Το επταήμερο του Διόδωρου

Από τους δρόμους και τις πλατείες πέρασε στις κλειστές συνεδριάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας η λυσσαλέα πολιτική διαμάχη για την εξουσία, ημερολόγιό μου –τελικά, θα μείνει κάτι όρθιο στη χώρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ τα θέλει όλα, εδώ και τώρα: τη διοίκηση, τους δήμους, την Πυροσβεστική, τις ΔΕΚΟ, τις τράπεζες, τα κανάλια.

Είναι αλήθεια πως όλα αυτά τα μοιράζονται τα τελευταία τριάντα χρόνια ΠαΣοΚ και ΝΔ, με τους συριζαίους και τους κουκουέδες επιτήδειους ουδέτερους να εξαργυρώνουν την αίγλη του «αγωνιστή» και την «ηθική ανωτερότητά» τους με θέσεις που τους πρόσφερε ο διεφθαρμένος δικομματισμός.

Γνωρίζαμε επίσης ότι, αφού τις διοικήσεις των ανωτάτων δικαστηρίων τις διορίζει το Υπουργικό Συμβούλιο, υπήρχαν κατά κανόνα αόρατες στις δημοσιογραφικές πένες και κάμερες σχέσεις ανάμεσα στην ηγεσία τους και στον εκάστοτε πρωθυπουργό ή υπουργό Δικαιοσύνης –αλλά τούτο το κακό, να έχουν μηνύσει οι μισοί ανώτατοι δικαστικοί τους άλλους μισούς στην τακτική δικαιοσύνη και να διακόπτονται συνεδριάσεις του ΣτΕ λόγω αντεγκλήσεων συμβούλων με τον πρόεδρο δεν έχει ματαγίνει. Ποτέ μα ποτέ, όσο θυμάμαι.

Τον ξέρουμε τον ένοχο και είναι γνωστή η αιτία: στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου αγωνιούν για το πώς δεν θα αποτελέσουν εξουσιαστική παρένθεση –και γνωρίζουν πολύ καλά πως για να το πετύχουν πρέπει να ελέγξουν όλα όσα πριν ήλεγχαν εναλλάξ ΠαΣοΚ και ΝΔ. Αλλά ο δικομματικός έλεγχος είχε και κοινωνική βάση: η στατιστική μας λέει ότι κόμματα του 40% διαθέτουν στελέχη που θα μπορούσαν να καταλάβουν ανώτερες θέσεις. Επειδή κόμμα του 4% δεν έχει αρκετά, έτρεξαν και τρέχουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με κάποιους σοβαρούς ανθρώπους) ό,τι πιο τυχοδιωκτικό και αρπακτικό υπάρχει –όπως ακριβώς έγινε και με το πολιτικό προσωπικό, γνωρίζουμε όλοι τις βιογραφίες των πασόκων που έσπευσαν να γίνουν υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Ε, ούτε οι τυχοδιώκτες και τα αρπακτικά θέλουν να αποτελέσουν παρένθεση στις θέσεις που κατέλαβαν –εδώ οι αγνοί ιδεολόγοι Οικολόγοι-Πράσινοι, προκειμένου να διατηρήσουν τα οφίκιά τους, κατάπιαν ολόκληρο τον Μόρνο και τον Αλιάκμονα αποδεχόμενοι την ιδιωτικοποίηση των υδάτων, καταπίνοντας επιπλέον και τα αποτελέσματα του «δημοψηφίσματος» που είχαν οργανώσει πρόπερσι στη Θεσσαλονίκη· θα διστάσουν οι διεφθαρμένοι πασόκοι και οι τυχοδιώκτες αγνώστων πολιτικών φρονημάτων να διαλύσουν τους οργανισμούς που στελέχωσαν, όποιοι και αν είναι, προκειμένου να επιβληθούν και να τους θέσουν στην υπηρεσία της κυβέρνησης;

Δυστυχώς, η τρόικα επέβαλε κανόνες διοίκησης μόνο στους οργανισμούς που προβλέπονται από τα μνημόνια και η ΕΚΤ μόνο στις συστημικές τράπεζες –όπου αλλού επεμβαίνει η κυβέρνηση, ακολουθούνται οι παλαιότατες πρακτικές σε πολύ χειρότερη εκδοχή λόγω και των προσώπων αλλά και της βιασύνης του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει μόνιμο μέλος του καρτέλ των εξουσιαστικών κομμάτων –να εξουσιάζει, δηλαδή, και όχι απλώς να κυβερνά, όπως λένε και οι ίδιοι.

Το μωρό και η σκάφη

Αποτελεί λοιπόν σκέτη υποκρισία να δηλώνει ο Πρωθυπουργός στη Βουλή: «Είναι απαραίτητος και ο γόνιμος διάλογος και όχι οι συγκρούσεις σε μια κρίσιμη εποχή για τον τόπο. Χρειάζεται να προλαβαίνουμε τις συγκρούσεις και όχι να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά μελλοντικών συγκρούσεων». Διότι η κυβέρνηση επιτίθεται παντού, αυτή δημιουργεί τις συγκρούσεις.

Αλλωστε, η κρίσιμη εποχή ξεκίνησε τουλάχιστον το 2009 –και μόνο γόνιμο διάλογο δεν επεδίωξε ο Αλέξης Τσίπρας αυτά τα επτά χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι αντίπαλοί του πρέπει να κάνουμε το ίδιο –αλλά αν θέλει ομόνοια, ή έστω ανακωχή, ώσπου να περάσουν τα χειρότερα πρέπει και ο ίδιος να συμμαζευτεί και τους ανθρώπους του να συμμαζέψει.

Διάβασα, ας πούμε, ότι «η θρησκειολογία είναι κλάδος της θεολογίας» –ενώ είναι διεπιστημονική υπέρβασή της, φυσικά· το λένε όλες οι εγκυκλοπαίδειες και η Wikipedia σε όλες τις γλώσσες, που ξέρω εγώ. Απαιτεί συνεχώς ο Αρχιεπίσκοπος, σε κάθε ενότητα, τα θέματα να αντιμετωπίζονται στο πλαίσιο της «θεολογικής επιστήμης». Αλλά οι θεολογίες υποστηρίζουν και υποτάσσονται στο δόγμα του θεολογούντος, στην «ιδιαιτερότητα της Ορθοδοξίας» εν προκειμένω –κατηχούν, δηλαδή, ότι το δικό τους δόγμα είναι αληθινό, ενώ όλα τα άλλα ψευδή ή και καταστροφικά για όποιον τα ακολουθεί, και αυτό ακριβώς θέλει να αποφύγει το νέο πρόγραμμα.

Ας μην πετάμε λοιπόν και το μωρό του Νίκου Φίλη μαζί με τα απόνερα της σκάφης που το πλύναμε, μόνο και μόνο για να κάνουμε αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ· τα πιθανά λάθη που έχει το πρόγραμμα-μωρό μπορούν να διορθωθούν. Αλλά αν το πρόγραμμα ακυρωθεί από τους ζηλωτές, θα μείνουμε μόνο με τις βρωμιές της δικής τους σκάφης.

Αλλά πού να τα προλάβω όλα, ημερολόγιό μου;