Με αφορμή μια περίεργη συνάντηση

Δεν γνωρίζω αν η κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας στην έκκληση του κ. Ξυδάκη για έναν «διαρκές διάλογο» ανάμεσα στην Αριστερά και στη Σοσιαλδημοκρατία είναι έργο του ίδιου του κ. υπουργού ή κάποιου αγράμματου «δημοσιογράφου» που κατέγραψε τις δηλώσεις του.

Οπωσδήποτε αντανακλά πλήρως τη διεστραμμένη πολιτική ηθική, από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, πίσω από τη συνάντηση ανάμεσα στους σοσιαλιστές υπουργούς της Ευρώπης και στον ΣΥΡΙΖΑ που οργανώθηκε για το Σάββατο 10/9 στο Ιδρυμα Νιάρχου.

Να θυμίσω απλώς ότι το κόμμα που μας κυβερνάει επί χρόνια πολλά συκοφαντούσε ασύστολα τους προσκεκλημένους του ως όργανα της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης και την ΕΕ ως νεο-ιμπεριαλιστικό σχηματισμό.

Να θυμίσω επίσης ότι για να υποκλέψει την εξουσία το κυβερνών κόμμα χρησιμοποίησε πρακτικές αδίστακτης υπονόμευσης της κοινοβουλευτικής νομιμότητας, καθώς και δημαγωγική ψευδολογία κατώτατης υποστάθμης κατηγορώντας την Ευρώπη ως υπαίτια για την κατάρρευση της ελληνικής κομματικής κλεπτοκρατίας και την «ανθρωπιστική κρίση», δήθεν, στη χώρα. Πράγματα που τότε αγνοούσαν μάλλον, και σήμερα δεν θέλουν να θυμούνται μάλλον, οι «προοδευτικές δυνάμεις» της Ευρώπης που υποκριτικά κανακεύει ο διανοούμενος υπουργός μας. Και που αν τα ελάμβαναν υπ’ όψιν τους δεν θα πλησίαζαν ούτε με στολές ασφαλείας τους σημερινούς τους οικοδεσπότες.

Να θυμίσω τέλος ότι υπό την ηγεσία του κ. Παππά, που είναι μαθαίνουμε το τιμώμενο πρόσωπο στη σύναξη αυτή, ξεδιπλώνεται τις ημέρες αυτές το σχέδιο της καθεστωτικής χειραγώγησης των ΜΜΕ που φυσικά καμία σχέση δεν έχει με τη Σοσιαλδημοκρατία και τις ευρωπαϊκές αξίες. Σχέδιο που όταν παρόμοιό του τέθηκε προ καιρού σε εφαρμογή στην Ουγγαρία ξεσήκωσε την οργισμένη αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών και της κοινής γνώμης.

Η παρά φύσιν αυτή συνεύρεση των ευρωπαίων Σοσιαλιστών με την εγχώρια «ριζοσπαστική Αριστερά», η οποία κυβερνάει αγκαλιασμένη παράφορα με ακραία εθνικιστικά στοιχεία που ταυτίζουν την Ευρωπαϊκή Ενωση με το Αουσβιτς και καθυβρίζουν τους έλληνες οπαδούς της ευρωπαϊκής ιδέας ως ναζιστική πέμπτη φάλαγγα και μια κοινωνική τάξη που πρέπει να εξοντωθεί οικονομικά, είναι ένα φαινόμενο αποκρουστικό βέβαια, που φαντάζομαι όμως ότι έχει κάποια πολιτική σκοπιμότητα.

Με την έννοια ότι, πιθανώς, ένα τμήμα της προοδευτικής Ευρώπης έχει πλέον αποδεχθεί πως «αυτή είναι η Ελλάδα», δεν πρόκειται να αλλάξει, και εφόσον μια επανάληψη της κρίσης του Grexit θα ήταν υπό την παρούσα ταραγμένη συγκυρία καταστροφική, προτιμότερο είναι να αποδεχθούμε την απλόχερη ευωχία του Ιδρύματος Νιάρχου (με έξοδα των φορολογουμένων προφανώς), ελπίζοντας ότι κάποιοι από τους φωστήρες του καθεστώτος είναι ενδεχομένως ειλικρινείς στην ευρωπαϊκή μεταστροφή τους. Η ελληνική Αριστερά, και η ελληνική δημοκρατία συνολικά, είναι bonne pour l’Orient και αυτό τους αρκεί.

Η λογική αυτή είναι και προσβλητική για τη χώρα μας αλλά και κοντόφθαλμη. Ακόμα κι αν κάποια από τα κυβερνητικά στελέχη είναι, για λόγους τακτικής, αποφασισμένα να προσεγγίσουν τις «προοδευτικές δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας» που μέχρι τώρα κατακεραύνωναν, το στελεχικό δυναμικό και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στη συντριπτική τους πλειοψηφία παραμένουν φανατικοί εχθροί της Σοσιαλδημοκρατίας και πολύ περισσότερο της ΕΕ. Οσο κι αν συμποσιασθούν και συνδιαλεχθούν οι Σοσιαλιστές της Ευρώπης με τους κομισάριους της ΠΦΑ δεν πρόκειται να τους μετακινήσουν ούτε κεραία από τη ριζιμιά αντιευρωπαϊκή τους ψύχωση, και μόνο ειρωνεία θα εισπράξουν πίσω από την πλάτη τους για την αφέλειά τους.

Υπενθυμίζω ότι κατά μια πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης που διεξήγαγε σε όλη την Ευρώπη ο εγκυρότερος παγκοσμίως οργανισμός δημοσκοπήσεων, το Pew Center, στην Ελλάδα οι αρνητικές γνώμες για την ΕΕ είναι περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη χώρα (71%). Το ποσοστό αυτό είναι ιστορικό αποτέλεσμα της πολιτικής και της προπαγάνδας των κυβερνώντων, σε σύμπραξη φυσικά με τις δυνάμεις του εθνικολαϊκισμού που κυριαρχούν λίγο-πολύ σε όλα τα κόμματα και –όπως είναι γνωστό –στηρίζουν εμμέσως αλλά σαφώς τη σημερινή εξουσία.

Με αφορμή μια παλαιότερη πρόσκληση των ευρωπαίων Σοσιαλιστών στον ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή, ως «παρατηρητή», στη διάσκεψή τους τα μέλη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Ελλάδα εξέδωσαν ανακοίνωση που κατήγγειλε την ερωτοτροπία αυτή ως προδοσία της σοσιαλδημοκρατικής παρακαταθήκης στην Ευρώπη. Το ίδιο έκανε με άρθρο της και η Αννα Διαμαντοπούλου. Αλλά δεν υπέπεσαν στην αντίληψή μου άλλοι εκπρόσωποι του χώρου που διαμαρτυρήθηκαν για τη σοσιαλδημοκρατική παρενδυσία των κυβερνώντων. Αντίθετα, πολλοί φαίνεται να τη χειροκροτούν, προσβλέποντας ίσως σε μερίδιο σε κάποιον καινούργιο πόλο εξουσίας. Η διαλυτική κακοφωνία στον κεντρώο και κεντροαριστερό χώρο διευκολύνει τα μέγιστα την άλωσή του από τους ψευτο-Σοσιαλδημοκράτες του καθεστώτος. Πρόκειται για ολέθρια προοπτική, και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.