Η ελληνική γενοκτονία

Η είδηση είχε κυκλοφορήσει πριν από λίγα χρόνια. Είχε όλα τα στοιχεία που θα την έκαναν δημοφιλή στα αφελή μονοπάτια του παγκόσμιου Ιnternet: εκδίκηση, εφευρετικότητα, χαιρεκακία, ίντριγκα, λεφτά και, το σημαντικότερο, ψέματα. Η είδηση έλεγε πως η Samsung αποφάσισε να εκδικηθεί την Apple με έναν κινηματογραφικό τρόπο. Η Apple είχε κερδίσει μια δικαστική διαμάχη σχετικά με μια πατέντα και η Samsung έπρεπε να πληρώσει ένα πρόστιμο ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ. Η είδηση ανέφερε τα εξής: «Η Samsung έστειλε περισσότερα από 30 φορτηγά στα αρχηγεία της Apple φορτωμένα με κέρματα των 5 σεντς. Ο διευθύνων σύμβουλος της Apple, Τιμ Κουκ, επικοινώνησε με τη Samsung και του απάντησαν πως έτσι θα πληρώσουν το πρόστιμο σε ένδειξη διαμαρτυρίας».

Κανείς δεν πρόσεξε μια ενοχλητική λεπτομέρεια. Πως η μοναδική αλήθεια σε αυτή την ιστορία είναι ότι ο Τιμ Κουκ είναι πράγματι ο CEO της Apple. Από εκεί και πέρα ξεκινούν τα ψέματα. Ακόμη και αν η Samsung αποφάσιζε να πληρώσει με κέρματα, θα χρειάζονταν όχι 30, αλλά 2.755 φορτηγά για να κουβαλήσουν 100.000 τόνους κέρματα. Θα έπρεπε να τυπώσει και ορισμένα, γιατί τα διαθέσιμα κέρματα δεν επαρκούν. Λεπτομέρειες. Κανείς δεν άφησε ποτέ την αλήθεια να του χαλάσει μια όμορφη ιστορία· ειδικά στο Ιnternet.

Και επειδή οι όμορφες ιστορίες έχουν πάντα κακές αντιγραφές, η είδηση που κυκλοφόρησε στα ελληνικά Μέσα αυτές τις ημέρες ήταν η εξής: «Κλήση της τροχαίας ύψους 200 ευρώ σε κέρματα του ενός, δύο και πέντε λεπτών του ευρώ πλήρωσε νεαρός σε γκισέ στα ΕΛΤΑ του Βόλου. Ηθελε να τιμωρήσει το ελληνικό Δημόσιο ταλαιπωρώντας το, φέρεται να ισχυρίστηκε. Το κατάφερε, καθώς τέσσερα άτομα μετρούσαν επί δύο ώρες τα κέρματα».

Ας υποθέσουμε πως η συγκεκριμένη ιστορία είναι αληθινή. Ενας νεαρός από τον Βόλο δέχθηκε μια κλήση, ίσως για παράνομο παρκάρισμα, ίσως για παραβίαση σηματοδότη, ίσως για υπερβολική ταχύτητα. Ενιωσε τόσο αδικημένος, τόσο έξαλλος, τόσο θύμα του συστήματος, που κάθισε και μάζεψε 200 ευρώ σε κέρματα, τα έβαλε σε μια πλαστική σακούλα, φώναξε και τα τοπικά media και εκδικήθηκε το κράτος σε πλήρη συμφωνία με τη γενική αγανάκτηση.

Αν προσπεράσουμε την περιπτωσιολογία και τον άπλετο ελεύθερο χρόνο του αγανακτισμένου πολίτη, θα συνθέσουμε τη σύγχρονη Ελλάδα. Αυτή που θα καταλάβει όποιος έχει βρεθεί σε αστυνομικό τμήμα τροχαίας για να πληρώσει κλήση. Η διαδικασία είναι η εξής: μια σειρά ανθρώπων που στέκονται σε μια μεγάλη ουρά, όχι για να πληρώσουν, αλλά για να διαμαρτυρηθούν, να βρίσουν και να κλαυτούν. Ο αστυνομικός δέχεται σαν γιατρός τους πολίτες στο γραφείο του. Ακούει τις ενστάσεις τους, τα «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» τους, καταγράφει τα στοιχεία τους και αναλόγως (τις εισερχόμενες κλήσεις του) κρίνει αν η κλήση θα σβηστεί ή όχι.

Οι δικαιολογίες: «Κάθε μέρα παρκάρω παράνομα εδώ και δέκα χρόνια, γιατί με γράψατε χθες;» φώναζε ένας, προσθέτοντας με περηφάνια πως είναι δάσκαλος Δημοτικού. «Είχα δουλειά, δεν είδα τη διάβαση» πρόσθετε μια κυρία που δεν φαινόταν και τόσο βιαστική μέσα στο τμήμα. «Το φανάρι δεν φαινόταν» πρόσθετε ένας πιτσιρικάς με γυαλιά ηλίου οξυγονοκόλλησης –προφανώς όχι μυωπίας.

Πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση άφησε να διαρρεύσει πως εξετάζει τη μείωση των προστίμων για την παραβίαση ερυθρού σηματοδότη ή STOP, για την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και για τη μη χρήση ζώνης και κράνους. Πραγματική απορία: γιατί είναι αδικία ένας πολίτης να πληρώνει ένα μεγάλο ποσό παραδειγματισμού αν περνάει κόκκινα φανάρια μεθυσμένος; Επειδή σε κάποιο μπερδεμένο συλλογικό υποσυνείδητο «είναι αδικία», η Ελλάδα θα συνεχίζει να παρεξηγεί τη μαγκιά με τη γενοκτονία. Θα παραμένει πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο όσον αφορά τα θανατηφόρα τροχαία (74 θάνατοι από τροχαίο ανά 1 εκατομμύριο κατοίκων). Και κάθε φορά που κάποιος θα δέχεται ένα πρόστιμο, θα νιώθει την ανάγκη να τιμωρήσει το κράτος –το παραδέχεται και το ίδιο, το οποίο ενοχικά, δημαγωγικά, ανεύθυνα, κάνει πατ-πατ στην πλάτη υποψήφιων δολοφόνων που θέλουν να το βρίζουν οδηγώντας μεθυσμένοι μηχανή, περνώντας με κόκκινο και (γιατί όχι, με τη μόδα των τελευταίων χρόνων) τρικάβαλο με τη γυναίκα και το παιδί τους, στον δρόμο προς τη χαμένη τους μαγκιά.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 17 Απριλίου 2016