Α. Εθνικό Σχολικό Πρόγραμμα Σπουδών [ΕΣΠΣ] ανάλογα με τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών ή των σχολείων.

Β. «Ανοικτά» σχολεία με ενεργούς εκπαιδευτικούς που θα έχουν δυνατότητα παρέμβασης και συνδιαμόρφωσης της διδακτικής διαδικασίας και των μαθημάτων διδασκαλίας.
Ιδού οι δύο πρώτες από τις πολλές προτάσεις σοφών μεταρρυθμιστών, που ήρθαν στο φως μεγαλοβδομαδιάτικα και αφορούν την ανάσταση της Παιδείας. Ας κάνουμε αναγωγή αυτών των δύο συγκεκριμένων προτάσεων σε πραγματικό χρόνο και σε πραγματικό τόπο και ας προσπαθήσουμε να εννοήσουμε τι ακριβώς μπορεί να έχουν στον εγκέφαλό τους οι σοφοί.
1. Στο χωριό μου, ας πούμε, θα διαμορφώνεται το ΕΣΠΣ (προσοχή! το ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΣ) ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες; Σε ποιόν ακριβώς βαθμό; Με ποιά κριτήρια; Και ποιός Ιθύνων Νους θα καθορίζει αυτές τις ανάγκες; Θα υπάρχει κάποια Λαϊκή Επιτροπή Παιδείας (ΛΕΠ); Η ίδια διαδικασία θα λαμβάνει χώρα (που λένε) και στο απέναντι χωριό; Στα Πετράλωνα θα είναι άλλο ΕΣΠΣ από το ΕΣΠΣ της Εκάλης;
2. Σε αυτά τα «ανοικτά» σχολεία οι «ενεργοί» εκπαιδευτικοί πώς ακριβώς, με ποια κριτήρια θα παρεμβαίνουν στο Πρόγραμμα και πώς τελικά θα συνδιαμορφώνουν τη διδακτική διαδικασία _οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει αυτό_ και τα μαθήματα διδασκαλίας; (sic) Ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα; Με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις τους; Αν κάποιοι είναι παλαιοημερολογίτες, θα ακολουθούν το δικό τους εορτολόγιο;
Είμαστε σίγουροι. Στο μέλλον (στο κοντινό στο μακρυνό, που θα έλεγε και ο Εγγονόπουλος) θα μας δοθούν εξηγήσεις. Στο μεταξύ ας μελετούμε και ας στοχαζόμαστε, όπως καθένας μπορεί, τις υπόλοιπες καινοφανείς εκπαιδευτικές εξαγγελίες και μεταρρυθμίσεις. Μιας κυβέρνησης που έχει Υπουργό Παιδείας τον κ. Φίλη και περιστοιχίζεται από τέτοιους σοφούς ανθρώπους.
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας