Περιέγραφα πριν από 20 χρόνια σε αυτή τη στήλη πώς βαθμιαία η απερίσκεπτη και ολέθρια πολιτική που ακολουθήθηκε σε βάρος της υγείας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, και με την ενθουσιώδη στήριξη από τη συνδικαλιστική ηγεσία κάθε ιδεολογικού χρώματος, πήρε εγκληματικές διαστάσεις όταν αναδείχθηκε στην κυβέρνηση για πρώτη φορά η Αριστερά επί ΠαΣοΚ με την εφαρμογή πλήθους νέων «προοδευτικών» ιδεών για την απομύζηση των Ταμείων. Ιδού μερικές από αυτές που ανέδειξα σε αυτό το άρθρο: «Αρχισε η ένταξη στο ΙΚΑ και στα άλλα ισχυρά Ταμεία όπως το ΝΑΤ διαφόρων επαγγελματικών ομάδων που δεν ήταν ασφαλισμένες, αλλά χωρίς το κράτος να καλύπτει τις πρόσθετες πληρωμές με ισόποσες επιχορηγήσεις. Μας ήλθαν και διάφοροι ομογενείς από Αίγυπτο, Κύπρο, Κωνσταντινούπολη, ανατολικές χώρες χωρίς να έχουν πού την κεφαλήν κλίναι και χωρίς να απαιτεί η κυβέρνηση από αυτές τα ασφάλιστρα που είχαν πληρώσει ως εκεί ασφαλισμένοι.
Και να σταματούσε εδώ η εγκληματική αυτή δραστηριότητα καλά θα ‘ταν. Οι κυβερνήσεις, όμως, άρχισαν να χαρίζουν τις οφειλόμενες στα Ταμεία εργοδοτικές εισφορές αλλά και τις παρακρατούμενες από τους εργοδότες εργατικές εισφορές, νομιμοποιώντας έτσι την υπεξαίρεσή τους, που είναι ποινικό αδίκημα. Ετσι φυσικό ήταν οι μεγαλύτεροι οφειλέτες των Ταμείων να αναδειχτούν οι κρατικοί οργανισμοί, οι ΔΕΚΟ και οι ποδοσφαιρικές ομάδες. Δηλαδή, οι προνομιούχες τάξεις που παρανομούν χωρίς συνέπειες και συμπεριφέρονται σαν στρατός κατοχής. Και δυστυχώς πάλι ούτε εξέγερση ασφαλισμένων είδαμε ποτέ, ούτε οι συνδικαλιστές προέβησαν σε καταλήψεις για να περιφρουρήσουν το υστέρημα του κάθε μεροκαματιάρη που καταβάλλει για να πάρει κάποτε μια συνταξούλα, ούτε τα ΜΜΕ προσπάθησαν να ανοίξουν τα μάτια των θυμάτων. Αντίθετα, υποστήριζαν ενθουσιωδώς την επέκταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, ώστε να δίνεται πρόωρη σύνταξη, ταχύτερη συνταξιοδότηση των γυναικών, τα πλασματικά χρόνια ασφαλίσεως χωρίς ανάλογες κρατήσεις, το όργιο των αναπηρικών συντάξεων ακόμα και σε εν ενεργεία ποδοσφαιριστές και άλλα ανάλογα κόλπα, τα οποία απογύμνωναν ακόμα περισσότερο τα Ταμεία, ενώ η πάντα «ευαίσθητη» προοδευτική δημοσιογραφία υποστηρίζει με κάθε τρόπο τον περιορισμό των γεννήσεων, τις εκτρώσεις και την αθρόα εισροή αλλοδαπών ανέργων, οι οποίοι χωρίς ασφάλιση και χωρίς πληρωμή ασφαλίστρων συμβάλλουν στην πορεία προς τη χρεοκοπία ολόκληρου του ασφαλιστικού συστήματος.
Μια πρώτη προσπάθεια σωτηρίας που έγινε επί Νέας Δημοκρατίας κατασυκοφαντήθηκε ως απάνθρωπη, με την υπόσχεση ότι μόλις έλθει το ΠαΣοΚ στην εξουσία θα την καταργήσει. Ευτυχώς δεν καταργήθηκαν τα μέτρα Σουφλιά και Σιούφα, που έσωσαν τότε τα Ταμεία, αλλά για λίγο καιρό. Και τώρα που έχουμε πια φτάσει στα πρόθυρα της καταστροφής και οι κ.κ. Σπράος και Τήνιος προβαίνουν στην έντιμη αλλά ωμή διάγνωση του προχωρημένου καρκίνου και προτείνουν σωτήριες χειρουργικές επεμβάσεις πριν από την οριστική παύση πληρωμής κάθε συντάξεως, ήρθαν οι ως τώρα αδρανήσαντες συνδικαλιστές και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που φέρουν μαζί με το ΠαΣοΚ ακέραια την ευθύνη αυτού του καταντήματος, να καταδικάζουν ως απάνθρωπους εκείνους που τόλμησαν να αποκαλύψουν την αλήθεια και υπέδειξαν κάποιες από τις απομένουσες λύσεις σωτηρίας». («Το Βήμα», 26.10.1997)

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ