Η απονομή του δικαίου σε λυκοφωτική κατάσταση

Εχοντας διανύσει μια πορεία περίπου 30 ετών στα δικαστήρια της χώρας και κουβαλώντας μια οικογενειακή παράδοση στα νομικά δρώμενα της πατρίδας μας από το 1941, αισθάνομαι το χρέος να καταγράψω σύντομα και δημόσια –κατά την υποκειμενική μου κρίση –τι σημαντικό έχει συμβεί στον χώρο της Δικαιοσύνης κατά την περίοδο της νέας διακυβέρνησης.

Υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Νίκος Παρασκευόπουλος, πανεπιστημιακός, με υψηλό επιστημονικό φορτίο, θεσμικός εγγυητής της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, κατά την επιλογή των αντιπροέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, με πρωτοφανή –ιστορικά –βαθιά περιφρόνηση της δικαστικής επετηρίδας, εξέπεμψε –θεσμικά απροκάλυπτα –το μήνυμα ότι βασική προϋπόθεση της υπηρεσιακής ανέλιξης δεν είναι η επιστημονική αρτιότητα και το δικαστικό ήθος σε συνδυασμό με την αρχαιότητα αλλά η άνευ αρχών εμπιστοσύνη του Υπουργικού Συμβουλίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι επελέγησαν και άριστοι δικαστές ως αντιπρόεδροι.

Σύμφωνα με το άρθρο 99 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών, ο υπουργός Δικαιοσύνης είναι αρμόδιος για την άσκηση πειθαρχικής δίωξης για όλους τους δικαστικούς. Η άνω υπουργική δυνατότητα ασκείται διαχρονικά με εξαιρετική φειδώ γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να πληγεί η δικαστική ανεξαρτησία. Στις ημέρες μας παρατηρείται το αρνητικό φαινόμενο να ελέγχονται πειθαρχικά ανακριτές από τον υπουργό Δικαιοσύνης επειδή π.χ. καθυστερούν –κατά την κρίση του –να ερευνήσουν δικογραφία στην οποία φέρεται ότι εμπλέκεται ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού που ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση. Οταν τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα της Δικαιοσύνης υποκαθίστανται από την εκτελεστική εξουσία, τότε έχουμε να κάνουμε με αντιθεσμική μάστιγα, με έρπη στην απονομή της Δικαιοσύνης.

Στις ιδεολογικές συντεταγμένες του υπουργού Δικαιοσύνης είναι η μάχη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς. Τελικά με τις πράξεις του αποδεικνύει ότι η πραγματικότητα είναι πιο τρομακτική από τα φαντάσματα: θεσπίζει τη δυνατότητα οι πολιτικοί να κατέχουν μετοχές και να συμμετέχουν στα διοικητικά συμβόλαια offshore εταιρειών οι οποίες εδρεύουν σε συνεργάσιμους φορολογικούς παραδείσους, αποποινικοποιώντας αναδρομικά, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ποινικού Κώδικα, συμπεριφορές που συνιστούν τον ορισμό της πολιτικής διαφθοράς.

Με τροπολογία ο υπουργός Δικαιοσύνης επιχειρεί να διασκεδάσει το πλήγμα που δέχθηκε η αντισυστημική ηθικολογία του θεσπίζοντας: «Το άρθρο 178 του Ν. 4389/2016 (η διάταξη πλυντήριο-λεύκανση) καταργείται από τότε που τέθηκε σε ισχύ». Γίνεται μια απρόσφορη απόπειρα, εν γνώσει του, με αυτόν τον τρόπο να ακυρωθεί η δικαϊκή αρχή της αναδρομικότητας του επιεικέστερου νόμου, γνωρίζοντας βέβαια εκ των προτέρων ως καθηγητής ότι κάτι τέτοιο νομολογιακά δεν έχει πιθανότητες ευδοκίμησης (ΑΠ 1308/2003, ΑΠ 1307/2002). Συγκεκριμένα είναι συνταγματικά ανεπίτρεπτη και παραβιάζεται το άρθρο 15, παρ. 1, του υπερνομοθετικής ισχύος Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα,που προβλέπει ότι «εάν, μετά τη διάπραξη του ποινικού αδικήματος, ο νόμος προβλέπει την επιβολή ελαφρύτερης ποινής ο δράστης επωφελείται από αυτήν». Με απλά λόγια, κάποιοι πολιτικοί αναδρομικά ελευκάνθησαν με τη διάταξη Παρασκευόπουλου και επιχειρείται να πλανηθούν οι πολίτες ότι με τη νεοπαγή τροπολογία δήθεν θα καταργηθεί η αναδρομικότητα του νόμου-πλυντηρίου.

Αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, ο κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, πρώην εισαγγελέας, με αυτάρεσκη ρητορική περί του ηθικού πλεονεκτήματός του, καταγγέλλεται από την εν ενεργεία εισαγγελέα Εφετών κυρία Γεωργία Τσατάνη ότι την απείλησε κατά την ενάσκηση των καθηκόντων της.

Για πρώτη φορά στα δικαστικά τεκταινόμενα γνωστός δημοσιογράφος σε έγκριτη κυριακάτικη εφημερίδα αναφέρει ότι άκουσε τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης να συνομιλεί με Εισαγγελέα και να τον προτρέπει να ορίσει για τον χειρισμό, οικονομικής φύσεως, δικογραφίας εισαγγελέα της αρεσκείας του και δεν διαψεύστηκε το δημοσίευμα.

Την αλήθεια των άνω περιστατικών ελπίζω να διερευνήσουν οι αρμόδιοι δικαιοδοτικοί σχηματισμοί, το βέβαιον όμως είναι ότι, όταν ασκούνται ποινικές διώξεις για απιστία για δάνεια εξυπηρετούμενα σε βάρος προσώπων μη αρεστών στην εξουσία, κατά παρέκκλιση της νομολογίας του Αρείου Πάγου, όταν προαναγγέλλονται διώξεις ενοχλητικών εκδοτών, τότε νομιμοποιούμαι να συλλογιστώ ότι ορισμένοι ταγοί της Δικαιοσύνης οδηγούν την απονομή του Δικαίου σε λυκοφωτική κατάσταση.

Ο κ. Μιχάλης Δημητρακόπουλος είναι δικηγόρος.