Η Ελλάς είναι μία χώρα πτωχή, τίμια και ήρεμη. Οι Έλληνες είναι άνθρωποι πτωχοί, τίμιοι και ήρεμοι. Όμως τον τελευταίο καιρό θες η ανέχεια, θες η οικονομική δυσπραγία έχει δημιουργήσει ακραία και επικίνδυνα φαινόμενα. Έχουμε φτάσει ακόμη και στον κανιβαλισμό.
Μάλιστα. Για τούτο και έχει δημιουργηθεί και ένα νέο ρήμα. «Κανιβαλίζω» ενεργητικό. «Κανιβαλίζομαι» παθητικό. Έτσι, λίγες μέρες πριν, ένας από τους υπέρ – ανά – θεματιστές των καναλιών όχι μόνο είδε να γκρεμίζεται το όνειρό του να διασκεδάσει και να μορφώσει το έθνος, αλλά –φευ – έπεσε θύμα κανιβαλισμού. «Επί ένα περίπου μήνα», γράφει, «κανιβαλίστηκα μαζί με την οικογένειά μου». Φρίκη! Αηδία! Ένα ολόκληρο μήνα κανιβαλισμού και να μη το πάρει κανένας χαμπάρι; Ένα ολόκληρο μήνα να κανιβαλίζεται μια οικογένεια; Θεέ μου.
Δεν πέρασαν ούτε δύο μέρες και είχαμε ένα νέο κρούσμα κανιβαλισμού. Αυτή τη φορά το θύμα υπήρξε ένας άνθρωπος τίμιος, σεμνός και ευγενικών πολιτικών αισθημάτων. Ιδού τι συνέβη σύμφωνα με μακροσκελέστατο άρθρο ηλεκτρονικού περιοδικού με τίτλο «Νεοκομματικός κανιβαλισμός ή εξοντώστε τον Λυκούδη…». Έφριξα. Τρομοκρατήθηκα. Ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος, σκέφτηκα, που κανιβαλίζεται; Ποιοι είναι αυτοί οι νεοκομματικοί που τον κανιβαλίζουν;
Ρώτησα. Έμαθα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο καλωσυνάτο. Για ένα βράχο ακλόνητο στις πολιτικές του απόψεις και με βαθειά ποιητική καλλιέργεια. Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο αντί να τον σεβαστούν όλοι ιδού τι του προσάπτουν. Ότι (λένε) κυκλοφορεί σαν πεταλούδα και απομυζά το άνθος των κομμάτων. «Το μόνο που θυμάται κανείς από τις βαθυστόχαστες«παρεμβάσεις» Λυκούδη είναι η «ανάγκη για ενότητα του χώρου», την οποία επικαλείται ένας πολιτικός που στη διάρκεια της κρίσης έχει αλλάξει τρία κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι) και ετοιμάζεται και για τέταρτο (ΠΑΣΟΚ) μήπως επανεκλεγεί»!
Για όνομα! Έχουμε φτάσει πια σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις. Ντροπή! Να κανιβαλίζουν έναν άνθρωπο ανάλαφρων πολιτικών πτήσεων; Ας σταματήσουμε πια αυτόν τον κατήφορο. Ας λήξει εδώ αυτός ο αποτρόπαιος, μιαρός, ανθελληνικός κανιβαλισμός!
Εχουμε (δόξα τω θεώ) κυβέρνηση τόσο ήρεμη. Τόσο αθώα. Τόσο χορτοφαγική. Κι εμείς, αντί να ακολουθήσουμε το παράδειγμά της, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αλληλοκανιβαλιζόμαστε;
