Μεταρρυθμιστική συμμαχία

Δεκαεννέα μήνες τώρα είμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς παραδοξολογίας. Στο πηδάλιο της εξουσίας βρίσκεται ένα κυβερνητικό λαϊκιστικό σχήμα ενώ η χώρα και η οικονομία έχουν ζωτική ανάγκη από ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Η δυσαρμονία αυτή εξηγεί τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε και την αδυναμία εξόδου από την κρίση. Η αποδιάρθρωση των παραγωγικών, οικονομικών, εμπορικών και τραπεζικών δραστηριοτήτων, η ερημοποίηση της αγοράς, η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, η καθίζηση των εισοδημάτων αποδεικνύουν ότι η αριστερο-ακροδεξιά συγκυβέρνηση είναι επιζήμια για την Ελλάδα, την κοινωνία, τους πολίτες.

Οι πολιτικές της αντιστρατεύονται τις πραγματικές ανάγκες του τόπου οδηγώντας τον σε περαιτέρω υστέρηση. Επιτείνουν την απόκλιση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Μας επιστρέφουν στο βαλκανικό παρελθόν. Η αποδοχή και η υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων δεν οφείλονται στην ξαφνική μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα. Ούτε αναιρούν τις προγενέστερες θέσεις των κυβερνώντων. Εξ ου και τα μέτρα που λαμβάνουν βρίθουν αντιφάσεων και στρεβλώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρωτοφανής υπερφορολόγηση. Αντιλαμβανόμενοι ότι η παραμονή τους στην εξουσία εξαρτάται από την τήρηση του προγράμματος, επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της αφαίμαξης των εισοδημάτων μισθωτών, συνταξιούχων, ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων.Στερούμενοι στοιχειώδους στρατηγικής, ακολουθούν την τακτική βλέποντας και κάνοντας. Ολη τους η σπουδή εξαντλείται στην εκταμίευση των δόσεων για να καλύψουν τις άμεσες δημοσιονομικές απαιτήσεις. Η συγκεκριμένη πρακτική εξυπηρετεί κοντόφθαλμες πολιτικές σκοπιμότητες. Πρωτίστως όμως δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη, για αναζωογόνηση της οικονομίας. Αντίθετα, ενισχύει τα διαρθρωτικά προβλήματα απομακρύνοντας την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα. Εξίσου αλλοπρόσαλλο φαινόμενο είναι ότι ακόμη και αρμόδιοι υπουργοί αντιτάσσονται στις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές με επιχειρήματα που ανασύρουν από την αντιμνημονιακή τους περίοδο, όπως οι περιπτώσεις των γερμανικών αποζημιώσεων και αποκρατικοποιήσεων.

Οι ανερμάτιστες αυτές συμπεριφορές επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου πολιτεύεται εκτός οικονομικής πραγματικότητας. Μοναδική της μέριμνα η εδραίωση και συντήρηση της κυριαρχίας της, καταφεύγοντας ακόμη και σε καθεστωτικές λογικές. Η διατήρηση της εξουσίας έγινε αυτοσκοπός. Ολες οι ενέργειες εκεί αποσκοπούν. Αποκαλυπτική είναι η προσπάθεια χειραγώγησης της ενημέρωσης. Ο Αλέξης Τσίπρας υποδύεται τον πρωθυπουργό, αδυνατώντας ωστόσο να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα καθήκοντά του και στις απαιτήσεις της διακυβέρνησης.

Συνεπώς οι δυνάμεις της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, αν θέλουν να φανούν χρήσιμες στη χώρα, οφείλουν να ξεπεράσουν τους κομματικούς εγωισμούς και τις μονομέρειες του παρελθόντος. Ο συγχρονισμός των δράσεων και των πρωτοβουλιών τους είναι εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να απαγκιστρωθούμε από μια αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση που μας καθηλώνει στην ακινησία και στο τέλμα. Καθίσταται λοιπόν επιβεβλημένη η διαμόρφωση ενός μεταρρυθμιστικού μετώπου που θα εδράζεται στην αναγκαιότητα κοινής κυβερνητικής προοπτικής και θα επικεντρώνεται στην υλοποίηση όλων εκείνων των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που μπορούν να αναζωογονήσουν τη χώρα και την ελληνική οικονομία.

Η έξοδος από την κρίση έχει ένα και μοναδικό προαπαιτούμενο: την υιοθέτηση νέων πολιτικών, νέων ιδεών, νέας κυβέρνησης που θα στηρίζονται σε μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να προσδώσει πολιτική υπόσταση σε μια μεταρρυθμιστική συμμαχία των δυνάμεων της ΝΔ, του ΠαΣοΚ και του Ποταμιού. Η αναζήτηση κοινών προσεγγίσεων και προτάσεων καθίσταται απαραίτητη για να βγει η Ελλάδα στο φως.

Ο κ. Λεωνίδας Γρηγοράκος είναι ανεξάρτητος βουλευτής Λακωνίας.