Κάθε χρόνο δυσκολεύομαι περισσότερο να προγραμματίσω το μεγάλο ταξίδι που συνηθίζω να κάνω στα τέλη Ιουνίου. Η οικονομική στενότητα έχει αποκλείσει πολλούς προορισμούς. Οσο και αν μέχρι στιγμής έχω υπάρξει αρκετά τυχερός (και σώφρων) ώστε να μπορώ σε εποχές δύσκολες να ταξιδεύω, το «χόμπι» μου γίνεται όλο και πιο δαπανηρό, τρέμω δε στην ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να το εγκαταλείψω. Για άλλη μία χρονιά το όνειρο της Δυτικής Οχθης των ΗΠΑ παραμένει όνειρο εξαιτίας των πανάκριβων ξενοδοχείων. Η Λατινική Αμερική θα μείνει το απωθημένο της ζωής μου (έπρεπε να είχα πάει παλαιότερα, τότε που μπορούσα) λόγω των απλησίαστων εισιτηρίων. Για να αντέξω οικονομικά τις απαιτήσεις ενός ταξιδιού στη Νορβηγία θα πρέπει να βρω δουλειά σε αλιευτικό ανοιχτής θαλάσσης και την ψαρίλα δεν την μπορώ. Ούτε τα μποφόρια στις γκρίζες θάλασσες του Βορρά τα μπορώ. Πιο κοντινοί και οικονομικοί προορισμοί, που πάντα ήταν εύκολες λύσεις, όπως η Αίγυπτος, βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον από τη λίστα «Χώρες που θα επισκεφθώ», για ευνόητους λόγους –ένας απλός τουρίστας είμαι, όχι ο Ιντιάνα Τζόουνς που τρέχει όπου μυρίζει μπαρούτι.
«Εφέτος, μας βλέπω να παραθερίζουμε στα Τίρανα» σχολίασα στους φίλους με τους οποίους ταξιδεύω, και η αλήθεια είναι πως όσο και αν θέλω να γνωρίσω (και) την πρωτεύουσα της Αλβανίας, θα προτιμούσα κάτι προς Σαν Φρανσίσκο ή Μπουένος Αϊρες. Για ταξίδια συζητούσαμε την περασμένη Κυριακή, μέσα στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας μια βόλτα από εκείνες που για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις. Είχαμε ξεκινήσει για Κηφισιά. Λίγο πριν από τα μισά του δρόμου σκεφτήκαμε να στρίψουμε προς Ελευσίνα. Τελικά, βρεθήκαμε στη Βραυρώνα. Διασχίζαμε τον δρόμο που ξεκινά λίγο μετά το Μαρκόπουλο και σε οδηγεί ως το Πόρτο Ράφτη, περνώντας από το Ιερό της Αρτέμιδος, με την προσοχή μας επικεντρωμένη στο καυτό θέμα: πού θα πάμε τον Ιούνιο οι νεόπτωχοι; Απορρίπταμε το ένα γιατί είχε πόλεμο, απορρίπταμε το άλλο γιατί ήταν ακριβό.
Απογοήτευση. Κοίταξα τότε έξω από το παράθυρο –βρισκόμασταν στο ύψος του ερειπωμένου Πύργου της Βραυρώνας. Ηταν πανέμορφα: καταπράσινα, ανθισμένα, γαλήνια. Με τα καινούργια φύλλα από τις συκιές, τις φιστικιές και τις μουριές να έχουν το ζωηρό ανοιχτό πράσινο που σηματοδοτεί τη νέα ζωή. Κατέβασα το τζάμι. Ο αέρας ευωδίαζε. Τον αρχαιολογικό χώρο με το Ιερό της Αρτέμιδος, τον οποίο επισκεφθήκαμε ακολούθως, δεν τον περιγράφω, την ομορφιά του μόνο εάν τον επισκεφθείτε (να το κάνετε γρήγορα, όσο είναι ακόμη άνοιξη) θα την καταλάβετε. Χρώματα και αρώματα, νερά τρεχούμενα (ό,τι έχει απομείνει από τον ποταμό Ερασίνο), ένας μπαμπάς που εξηγούσε στα παιδιά του την ιστορία του χώρου, δύο κορίτσια που καθισμένα μπροστά στο εκκλησάκι είχαν, με μάτια κλειστά, παραδοθεί στο φως του ήλιου, ένα γκρουπ που ξεκινούσε την ξενάγησή του. Κόσμος ωραίος, πολιτισμένος, σε έναν χώρο ονειρεμένο.
Τελικά, το ταξίδι δεν πρέπει να είναι απαραιτήτως μακρινό και ακριβό. Μπορεί να είναι μικρό, μερικών ωρών, μια σύντομη εκδρομή. Οι αφορμές, πολλές. Με το αυτοκίνητο, με τη μηχανή, με το ποδήλατο, ακόμη και με τα πόδια, πάντα και παντού υπάρχουν μέρη που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Η ομορφιά είναι γύρω μας. Και η Ιστορία, η μνήμη. Ο άνθρωπος που επιθυμεί να ταξιδεύει και να επεκτείνει τους ορίζοντές του μπορεί να το κάνει ακόμη και υπό τους περιορισμούς που θέτει η τρέχουσα περίοδος. Ετσι, εκείνο το απρογραμμάτιστο δίωρο στη Βραυρώνα μάς ανανέωσε με τρόπο σχεδόν μαγικό. Ηταν ο καθαρός αέρας που εισέβαλε ξαφνικά στα πνευμόνια μας. Ηταν η άνοιξη. Ηταν η συγκίνηση που μας προκάλεσε ο τόπος. Ηταν, κυρίως, η διαπίστωση πως η εκδρομή είναι φάρμακο που σε γλιτώνει από την κατάθλιψη. Πως η εκδρομή, ακόμη και η πιο μικρή και σύντομη, είναι μεγάλο πράμα. Συνεχίσαμε προς Λαύριο, ευτυχείς, προγραμματίζοντας και άλλες σύντομες αποδράσεις. Θα το καταφέρουμε, υποθέτω, τουλάχιστον εφέτος, και το ταξίδι το μεγάλο. Είναι, όμως, τα μικρά, τα ευκολάκια, οι ξαφνικοί περίπατοι που μπορεί να ακούγονται ως η πιο συνηθισμένη υπόθεση στον κόσμο, εκείνα που τελικά μας βοηθάνε να αντέξουμε, που επιτρέπουν σε κάτι σαν αισιοδοξία-ευτυχία να εισβάλει στη ζωή μας.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 7 Μαΐου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ