Το επταήμερο του Διόδωρου

Η πέργκολα με την κληματαριά και την πασιφλόρα, που την είχε γείρει δεξιά ο ανεμοστρόβιλος, ισορρόπησε. Ηρθε από την Κυλλήνη θηριώδες σκαπτικό μηχάνημα που το λένε «τσάπα», την έσπρωξε εδώ και εκεί στην κορυφή, ήρθε στα σέστα της. Την έδεσε μετά ο Θανάσης με σχοινιά από δύο δέντρα δεξιά και αριστερά, ισορροπεί στο κέντρο βάρους της –πολύ καλύτερα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θέλει και αυτός να πάει τη δεξιόστροφη ΝΔ στο Κέντρο.

Τα δέντρα που έπεσαν τα έκοψαν, τα πήραν και φύγανε οι υλοτόμοι. Θα καίγονται σε στόβες και τζάκια τον χειμώνα. Εχασα την περήφανη κουκουναριά, το θεόρατο παλιούρι, τρία fleurs d’ amour, έναν μικρό ευκάλυπτο και τρεις συνομήλικές του αχλαδιές. Τα λεμονοπορτόκαλα άντεξαν όλα, κανένα πρόβλημα. Και οι λεύκες, ανθεκτικότατες –μόνο ένα μεγάλο κλαδί έσπασε, προσδεντρώθηκε στη διπλανή μουριά και πρέπει κάποια στιγμή να το προσγειώσω.

Μένει η πιο δύσκολη δουλειά του περιβολιού, να κουρευτούν τα πολύ ψηλά δέντρα, και ας είναι απίθανο να έχουμε σύντομα νέο ανεμοστρόβιλο. Πρέπει να έρθει συνεργείο ειδικό και ακριβό, με καλάθι που θα υψώνεται στον ουρανό και από εκεί μέσα εργάτες με αλυσοπρίονα θα πετσοκόβουν τα αγαπημένα δέντρα –προσπαθώ να το σκεφθώ σαν χειρουργική επέμβαση που θα τα σώσει, αλλά δεν τα καταφέρνω. Τα πονάω.

Η βάναυση νέα ελίτ

Πέντε στρέμματα θερμοκήπιο είχαν όλα κι όλα ο Βαγγέλης και η Σοφία. Κολοκυθάκια και ντομάτες ήταν η παραγωγή τους. Αλλοτε πουλούσαν καλά, άλλοτε άσχημα, κάτι γινόταν –έστελναν στα δύο παιδιά τους που σπουδάζουν στα Τίρανα· είναι φθηνή η ζωή εκεί, τριπλάσια θα χρειάζονταν σε οποιαδήποτε ελληνική πόλη.

Για τους μεγάλους παραγωγούς οι ζημιές στα θερμοκήπια και στα καλαμπόκια είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Αλλά ο Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων πληρώνει μόνο τις ζημιές της παραγωγής –δεκάρα δεν θα δώσει για τις καταστροφές στα μικρά θερμοκήπια του Βαγγέλη και της Σοφίας ή τα μεγάλα του Ντίνου ή του Τάκη. Ούτε για το ότι δεν θα μπορέσουν να καλλιεργήσουν και θα χάσουν τα έσοδα της χειμερινής περιόδου. Αλλά η Εφορία, το ΤΕΒΕ, το ΙΚΑ θέλουν οπωσδήποτε τα λεφτά τους στο τέλος του μήνα –αλλιώς θα χαθούν οι ρυθμίσεις των παλιών χρεών.

Χρέη επί χρεών, αδιέξοδο –γιατί οι συνεταιρισμοί που θα έπρεπε να λύνουν τέτοια προβλήματα χρεοκόπησαν από τις καταχρήσεις των κομματικών συμμοριών που τους διαχειρίζονταν. Οπως χρεοκόπησαν και οι συνεταιριστικές τράπεζες διαφόρων επιτηδείων. Θα φτιάξει καινούργιες, λέει η κυβέρνηση, ηθικές και υγιείς.

Κατά το πρότυπο της Τράπεζας Αττικής, του πυλώνα του «παράλληλου τραπεζικού συστήματος» που ονειρεύεται ο Γιάννης Δραγασάκης. Με επικεφαλής τον ικανότατο παντός καιρού πολιτικό Παναγιώτη Ρουμελιώτη: αφού δεν κατάφερε να τον κάνει πρωθυπουργό ο Γιώργος Παπανδρέου το 2011 να του κρατάει τη θέση, γιατί να μην τον κάνει τραπεζίτη ο Αλέξης Τσίπρας το 2016; Με ουσιαστικό ιδιοκτήτη, μέσω ΤΕΕ και ΤΣΜΕΔΕ, τον υπερυπουργό Χρήστο Σπίρτζη.

Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η αυγουστιάτικη είδηση πως με νομοσχέδιο που ετοιμάζει ο (ομογάλακτος του Χρήστου Σπίρτζη) Παναγιώτης Κουρουμπλής καταργείται η υποχρέωση της Τράπεζας Αττικής να προσλαμβάνει προσωπικό μέσω ΑΣΕΠ –αυτό έλειπε, να μην μπορεί ο υπερυπουργός και η παρέα του να διορίζουν όποιον θέλουν! Για το ΔΣ εμπόδιο είναι η Τράπεζα της Ελλάδας, για το δεύτερο το ΑΣΕΠ.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα ελίτ της εξουσίας, ημερολόγιό μου. Και για να μην αποτελέσουν παρένθεση, εφαρμόζουν βιαστικά και βάναυσα όλα τα τερτίπια της παλιάς ελίτ. Το ΑΣΕΠ δικό τους είναι, ό,τι θέλουν κάνουν –αλλά η ΕΚΤ ενδιαφέρεται σφόδρα για την ΤτΕ και δεν θα γίνει δική τους, όσους «ακατάληπτους δεσμούς» και αν κάνει ο πρωθυπουργός μας.