Το επταήμερο του Διόδωρου

Πάμε καλά, ημερολόγιό μου: είχα βαρεθεί να ακούω έπειτα από κάθε εκλογική αναμέτρηση τους νικητές να λένε «είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων» –για τούτο με εντυπωσίασε η ειλικρίνεια του εξ επιλαχόντων βουλευτή Γιώργου Κυρίτση που δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο «για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους «μενουμευρωπαίους», και αυτό ακριβώς κάνει».

Επιτέλους, ιδού ο ειλικρινής πολιτικός που παραδέχεται πως τον ενδιαφέρει η εκλογική πελατεία του και όχι η κοινωνία, το έθνος, το δημόσιο συμφέρον, και άλλα τέτοια ιδεολογικά άδεια πουκάμισα.

Μεγάλο μίσος φανερώνει αυτό το περιφρονητικό «μενουμευρωπαίοι», κατά το ξεφτισμένο «ευρωλιγούρηδες», για όσους διαδηλώναμε πέρυσι το καλοκαίρι ενάντια στη βαρουφάκειο διαπραγμάτευση· δικαιολογημένα: οι προδότες μενουμευρωπαίοι, η «εσωτερική τρόικα» κατά άλλη περιγραφή, και οι εξωτερικοί εχθροί στέρησαν από τον Γιώργο Κυρίτση και τους συντρόφους του τη δυνατότητα να κάνουν την πολιτική τους βούληση πράξη.

Οι μενουμευρωπαίοι είναι οι εμιγκρέδες του 1789, είναι οι «λευκοί» του 1917 που όμως αντί να ξεκουμπιστούν να φύγουν, έμειναν εδώ και δυσκόλεψαν το ιστορικό έργο της αριστεροδεξιάς, εθνικιστικοδιεθνιστικής, ρατσιστικοαντιρατσιστικής, πλουτοκρατοπρολεταριακής κυβέρνησης. Η οποία είχε ιστορικό προορισμό να μας φορέσει τον ζουρλομανδύα του ΣΥΡΙΖΑ του 4% και των ΑΝΕΛ του 3%, των κομμάτων που ανέδειξαν ως κορυφαία στελέχη τους όχι μόνο τον ίδιο τον κ. Κυρίτση αλλά και τον Βαρουφάκη των μαγνητοφώνων, την Κωνσταντοπούλου και τη Ραχήλ των κάγκελων, τον Λαφαζάνη του ριφιφί και τον Νικολόπουλο των πουσταριών.

Εμείς οι άθλιοι μενουμευρωπαίοι πρέπει να σηκώσουμε λοιπόν τα βάρη –γιατί αν δεν ήμασταν εμείς, η κυβέρνηση δεν θα είχε ξεβρακωθεί το τραγικό διήμερο 12-13 Ιουλίου 2015 και δεν θα έτρεχε μετά να διαπραγματεύεται στα πολυτελή δωμάτια του «Χίλτον» την τιμή της, την πολιτική και τη χρηματική, για να μείνει στην εξουσία –στην οποία με τόσα ψέματα και στην κορυφή τέτοιου κύματος βίας είχε φθάσει.

Τα λέει από το ύψος της αξίας του αυτά ο βουλευτής Κυρίτσης: ακόμη και αν δεν δεχθούμε τον υπολογισμό του Γιάννη Στουρνάρα (πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κόστισε στη χώρα 89 δισεκατομμύρια) αλλά τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς του Lisbon Council που εκτιμά σε 25% του ΑΕΠ, 45 δισεκατομμύρια ευρώ, με απλή διαίρεση βρίσκουμε πως η εκλογή καθενός από τους 153 βουλευτές της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησης (του κ. Κυρίτση περιλαμβανομένου πλέον) κόστισε 300 εκατομμύρια ευρώ.

Δεν φαντάζομαι να υπάρχει ασφαλιστική εταιρεία που θα δεχόταν να του κάνει ασφάλεια για τέτοιο ποσό –και έρχεται τώρα ο υπερεκτιμημένος κ. Κυρίτσης να μας πει πως το 75% αυτού που άφησε το κόμμα του ως «πλούτο» το μοιράζει δικαιότερα.

Και αναρωτιέμαι: τι είναι τα ψωροχιλιάρικα που δεν έδινε συνδρομή (και τα διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ) η εκ νέου αποσκιρτήσασα Σοφία Σακοράφα μπροστά στα 300 εκατομμύρια που μας κόστισε ο κ. Κυρίτσης; Αλλωστε η νυν ρίψασπις και πρώην ριψάκοντις ευρωβουλεύτρια είναι στην πηγή των δεινών της χώρας: ήταν από τους πρώτους/ες αντιμνημονιακούς/ές που αποχώρησαν το 2010 από το ΠαΣοΚ και άνοιξε τον πάτο του απύθμενου βαρελιού που κατάπιε δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων για να εκλέγονται νέες εθνοσωτήριες πλειοψηφίες.

Οχιές και νενέκοι

Αλλά ας μη στενοχωριέται: μπορεί χρηματικά να υστερεί, αλλά ηθικά και διανοητικά είναι στο ίδιο ύψος –όχι σαν αυτή τη Βασιλική Κατριβάνου που παραιτήθηκε για να του δώσει τη θέση της αντί να παίζει την ιλαρή τραγωδία του «θρηνώ αλλά ψηφίζω» ή το θρασύδειλο έπος του «τιμωρώ τους μενουμευρωπαίους.

Του φόρτωσε τα 300 εκατομμύρια ευρώ της –τιμή του και καμάρι του, δικαιούται πια να μας βρίζει και να μας τιμωρεί. Αλλά δεν θα ήταν απλούστερο να μπει κουτάκι στη φορολογική δήλωση, να τσεκάρουμε «ναι» ή «όχι» στην ερώτηση «τι ψηφίσατε στο δημοψήφισμα;», αντί να ψηφίζονται τόσοι πολύπλοκοι φορολογικοί νόμοι;

Αναρωτιέμαι όμως: αν στην Ελλάδα είχαμε τελικό μεταξύ των ελλήνων ομολόγων τους, δηλαδή Πάνου Καμμένου και Γιάννη Τσιρώνη, ποιον άραγε από τα δύο συντροφάκια θα έπρεπε να ψηφίσω; Σε τι διαφέρουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των κυβερνώντων οικολόγων από τους κυβερνώντες ακροδεξιούς;

Σε τίποτα, μας ενημέρωσε ο Πρόεδρος της Βουλής που έσπευσε να συμπαραταχθεί με τον στρατηλάτη Πάνο Καμμένο στα περί «αντισυνταγματικότητας» της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά. Διότι εγώ κατανοώ την, στα καλά καθούμενα, παρέμβαση του Νίκου Βούτση σαν απάντηση στα σενάρια περί κεντροαριστερών ανοιγμάτων της κυβέρνησης –«προτιμώ τους ακροδεξιούς», δηλώνει. Μου δημιούργησε την εντύπωση πως στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ συγκρούονται για το θέμα αυτό.

Προφανώς, η σύγκρουση δεν είναι ιδεολογική –τα έχει ξεπεράσει αυτά το κόμμα του κ. Κυρίτση –αλλά έχει να κάνει με οφίκια: νέοι συνέταιροι, σημαίνει ξαναμοίρασμα των θέσεων της εξουσίας. Τι θα απογίνουν όλοι αυτοί οι βουλευτές των 300.000.000 ευρώ που περιμένουν να γίνουν υπουργοί; Θα τους πάρουν την μπουκιά από το στόμα διάφοροι πρώην υπουργοί του ΠαΣοΚ;

Φοβάται η εξουσία, ημερολόγιό μου. Φοβάται γιατί θυμάται πώς έφθασε στην Ηρώδου Αττικού, με ποιες πράξεις και ποια λόγια. Αυτό εξηγεί και την επιθετικότητα του Γιώργου Κυρίτση. Φοβάται πως αυτοί που ψήφισαν «ΟΧΙ» μπορεί να γίνουν οχιές και να τον δαγκώσουν –για τούτο πρέπει να καλλιεργεί το μίσος τους κατά των νενέκων μενουμευρωπαίων.