Ανοιχτή επιστολή προς τον Aλ. Τσίπρα

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,

Οπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει, σημειώνεται μια αισθητή μεταστροφή των προς το πρόσωπό σας αισθημάτων μου.

Στην τελευταία επιστολή μου η προσφώνηση ήταν απλώς «Κύριε Πρόεδρε». Προσθέτω τώρα και τη βαρυσήμαντη λέξη «Αγαπητέ». Η μεταστροφή αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι, ως προκύπτει από τις δηλώσεις σας, είμαστε ομοιοπαθείς! Και, ως γνωστόν, μεταξύ ομοιοπαθών αμοιβαία κατανόηση και συμπάθεια…

Δεν υπήρξατε μόνο εσείς θύμα αυταπατών. Πολλές και επικίνδυνες αυταπάτες σημάδεψαν και τη δική μου πορεία. Τις πλήρωσα ακριβά, όπως τις πλήρωσαν ακριβά και όλοι οι παλιοί σύντροφοί μου. Το δυστύχημα όμως είναι ότι τις πλήρωσε ακριβά και η χώρα…

Στη δημόσια παραδοχή σας για τις αυταπάτες δεν διευκρινίζετε ωστόσο ποιες ακριβώς ήταν αυτές, αν πληρώσατε γι’ αυτές ή ο λογαριασμός πήγε μόνο στους πολίτες, που δεν φταίνε βέβαια σε τίποτα για τις δικές σας αυταπάτες… Είναι όμως προφανές ότι απαλλαγήκατε από την αυταπάτη ότι μπορούσατε λ.χ. να σκίσετε τα μνημόνια, να διώξετε την τρόικα, να καταργήσετε τον ΕΝΦΙΑ, να χορέψετε την Ευρώπη στο ταψί, να καθορίσετε το ύψος μισθών και συντάξεων κατά το δοκούν κ.τ.λ. Αλλά ενώ είναι πλέον γνωστό από ποιες αυταπάτες απαλλαγήκατε, άγνωστο παραμένει πόσες και ποιες ακριβώς αυταπάτες συνεχίζουν να σας ταλαιπωρούν. Νομίζω ότι τρεις είναι κυρίως οι αυταπάτες που παραμένουν.

α) Η αυταπάτη ότι μπορείτε να πραγματοποιήσετε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μιας υπανάπτυκτης και καθυστερημένης χώρας όπως η δική μας.

Οι παραμορφωτικοί φακοί που φοράτε δεν σας επιτρέπουν να δείτε ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά τώρα μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στη Γη. Στη θανάσιμη σύγκρουσή του με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» που κράτησε ολόκληρο σχεδόν τον 20ό αιώνα βγήκε νικητής και πλέον, χωρίς αντίπαλο δέος, συνεχίζει ακάθεκτος την επέλαση για παγκόσμια κυριαρχία.

Είναι γνωστές οι πληγές του καπιταλισμού, όμως εσείς μένετε μόνο σ’ αυτές. Αν ρίξετε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη, θα διαπιστώσετε ότι όπου αναπτυγμένος καπιταλισμός εκεί και περισσότερη ελευθερία και ευημερία για τους εργαζομένους. Αντίθετα, όπου κρατισμός, αφόρητη καταπίεση, εξαθλίωση και ταπείνωση.

Χτυπητό παράδειγμα η Βενεζουέλα, την οποία μέχρι πρότινος προβάλλατε ως παράδειγμα προς μίμηση.

Συνεχίζετε να έχετε την αυταπάτη ότι αναπόφευκτα ο σοσιαλισμός θα διαδεχθεί τον καπιταλισμό. Οτι ο σοσιαλισμός είναι το «φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας». Και ούτε καν σαν φευγαλέα σκέψη περνάει απ’ το μυαλό σας η ιδέα ότι φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί κάλλιστα να είναι η ρομποτική κοινωνία, με τις πραγματικά συνταρακτικές, επαναστατικές ανατροπές που συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία, για την παγκόσμια κοινότητα.

β) Η αυταπάτη ότι μπορείτε απλώς και μόνο πατώντας ένα κουμπί να απογειώσετε την οικονομία.

Με όλον τον σεβασμό στο αξίωμά σας, οφείλω να σας πω χωρίς περιστροφές ότι δεν έχετε ιδέα για το πώς λειτουργεί και πώς αναπτύσσεται μια οικονομία στον σύγχρονο κόσμο.

Η θεωρία σας για το «ελατήριο» δείχνει ότι έχετε πλήρη άγνοια για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας.

Οφείλετε να αντιληφθείτε ότι αν δεν αλλάξετε οικονομική πολιτική η ανάπτυξη της οικονομίας θα παραμείνει όνειρο απατηλό, όσα ελατήρια και αν πατήσετε. Να αντιληφθείτε ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του να πετύχει, ότι η αποτυχία είναι αναπόφευκτη όσο προσπαθεί μόνο η μισή Ελλάδα με την άλλη μισή απέναντι. Απαιτείται πανεθνική, ομόθυμη, συντονισμένη προσπάθεια όλων των Ελλήνων.

Επιβάλλεται ως εκ τούτου να αποδεχθείτε την πρόταση του προέδρου της Ενωσης Κεντρώων, του κ. Λεβέντη, και να στηρίξετε με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» και ορισμένου χρόνου, αποτελούμενη από ικανούς και έντιμους τεχνοκράτες.

Είναι ο μόνος τρόπος να ανοίξει ο δρόμος για τον ριζικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας. Εκσυγχρονισμό οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, διοικητικό, χωρίς τον οποίο δεν έχουμε καμία ελπίδα να επιβιώσουμε στον σύγχρονο κόσμο. Μόλις λήξει ο ορισμένος αυτός χρόνος, πάρτε πάλι στα χέρια σας τη διακυβέρνηση της χώρας, εφαρμόστε ό,τι από το πρόγραμμά σας είναι εφαρμόσιμο και στο τέλος της τετραετίας ας κρίνει τους πάντες ο λαός.

Πέραν όμως τούτων, υπάρχει ένας ακόμη εξαιρετικά σοβαρός λόγος να αποδεχθείτε την πρόταση του κ. Λεβέντη.

Κατά τη γνώμη μου, και είθε να πέφτω έξω, αργά αλλά σταθερά, και στον βαθμό που θα διαψεύδονται οριστικά οι μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήσατε στον λαό, η χώρα μας οδεύει προς το σημείο μηδέν. Και σημείο μηδέν σημαίνει κοινωνική έκρηξη, ακυβερνησία και χάος ή μια εθνική περιπέτεια.

Οι ευθύνες σας είναι ιστορικές, οφείλετε πάση θυσία να προλάβετε αυτή την εξέλιξη που σημαίνει εθνική καταστροφή. Για την οποία δεν θα πληρώσετε μόνο εσείς αλλά, δυστυχώς, ολόκληρη η χώρα.

γ) Τρίτη και ίσως η πιο επικίνδυνη αυταπάτη είναι να πιστεύετε ότι έχετε πλέον απαλλαγεί από τις αυταπάτες. Είναι εξαιρετικά απίθανο να απαλλαγείτε κάποια στιγμή απ’ αυτή την αυταπάτη, ούτε ένα στο εκατομμύριο, που θα ‘λεγε και ο κ. Φλαμπουράρης…

Γράφω τις γραμμές αυτές κινούμενος από την αυταπάτη ότι μπορώ να σας βοηθήσω να απαλλαγείτε από τις αυταπάτες…

Αν και πρόκειται για καθαρή αυταπάτη, συνεχίζω γιατί θέλω να ελπίζω.

Εστω απεγνωσμένα, έστω απελπισμένα, θέλω να ελπίζω. Θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα απαλλαγείτε από τις αυταπάτες σας, θα προσγειωθείτε έστω και ανώμαλα στη σύγχρονη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα. Θέλω να ελπίζω ότι η πολιτική παρουσία σας δεν θα αποβεί μοιραία για τη χώρα.

Αν τα καταφέρετε, σας περιμένει η εθνική αναγνώριση και ευγνωμοσύνη. Διαφορετικά η αποτυχία σας είναι προδιαγεγραμμένη. Σας περιμένει η ιστορική καταδίκη και καταφρόνηση.

Και θα είναι κρίμα και για σας και για τη χώρα.

Ενας ομοιοπαθής που όμως πλήρωσε για τις αυταπάτες του…

Ο κ. Τάκης Λαζαρίδης είναι συγγραφέας.