Ο εχθρός του λαού αποτελεί μια έκφραση που χρησιμοποιείται διαχρονικά από ολοκληρωτικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Υπηρετεί την αντίληψη που θέλει τους κυβερνώντες να ταυτίζονται με τον λαό, συνεπώς οποιαδήποτε κριτική απέναντι στις αποφάσεις τους είναι ύποπτης προέλευσης, υπηρετεί δόλια συμφέροντα και εν τέλει στρέφεται κατά του λαού. Ο αντίπαλος της εξουσίας στιγματίζεται ως αντίπαλος και εχθρός της κοινωνίας. Το πεδίο της αντιπαράθεσης επιδιώκεται παρελκυστικά να μετατεθεί από την ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής στον διχαστικό και αδελφοκτόνο αφορισμό: από τη μια εμείς (ο λαός) και από την άλλη οι πολιτικοί μας αντίπαλοι (ο εχθρός του λαού).
Αυτή η διχαστική και εξαιρετικά επικίνδυνη για τη συνοχή ενός έθνους επιλογή δεν οφείλεται μόνο στην ένδεια επιχειρημάτων προς υποστήριξη της ακολουθούμενης πολιτικής. Το γεγονός αυτο δευτερευόντως μόνο οδηγεί στην υιοθέτηση αυτης της τακτικής. Πρώτιστο κίνητρο αποτελεί η ποδηγέτηση της κοινωνίας. Τα φοβικά αντανακλαστικά των πολιτών ενεργοποιούνται, η αγανάκτησή τους τροφοδοτείται επιμελώς σε συνθήκες συνωμοσιολογίας, όπου καταγγέλλονται οι διεφθαρμένοι χωρίς ουδέποτε να κατονομάζονται και εν τέλει ο διχασμός διαπερνά και διαλύει τον ιστό της κοινωνίας. Την ίδια όμως στιγμή οι εγκέφαλοι αυτής της τακτικής θεωρούν ότι «μπετονάρουν» το εκλογικό τους ακροατήριο. Επιχειρούν να φανατίσουν τους εκλογείς-οπαδούς τους απέναντι στους αντιπάλους τους, οι οποίοι παρουσιάζονται όχι ως εχθροί της κυβέρνησης αλλά ως δικοί τους εχθροί, δηλαδή εχθροί του λαού.
Ετσι και τώρα μετά τον νομικά διάτρητο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες που στόχο είχε να διευθετήσει επιχειρηματικά συμφέροντα προκειμένου να εισπραχθεί πολιτικό όφελος και παράλληλα να περιορίσει το δικαίωμα ενημέρωσης των πολιτών η κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο μετά τις θυελλώδεις αποκαλύψεις καταφεύγει για μία ακόμη φορά στην προσφιλή της μέθοδο καταγγέλλοντας τον εχθρό του λαού.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, όσοι επικαλούνται την πρόδηλη αντισυνταγματικότητα των πρωθυπουργικών μεθοδεύσεων, όσοι επισημαίνουν τον πρωτοφανή και ύποπτο τρόπο διενέργειας του διαγωνισμού, όσοι εγείρουν θέματα νομιμότητας της διαδικασίας δεν είναι υπερασπιστές μιας άλλης αντίληψης αλλά υπηρέτες της παλιάς διαπλοκής, δηλαδή εχθροί του λαού. Εχθροί του λαού είναι ακόμα όσοι δεν επιχαίρουν με τον εξευτελιστικό εγκλεισμό των υποψήφιων επιχειρηματιών επί 66 ώρες, γεγονός για το οποίο τόσο επαίρεται ο Πρωθυπουργός. Εχθροί του λαού είναι επίσης όσοι επισημαίνουν τις υπόγειες διαδρομές χρήματος από την Τράπεζα Αττικής σε μάλλον υπερχρεωμένο και απένταρο εργολάβο δημοσίων έργων και νυν επίδοξο καναλάρχη. Και μάλιστα σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση, δεν είναι μόνο εχθροί του λαού, είναι και σε ευθεία διασύνδεση με επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα που θέλουν να αγοράσουν την αθώα τράπεζα για ένα κομάτι ψωμί!
Με αυτά και άλλα παρεμφερή είναι βέβαιον ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει να βομβαρδίσει την ελληνική κοινή γνώμη τις επόμενες ημέρες καθώς η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων θα σαρώνει ηθικά πλεονεκτήματα, προθέσεις κάθαρσης και «αριστερά» προσωπεία.
Ο διχαστικός λόγος του μίσους και της διαίρεσης θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση με τη συνήθη ευτέλεια. Τα οργανωμένα συμφέροντα που απεργάζονται την πτώση της κυβέρνησης θα καταγγελθούν με σφοδρότητα και πάθος. Οι εχθροί του λαού που εμποδίζουν το αριστερό καραβάνι να προχωρήσει θα υποδειχθούν από την κυβέρνηση στους πολίτες ως οι προδότες της πατρίδας, οι συνεργάτες της διαπλοκής, οι υπηρέτες του συστήματος. Ολα όμως έχουν ένα όριο. Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις όζουν. Η αντισυνταγματική κατάργηση του ΕΣΡ και ο διαγωνισμός-παρωδία για τις τηλεοπτικές άδειες, μετά τη χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων, αποτελούν στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας απόπειρα τακτοποίησης συμφερόντων, ολοκληρωτισμού και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης έχει καταρρεύσει ηθικά, ποινικά και πολιτικά. Οσοι επικαλούνται εχθρούς του λαού για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα δεν πείθουν πλέον κανέναν. Η αρχή του τέλους ξεκίνησε…
Η κυρία Μιλένα Αποστολάκη είναι πρώην υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ