Ορισµένοι άνθρωποι είναι ανθρωπινότεροι των άλλων ανθρώπων. Εχουν περισσότερα δικαιώματα. Μην μπερδεύεστε σαν κουτορνίθια, αυτή δεν είναι μια ρατσιστική τοποθέτηση, είναι μια προοδευτική άποψη. Δεν μπορείς, κύριέ μου, να είσαι μπάτσος και να θέλεις να σε μεταχειρίζονται ως άνθρωπο. Ετσι τοποθετείται η επαναστατική Αριστερά, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Περπατάει ο ένστολος στον δρόμο, τον περικυκλώνουν οι υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον πλακώνουν στο ξύλο και τον στέλνουν στο νοσοκομείο.
Η στιγμή καθιστά ακόμη πιο ενδιαφέρουσα την επίθεση, ενδιαφέρουσα για ανάλυση. Στην Αθήνα γινόταν πορεία υπέρ των προσφύγων. Πολύ ανθρώπινο. Οσοι συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις έχουν μια κάποια ευαισθησία με τη βία –αν οι πορείες φέρνουν αποτελέσματα, είναι άλλο θέμα. Το θύμα της επίθεσης περπατούσε στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Μπενάκη και είχε ως καθήκον να ρυθμίσει την κυκλοφορία. Εργαζόμενος στην Τροχαία δηλαδή. Εργαζόμενος με γαλόνια, διοικητής της Τροχαίας Αθηνών. Τέσσερα άτομα τον περικύκλωσαν και τον έδειραν όλοι μαζί. Ακραία βία. Ακραία και ρατσιστική. Ενας άνθρωπος πήγε στο νοσοκομείο για τη στολή που φορούσε, κάτι ισοδύναμο με απόψεις επιπέδου «οι Πακιστανοί φέρνουν ηπατίτιδα», «οι Αφρικανοί βρωμάνε».
Αυτά τα τέσσερα άτοµα που έκαναν την επίθεση έχουν τη χρυσαυγίτικη νοοτροπία της γενίκευσης για ομάδες ανθρώπων. Επιπλέον θεωρούν ότι μπορούν να τιμωρήσουν και να εκδιώξουν εκείνους που δεν εγκρίνουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Το «εμείς δεν θέλουμε μπάτσους εδώ πέρα» είναι ταυτόσημο με το «όποιος θέλει πρόσφυγα, να τον πάρει σπίτι του». Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί αυτά τα άτομα της επαναστατικής Αριστεράς προστατεύονται από το κράτος. Δρουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή στην πόλη με συγκεκριμένο σχέδιο. Οταν δεν χτυπούν τον τροχονόμο, καίνε λεωφορεία.
Ο υπουργός που είναι επιφορτισμένος με την Προστασία του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, σε μια στιγμή σπάνια για τους συντρόφους του, καταδίκασε τα επεισόδια και είπε ότι ξεκίνησαν έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών. Τα άτομα αυτά χάνονται μέσα στη χοάνη της ανομίας που αποτελεί το χαρακτηριστικό της πρωτεύουσας. Οι αναρχοαυτόνομοι, αντιεξουσιαστές, οι συνήθεις ύποπτοι, ή όπως αλλιώς αποκαλούνται, έχουν κάνει κατάληψη σε μια ολόκληρη ζώνη και επιβάλλουν την άποψή τους με καταστροφές και επιθέσεις. Πώς θα αντιδρούσε το κράτος άραγε αν παρόμοια συμπεριφορά καταγραφόταν από εκπροσώπους της άκρας Δεξιάς;
Ας επιχειρήσουµε µια προσοµοίωση. Ναζί συγκεντρώνονται συστηματικά σε μια γειτονιά της Αθήνας. Επί χρόνια δέρνουν όσους έχουν άλλο χρώμα δέρματος και καταστρέφουν επιλεκτικά αυτοκίνητα αλλοδαπών. Θα πείτε ότι οι ξένοι δεν επιτίθενται στον κόσμο. Ούτε ο υπάλληλος της Τροχαίας επιτίθεται. Θα πείτε ότι το λεωφορείο δεν είναι κανενός. Το λεωφορείο ανήκει σε όλους. Δυνητικά θα είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος όλος, ζητώντας να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι Ναζί που προκαλούν ζημιές. Για τους συνήθεις ύποπτους της Αριστεράς υπάρχει μια ανοχή, να διαθέτουν κάποια ιδεολογική ανωτερότητα και ηθικό πλεονέκτημα. Δεν ξέρουμε αν θα βρεθούν οι τέσσερις δράστες της επίθεσης στον τροχονόμο, ξέρουμε όμως ότι οι εμπρηστές των μέσων μαζικής μεταφοράς κυκλοφορούν ανεμπόδιστα, φτιάχνοντας μια παράδοση επιθέσεων στην οδό Πατησίων.
Η δήλωση με την οποία ο υπουργός καταδίκαζε την επίθεση στον διοικητή της Τροχαίας Αθηνών μάς υπενθυμίζει ένα πράγμα, ότι ο υπουργός κυβερνά με ανθρώπους που αποδέχονται τη βία, την επικροτούν, την υποστηρίζουν. Ο Τόσκας κυβερνά μαζί με ανθρώπους που είναι λίγο πιο άνθρωποι από τους υπόλοιπους και θεωρούν ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να τρώνε ξύλο από την Αστυνομία, όμως οι συνήθεις ύποπτοι έχουν δικαίωμα να δέρνουν αστυνομικούς. Τι δείχνει αυτό; Την έλλειψη κανόνων και δεοντολογίας. l keza@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
