αλλά θα χρειασθεί να συνεχίσω.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ