Περί φενάκης

Ο Θάνος Δηµάδης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και συγκροτημένους δημοσιογράφους της γενιάς του. Αν υπάρχει ένα λάθος στην αξιολόγηση αφορά τον διαχωρισμό «της γενιάς του», καθώς δεν έχει καμία σχέση με τους αμόρφωτους, πενηντάρηδες, εξηντάρηδες που έκαναν καριέρα ως τσανακογλείφτες, αντιγραφείς δελτίων Τύπου. Μελλοντικά θα ανατρέχουν στον Δημάδη όσοι θελήσουν να βάλουν σε μια σειρά διάσπαρτες στιγμές της οικονομικής κρίσης. Το βιβλίο του «Στον δαίδαλο των Μνημονίων» (εκδόσεις Οκτώ) αποτελεί μια εξαιρετική εξιστόρηση των γεγονότων. Σε 300 σελίδες ο δημοσιογράφος περιγράφει την πρώτη τετραετία της κρίσης ως ανταποκριτής από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ουάσιγκτον και τα ευρωπαϊκά όργανα στις Βρυξέλλες.

Τι έκανε ακριβώς ο Δημάδης φορώντας περούκα και κατασκοπεύοντας τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά στη Νέα Υόρκη; Εκανε μια ανοησία. Εκανε μια «αμερικανιά». Εδωσε το δικαίωμα να τον κατασπαράξουν. Απέναντί του συνάδελφοι που δεν έχουν σηκώσει ποτέ τα οπίσθιά τους από την καρέκλα για να κάνουν ρεπορτάζ, συνάδελφοι που με δυσκολία έβγαλαν το λύκειο, συνάδελφοι που είναι υπάλληλοι εκεί που δεν θα έπρεπε να είναι, συνάδελφοι που πληρώνονται από εκείνους που θα έπρεπε να ελέγχουν. Απέναντί του συνάδελφοι με καλό βιογραφικό που δεν τόλμησαν να φύγουν από την ασφάλεια της Αθήνας, συνάδελφοι που ήταν άξιοι αλλά δεν κατάφεραν να φορέσουν γαλόνια αρχισυντάκτη πριν κλείσουν τα τριάντα, συνάδελφοι ευειδείς που δεν μπόρεσαν να κάνουν καριέρα στο γυαλί. Ορισμένοι από αυτούς με την κριτική τους προσπάθησαν να αναιρέσουν μια ολόκληρη σταδιοδρομία. Προσπάθησαν να ακυρώσουν έναν επαγγελματία για την ανοησία της περούκας και την αστοχία της πλαστογράφησης υπογραφής σε έναν λογαριασμό για καφέδες ολίγων δολαρίων.

Η ανοησία του Δηµάδη ενέπνευσε ακόμη μεγαλύτερη ανοησία, με θεωρίες συνωμοσίας να περιγράφουν τον Κοντομηνά, με τις πιζάμες, να δίνει οδηγίες: «Και πού είσαι, Θάνο, μη βάλεις κοτσίδια για περούκα, βάλε κάτι σε καστανόξανθο». Βεβαίως, μόνο τραβώντας τα κοτσίδια προκύπτει σενάριο ότι ο Δημάδης θα έβρισκε τα έξοδα του υπουργού και ο καναλάρχης θα μπορούσε με τις αποδείξεις για ομελέτες να εκβιάσει, να πάρει τηλεοπτική συχνότητα και μετά να ρίξει την κυβέρνηση. Κάτι ακόμη. Αν από τη μεταμφίεση είχε βγει θέμα, ότι για παράδειγμα η ελληνική αποστολή έχει πάει ταξίδι αναψυχής σε βάρος των φορολογουμένων, τότε πολύς κόσμος θα επαινούσε το θράσος του ρεπόρτερ που μεταμφιέστηκε προκειμένου να βγάλει λαβράκι.

Υπάρχουν, βεβαίως, ορισμένα αξιώματα στον κλάδο, τα οποία οι νεότεροι πρέπει να σέβονται σαν την Αγία Γραφή. Πρέπει, λέει, να δηλώνουν την ιδιότητα κάθε φορά που πλησιάζουν κάποιον. Ναι, ξέρουμε πόσο σωστό είναι αυτό το αξίωμα. Οι άνθρωποι της εξουσίας γίνονται μειλίχιοι ενώπιον των δημοσιογράφων, παίζουν τον ρόλο του καλού και προάγουν τους ρεπόρτερ σε προνομιούχους συνομιλητές, ενίοτε και συνδαιτυμόνες –με τη μεταφορική και την κυριολεκτική έννοια. Ο Δημάδης στα ρεπορτάζ της κρίσης υπήρξε ελεγκτικός, αιχμηρός και αεικίνητος. Εφερνε συνέχεια συνεντεύξεις. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν μεταπήδησε από τον ΣΚΑΪ στον Alpha έγινε προϊστάμενος του πολιτικού τμήματος. Νεότατος.

Από το βιογραφικό του µεταφέρουµε πληροφορίες για τις σπουδές του: Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, έκανε μεταπτυχιακό στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο Πάντειο, στα ΜΜΕ στο City University του Λονδίνου και στην Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου George Washington των ΗΠΑ με σπουδές στο Political Management και έχει εξειδικευτεί στο Kennedy School του Πανεπιστημίου Harvard με αντικείμενο Leadership for the 21st century. Πείτε ότι τα παραφουσκώνει. Και πάλι, τα μισά να πιστέψουμε, έχει περισσότερα προσόντα από τον μέσο έλληνα δημοσιογράφο. Ναι, είναι αξιόλογος, ναι, μπαίνει στην ουσία και το έδειξε με το βιβλίο του, ναι, είναι φιλόδοξος και ανταγωνιστικός και, ναι, έκανε κάτι που δεν συνηθίζεται στην ελληνική δημοσιογραφία. Εδώ, λοιπόν, τίθεται ερώτημα: μια μεταμφίεση, ένα ολίσθημα, αναιρεί την καλή σταδιοδρομία του; Οχι βέβαια.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016