Ο αξιότιμος κ. Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων κλπ φαίνεται ότι διαθέτει, πέρα από τα τυπικά προσόντα ενός Υπουργού Παιδείας, εξαιρετικά υψηλό βαθμό ευφυίας και τρομερό (ας μου επιτραπεί το επίθετο) αίσθημα χιούμορ. Αυτή η υπουργική χιουμοριστική διάθεση φανερώθηκε, για άλλη μια φορά, όταν, προχθές σε συνέντευξη Τύπου, μαζί με τα όσα σχετικά εξήγγειλε για τη νέα σχολική/ ακαδημαϊκή χρονιά, την «κανονικότητα» που επιστρέφει (από πού άραγε;) στη χώρα μας κλπ, «ζήτησε να μην γίνουν η εκπαίδευση και τα σχολεία αντικείμενο κομματικής αντιδικίας». Με άλλα λόγια ο κ. Υπουργός ζήτησε η πολλαπλώς σοβούσα κομματική αντιδικία να μείνει έξω από τα σχολειά, να καθήσει στο προαύλιο και να μη μπει στις τάξεις ή στα αμφιθέατρα.
Καθώς μήνες τώρα παρακολουθούμε τις ανενδοίαστες κομματικές /κυβερνητικές επεμβάσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, έχουμε δει τις πρόσφατες επιλογές των σχολικών συμβούλων, του φασιστικού τύπου επεμβάσεις στις διοικήσεις των ΑΕΙ, τις ενθαρρυντικές χειρονομίες για καταλήψεις (προς χάριν της «αριστερής» ιδεολογίας), τις αναίσχυντες και επικίνδυνες τροποποιήσεις για την εκλογή των πανεπιστημιακών δασκάλων, την ευθεία επίθεση στην ποιότητα της γνώσης, τις υψηλής αισθητικής παιδευτικές διακηρύξεις κυρίων και κυριών, τις ολοφάνερες κινήσεις για την κομματικοποίηση της παιδείας, την σχεδόν παρακώλυση της γνώσης κλπ, η παράκληση του κυρίου Υπουργού να μείνει η κομματική αντιδικία έξω από την παιδεία μόνο ως επίδειξη υψηλού χιουμορ μπορει να εκληφθεί. Ενός, όμως, κατάμαυρου χιούμορ.
Χρόνια τώρα η Παιδεία υβρίζεται, προσβάλλεται και καταρρακώνεται με διάφορους τρόπους. Το ανώτατα παιδευτικά προστάγματα σχεδόν όλων των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης υπήρξαν «όσο λιγότερα, τοσο καλύτερα», «όσο χαμηλότερα, τόσο βολικότερα». Παρακολουθούμε χρόνια αυτή την κατάπτωση της εθνικής Παιδείας, παρά το γεγονός ότι διαθετουμε λαμπρούς δασκάλους όλων των βαθμίδων. Λαμπρούς και πολλούς, που πάντα βρισκουν τρόπο να στέκονται απέναντι στα κομματικά φερέφωνα. Απέναντι σε αυτά τα κλυμβαλα που ηχουν στην διαπασών σε αμφιθέατρα και σε σχολικές αίθουσες. Η Παιδεία μας ουδέποτε αφεθηκε στην ανεξαρτησία της. Ουδεποτε αφέθηκε στο έργο της. Ουδέποτε υπήρξε μακρια από κομματικές επεμβασεις, ολων των αποχρώσεων. Δεν έχουμε λησμονήσει την πασοκική παιδευτική υβρι, τις νεοφιλελεύθερες ανοησίες, τους πολλούς μικρούς /μικρονοϊκούς υπουργούς και υπουργίνες της ελληνικής εκπαίδευσης. Σήμερα όμως τα πράγματα, οπως δειχνουν τα μέχρι τώρα λογια και έργα των συριζέων υπουργών της Παιδείας, μοιαζουν να έχουν ξεπερασει ολες τις προηγούμενες ανοησίες και ανομίες. Δείχνουν επερχόμενο κίνδυνο. Ο χαρακτηρας τους είναι ολοκληρωτικός.
Σήμερα η ήδη λερωμένη Παιδεία λοιδορίζεται με λόγια και έργα ανθρώπων εχθρικών σε κάθε καινοτομία παιδευτική και μορφωτική. Λερωνεται με λόγια και έργα που μυρίζουν ζντανοφικού τύπου εποχές. Μη πάμε μακριά: ας κοιτάξουμε την πολλαπλώς διακηρυγμενη παιδευτικη και μορφωτική ιδεολογία, τις καταφωρες κομματικές επεμβασεις των δύο μέχρι τώρα υπουργων Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ας δούμε τις λαθραίες ή τις φανερές κινήσεις τους όχι για κομματική πλέον επέμβαση στην Παιδεία αλλα για την εγκαθίδρυση ενος αντιδημοκρατικού παιδευτικού συστήματος. Αν προσέξουμε καλά τα λόγια και τα έργα τους τότε θα δούμε οτι το χιούμορ, λογου χάρη, τα αστεία του κ. Υπουργού δεν είναι για να μας διασκεδάσουν. Είναι αστεία μακάβρια.
* Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας
