Σίγουρα η οικονομία θα ανασάνει μερικώς με το «σχεδόν κλείσιμο» της αξιολόγησης. Ήδη, το κόστος δανεισμού του 10ετούς ελληνικού ομολόγου μειώθηκε περίπου κατά 1,3 ποσοστιαία μονάδα από το Eurogroup της 9ης Μαΐου μέχρι και σήμερα. Όμως, το ΔΝΤ επέμεινε να πιέζει, τουλάχιστον εως σήμερα, για μεγάλη απομείωση χρέους η οποία τώρα δυστυχώς μετατίθεται για μετά τις εκλογές στην Γερμανία το 2017. Μάλιστα, το ΔΝΤ έδωσε στη δημοσιότητα ένα κείμενο το οποίο μεταξύ άλλων οδηγούσε στα εξής εντυπωσιακά συμπεράσματα:

1. Μία αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ οδηγεί σε στατιστικά σημαντική αύξηση (προσοχή: όχι μείωση!) του κόστους δανεισμού μέχρι και 0,25 ποσοστιαίες μονάδες.
2. Το «κούρεμα» του χρέους μέχρι και 10 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ οδηγεί σε σημαντική μείωση στο κόστος δανεισμού μέχρι και 1,2 ποσοστιαίες μονάδες.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω;
Εαν ληφθεί τοις μετρητοίς το πρώτο συμπέρασμα της ανάλυσης, η επιμονή του Eurogroup σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2018 θα «φρενάρει» την όποια μείωση του κόστους δανεισμού μας η οποία θα προέλθει από την «ευφορία» των επενδυτών ως προς την συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Τρόικα!
Επιπλέον, το δεύτερο συμπέρασμα της ανάλυσης καταδεικνύει την μεγάλη ευκαιρία που απωλέσθη σε σχέση με την αξιοποίηση ενδεχόμενου κουρέματος του ελληνικού χρέους. Και τούτο επειδή ένα ενδεχόμενο κούρεμα θα αποτελούσε «καταλύτη» κατάρρευσης του ελληνικού κόστους δανεισμού. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι προς το συμφέρον όλων το ελληνικό κόστος δανεισμού να μειωθεί το συντομότερο δυνατό;
Εδώ λοιπόν τίθεται εύλογα το ερώτημα: Γιατί, ενώ το ΔΝΤ δημοσίευσε την συγκεκριμένη αποκαλυπτική ανάλυση, δεν την υποστήριξε μέχρι τέλους;
*Ο Κώστας Μήλας είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, University of Liverpool