Η αποχώρηση Καλογρίτσα από τη διεκδίκηση της τηλεοπτικής άδειας, είτε γιατί δεν είχε τα χρήματα, είτε γιατί αποτελούσε βάρος, μετά τις αποκαλύψεις που προηγήθηκαν, για την κυβέρνηση,αποτελεί τελειωτικό χτύπημα στην αξιοπιστία ενός διάτρητου διαγωνισμού. Μπορεί η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ.Παππάς να παριστάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτε, αλλά κάθε μέρα που περνά αποκαλύπτονται οι υπόγειοι σχεδιασμοί και οι απαράδεκτες συνταγματικά, νομικά, πολιτικά μεθοδεύσεις τους.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η διεκδίκηση μιας άδειας από ένα εκλεκτό της κυβέρνησης επιχειρηματία, χωρίς έλεγχο του πόθεν έσχες του αλλοίωσε τη διαδικασία διεκδίκησης μιας άδειας.Το ίδιο συμβαίνει και με τον επιλαχόντα του διαγωνισμού που ομολόγησε δημοσίως ότι στόχος του ήταν να ανέβει το τίμημα,ενώ ο ίδιος έκανε μηδενικές προσφορές στην τελική φάση. Πέρα από τις αρχικά απαράδεκτες μεθοδεύσεις με την παράκαμψη του ΕΣΡ , τον περιορισμό των αδειών σε 4, αποδεικνύεται περίτρανα πλέον η φαρσοκωμωδία του διαγωνισμού,με εικονικές υποψηφιότητες που μόνο στόχο είχαν να στηρίξουν τις κυβερνητικές επιδιώξεις τον έλεγχο της ενημέρωσης και να ανεβάσουν το τίμημα των αδειών.
Η τηλεοπτική ολιγαρχία που προσπαθεί να στήσει ο κ.Παππάς και η παρέα του Μαξίμου με μόνό στόχο της χειραγώγηση της κοινής γνώμης και το φίμωμα όσων δεν υποκύπτουν στις απαιτήσεις τους, καταρρέει καθημερινά κάτω από το βάρος των ανομιών τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ετοιμάζει, όπως αποκάλυψε το «Βήμα » την Κυριακή μια ακόμα συνταγματική μεθόδευση για να καλύψει τις μέχρι τώρα νομικές αλχημείες του ,να παρακάμψει πλήρως το ΕΣΡ και να αποφασίσει και να διατάσει μόνος του ποια κανάλια θα εκπέμπουν και σε ποια θα πέσει μαύρο…
Όσες μεθοδεύσεις κι αν κάνει όμως δεν μπορεί αποκρύψει πλέον τις παρανομίες του. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του ευρωπαίου επιτρόπου κ.Έντιγκερ που δήλωσε χθες ότι απασχολεί την Κομισιόν το ερώτημα αν αν απειλείται η ελευθεροτυπία στην Ελλάδα. Όπως δήλωσε μπορεί οι κοινοτικές αρχές να μην έχουν άμεση αρμοδιότητα για τον αριθμό των αδειών αλλά η Επιτροπή μπορεί να παρέμβει αν η διαδικασία χορήγησης των αδειών «θίγει την πολλαπλότητα των απόψεων και την ελευθερία του τύπου.»
Υπήρξαν και στο παρελθόν κυβερνήσεις στις οποίες κυριαρχούσε η αλαζονεία της εξουσίας, η αλλεργία στην πολυφωνία και στην κριτική και η προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης. Όμως στο τέλος είτε αντιλήφθηκαν τα λάθη τους, είτε το πλήρωσαν ακριβά. Το ίδιο θα συμβεί αργά ή γρήγορα και με την παρέα του Μαξίμου.
ΤΟ ΒΗΜΑ
