Είναι το «Laetitia ou la fin des hommes» (Λετισιά ή το τέλος των ανθρώπων) του γάλλου ιστορικού Ιβάν Ζαμπλονκά.
Πρόκειται για μια ιστορική έρευνα που διαβάζεται όμως σαν μυθιστόρημα. Είναι καθαρό προϊόν των κοινωνικών επιστημών και των μεθόδων τους που μέσα από την αφήγηση οδηγούν σε μια νέα λογοτεχνική μορφή (όχι μυθοπλαστική). Ετσι λοιπόν ήταν και δεν ήταν παράδοξο που το βιβλίο αυτό διακρίθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο της εφημερίδας «Le Monde». Η 18χρονη Λετισιά Περέ απήχθη τη νύχτα της 18ης προς 19η Ιανουαρίου 2011, βιάστηκε και δολοφονήθηκε. Το σώμα της βρέθηκε μετά από 12 εβδομάδες. Ζούσε σε μια ανάδοχη οικογένεια, ήταν ένα κορίτσι χωρίς ιστορία. Το γεγονός –κλασική υπόθεση αστυνομικού δελτίου –είχε αναστατώσει την κοινωνία. Ο δολοφόνος συνελήφθη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τον αντιμετώπισαν οι δικαστές προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις. Ακόμη και ο πρόεδρος Σαρκοζί άσκησε κριτική στις δικαστικές πρακτικές. Οι δικαστές αντέδρασαν και κατέβηκαν σε απεργία. Η αστυνομική υπόθεση «Λετισιά» έγινε τελικά μια κρατική υπόθεση. Ο συγγραφέας ανασυστήνει τη ζωή της Λετισιά. Και δείχνει πώς μια υπόθεση του αστυνομικού δελτίου γίνεται ιστορικό αντικείμενο με στόχο τις κοινωνικές συνθήκες στη Γαλλία του 21ου αιώνα, τη φτώχεια, τις ανισότητες, την ευάλωτη κατάσταση των παιδιών, τη βία κατά των γυναικών. «Σήμερα η ιστορία είναι αρκετά στέρεα και αρκετά δυνατή ώστε να ξανοιχτεί σε νέες εμπειρίες» είπε ο συγγραφέας σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα (9 Σεπτεμβρίου 2016). «Το να αφηγείσαι, μέσα από ποικίλες οπτικές γωνίες, το να ανασυστήνεις ατμόσφαιρες, το να επινοείς νέες μορφές, δεν βλέπω γιατί όλα αυτά αντίκεινται στις απαιτήσεις της μεθόδου. (…) Οι κοινωνικές επιστήμες, έτσι όπως ενσαρκώνονται σε ένα κείμενο, στοιχειοθετούν όχι μόνο λογοτεχνία αλλά και μια νέα λογοτεχνική μορφή. Κινητοποιώ τις κοινωνικές επιστήμες στο πλαίσιο ενός κειμένου: ιστορία, κοινωνιολογία, γεωγραφία, πολιτικές επιστήμες, ανθρωπολογία του καθημερινού. Το πιο σημαντικό μεθοδολογικό σημείο για εμένα είναι ότι οι επιστήμες μπορεί να οδηγήσουν σε μια λογοτεχνία. Μια δυνατότητα γραφής προσφέρεται στον ερευνητή και μια δυνατότητα κατανόησης στον συγγραφέα. Αξιοποιώ και τις δύο ευκαιρίες».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
