Η κυβέρνηση εισάγει στην πολιτική ζωή μια νέα καινοτομία. Γυρίζει το ρολόι της στο 2007 για να επιλέξει από τις υποψηφιότητες που είχαν υποβληθεί τότε – εννιά χρόνια πριν – τους συντονιστές διευθυντές στα νοσοκομεία της χώρας. Το χειρότερο είναι ότι αποκλείει νέες υποψηφιότητες, ενώ πιθανόν κάποιοι από τους προηγούμενους να έφυγαν από τη ζωή ή να μην ενδιαφέρονται.
Η παραδοξολογία αυτή, αν δεν αφορούσε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, όπως η υγεία των πολιτών, μόνο ως ανέκδοτο θα εκλαμβανόταν. Κανένα σοβαρό επιχείρημα δεν θεμελιώνει την εσκεμμένη ενέργεια του υπουργείου Υγείας. Το μόνο που μπορεί να πει κάποιος είναι ότι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η ανοησία.
Φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι απροκάλυπτα παράνομες μεθοδεύσεις δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μας. Αντίθετα υποκρύπτουν ανομολόγητες επιδιώξεις για την εξυπηρέτηση ημετέρων.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας είναι υπόλογη και για τις πρωτάκουστες διαδικασίες που επιλέγει, καθώς και για την πρωτοφανή θεσμική εκτροπή που επιβάλει, προκειμένου να υπηρετήσει συγκεκριμένες πελατειακές σκοπιμότητες και την κομματοκρατία.
